အၿပင္မွာ ရာသီဥတုက ေအးလာၿပီ။ ေအးမွာေပါ႔ ေဆာင္းေတာင္ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ေဆာင္းေရာက္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕လက္ေတြကလည္း အလုိလိုေနရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို လက္ခ်ိဳးေရၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ ဘာလိုလိုနဲ႕ ေလးႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားၿပီပဲ။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာကထဲေရာက္တာေတာင္ ေလးႏွစ္ၿပည္႕ခဲ႕ၿပီ။
ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက သင္တန္းသားဘ၀နဲ႕ ကန္ရိပ္သာလမ္းေပၚေလွ်ာက္ရင္း စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႔ ခဲ႕ဘူးတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔အနာဂတ္ေတြနဲ႕ အခုလက္ရွိေရာက္ေနတဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀ ဘာေတြကြာၿခားေနတုန္းလည္း ဆိုတာကိုလည္း တစ္ဆက္တည္း ေတြးၾကည္႔မိတယ္။
လက္ရွိၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ႕ အက်ပ္အတည္းတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ဒီေလာကေလးကို ေက်ာခိုင္းသြားၾကတာ မနည္းေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီေလာကေလးထဲမွာပဲ ေက်နပ္ေရာင္႕ရဲေနဆဲ။ ေပ်ာ္ပိုက္ေနဆဲပါပဲ။ သင္တန္းမွာတုန္းက ဆရာေတြေၿပာခဲ႕ဘူးတဲ႕ မိသားစုတစ္စုေခ်ာင္လည္ဖို႔တင္မကပဲ ႏိုင္ငံနဲ႕လူမ်ိဳးကိုပါ ကိုယ္စားၿပဳရတဲ႕ အလုပ္တစ္ခုဆိုတာကို နားထဲမွာ ပဲ႕တင္ထပ္ေနဆဲ၊ ဂုဏ္ယူလို႕ေကာင္းေနဆဲ။
ေလးႏွစ္ဆိုတဲ႕ ကာလတစ္ခုက သိပ္မၾကာလွေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ၿဖတ္သန္းခဲ႕ရတာေတြကေတာ႔ ဒီေလးႏွစ္ဆိုတဲ႕ကာလအတြင္းမွာတင္ ဆူးၾကံဳနိမ္႔ၿမင္႕ေတြက တစ္ပံုတစ္ပင္နဲ႕။
လြန္ခဲ႕တဲ႕ေလးႏွစ္ဆိုတာကို ေနာက္ၿပန္လွည္႕ၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာကေလးထဲ စ၀င္၀င္ခ်င္း အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုမွာ ႏိုင္ငံၿခားသား မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ေမးခဲ႕ဘူးတဲ႕ ေမးခြန္းေလးၿပန္သတိရမိတယ္။ မင္းေနာက္ဆယ္ႏွစ္ၾကာရင္ေရာ ဒီေလာကထဲမွာ ဆက္ရွိေနအံုးမွာလား တဲ႕။ ဆက္ရွိေနအံုးမယ္ဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးကို မင္းေရာက္ေနေလာက္မယ္လို႕ ထင္လဲ တဲ႕။ ဒီေမးခြန္းေလးၿပန္စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ထပ္လက္ခ်ိဳးေရၾကည္႕မိတယ္။ အခုေလးႏွစ္၊ ေနာက္ေၿခာက္ႏွစ္ဆိုရင္….။
ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိတယ္္။ တစ္ခုခုကိုေတြးမိလို႕ ၿပံဳးမိတဲ႕အၿပံဳး။ ကၽြန္ေတာ္႕အၿပံဳးေတြထဲမွာ ကႏၱာရတစ္ခုကို ၿဖတ္သန္းလာရလို႕ ေမာပန္းတဲ႕အေမာေတြလည္း ပါေကာင္းပါမယ္၊ ဒီကႏၱာရထဲမွာပဲ အိုေအစစ္ေတြမွာ နားခိုခြင္႔ရခဲ႕တာေတြလည္းပါေကာင္းပါမယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ တစ္ေန႕က်ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႕ဒီအသိုက္အ၀န္းေလးေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေမြးဖြားရာ ဒီအမိႏိုင္ငံၾကီးမွာေရာ အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ္တို႕ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ႕ ကႏၱာရခရီးတစ္ခုကေနလြန္ေၿမာက္ႏိုင္လိမ္႔မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခု ထပ္မက္ၾကည္႕မိတယ္။ ဒီတစ္ခါမက္တဲ႕အိပ္မက္ကေတာ႔ ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းကလို သီအိုရီေတြ၊ စာအုပ္ပံုေတြၾကားကေန မွန္းဆၿပီးမက္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ ကန္ရိပ္သာမဟုတ္ေတာ႔၊ အခုကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာက လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲက အင္းလ်ား…။
မ်ိဳးေဇာ္ (၀၈.၁၁.၀၉)
(ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းၿပဳရာေနရာေလးကို ေရာက္တာ ေလးႏွစ္ၿပည္႔ အမွတ္တရအေနနဲ႕ေရာ။ ဒီေလာကေလးထဲမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႕ ပညာေတြသင္ေပးခဲ႕တဲ႕ ေက်ာင္းၾကီးကိုေရာ၊ ဆရာ ဆရာမေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကိုဆပ္တဲ႕အေနနဲ႕ေရာ၊ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရတဲ႕စိတ္နဲ႕ေရာ ဒီစာေလးေရးၿဖစ္သြားပါတယ္။ ပိုၿပီးအမွတ္တရေလးၿဖစ္ေအာင္ သရုပ္ေဖာ္ပံုကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ illustration ဆြဲလိုက္တယ္။ စဆြဲခါစကေတာ႕ လမ္းၾကီးေပၚမွာ ထီးေလးေဆာင္းထားတဲ႕ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေက်ာပိုးအိပ္လြယ္ထားတဲ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေဘးနားကအေဆာက္အအံုၾကီးကို ေငးၾကည္႔ေနတဲ႕ပံုေလးပါ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စာထဲကအေၾကာင္းအရာေတြနဲ႕ ဘာမွမဆိုင္တာနဲ႕ ၿဖဳတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။)
