ကန္ရိပ္သာလမ္းေပၚမွာ မမက္ခဲ႔ရေသာ အိပ္မက္မ်ား

တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ေတြကင္းစင္သြားၿပီၿဖစ္ေသာ အခုလိုေန႔မ်ိဳးေတြရဲ႕ မနက္ေစာေစာနဲ႔ ညေနခင္းအခ်ိန္ေတြမွာ အေအးဓာတ္ကိုခံစားလာရသည္။ ဒါဆိုရင္ တစ္ေဆာင္းသစ္ၿပန္ေတာ႔မည္ေပါ႔။ အထက္မွာေရးခဲ႔ေသာ စာႏွစ္ေၾကာင္းႏွင္႔ပင္ ရန္ကုန္ေဆာင္း၏ သရုပ္ကၿပီးၿပည္႕စံုေနၿပီ။ ဟိုးတစ္ခ်ိန္ကလို ႏွင္းေတြေ၀ေနေသာ၊ ၿမဳေတြဆိုင္းေနတတ္ေသာ ရန္ကုန္ေဆာင္းက အတိတ္မွာက်န္ခဲ႔ပါၿပီ။ ႏွစ္ေတြၾကာသြားေပမယ္႔လည္း ေအးစိမ္႕ေသာ အေအးဓာတ္ေတြၾကားမွာ ႏွစ္စဥ္မပ်က္မကြက္ လုပ္ေနၾကအလုပ္တစ္ခုကေတာ႔ ယခုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔တစ္ႏွစ္မွ မပ်က္ကြက္ခဲ႔။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေဆာင္းေရာက္တိုင္း လက္ခ်ိဳးေရတြက္လာခဲ႔တာ မႏွစ္ကဆိုလွ်င္ ငါးႏွစ္ေတာင္ၿပည္႕ခဲ႔ၿပီမို႕ လက္သီးဆုပ္ကေလးၿဖစ္ခဲ႔သည္ဟု မႏွစ္ကေဆာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ႔သည္။ အခုေတာ႔ ဆဌမေၿမာက္ႏွစ္အတြက္ ဆုပ္ထားေသာလက္သီးကေလးမွ လက္မကေလးကို ၿပန္ၿဖည္လိုက္မိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း လက္မေထာင္မိသလိုၿဖစ္သြားသည္။

ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိပါသည္။ ေၿခာက္ႏွစ္ေၿမာက္ႏွစ္သည္ လက္မေထာင္ရမည္႕ႏွစ္လား။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ဟာသူ႕ၿဖစ္လာခဲ႔ေသာ နမိတ္ပံုရိပ္တစ္ခုလား ကၽြန္ေတာ္မေၿပာတတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကလိုေတာ႔ ပင္ပန္းခဲ႔တာေတြ၊ အလိုမက်တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ကန္ရိပ္သာအိပ္မက္ေတြထဲမွာ ထည္႕မေရးခ်င္ေတာ႔တာေတာ႔ အမွန္ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြ၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြ၊ သိမ္ငယ္မႈေတြရွိခဲ႔ပါေစ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရေသာ ဒီေလာကေလးကို ဘယ္လိုအေၿခအေနပဲေရာက္ေရာက္ စြန္႕ခြာမသြားခဲ႔ပဲ ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ႔ၿခင္းက ကၽြန္ေတာ္ကိုထိုက္သင္႔ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို လက္ေတြ႕ၿပန္လည္ခံစားေစခဲ႔ရသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ကန္ရိပ္သာကအိပ္မက္ေတြက လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ ထင္တာထက္ပိုခဲ႔ၿပီမို႕ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ပါသည္။

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္အေပ်ာ္ေတြက ဒီေလာက္ႏွင္႔ပင္ေက်နပ္ေနလို႕မၿဖစ္ႏိုင္ေသး။ ေဆာင္းေလေအးေတြၾကားမွာ ကန္ရိပ္သာကိုေမွ်ာ္ၾကည္႕မိေတာ႔ ကန္ရိပ္သာကဟိုးအေ၀းမွာ က်န္ခဲ႔ပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ ေၿမာက္ၿပန္ေလညွင္းေတြ ၾကားမွာေတာ႕ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေတြကၾကားေနရဆဲၿဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ဟုတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းတစ္ခ်ိန္က အဲဒီ႔ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေတြၾကားမွာ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္စီႏွင္႔ ေပ်ာ္ခဲ႔ရဖူးသည္။ ေနၿခည္သာေသာေၿမၿပင္က်ယ္ၾကီးဆီက ပ်ိဳးပင္ကေလးေတြကို ဖူးပြင္႔ရွင္သန္လာေအာင္၊ ကၽြန္ေတာ္ဒီခ်င္ခင္ရေသာ ဒီေလာကေလးကို အလွဆင္တတ္လာေအာင္ ေပါင္းသင္ေရေလာင္းေပးဖို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဆီမွာ တာ၀န္အၿပည္႕ရွိသည္။ အတက္ရွိလွ်င္ အက်ဆိုတာလည္းရွိရမည္ဆိုေသာ ေလာကရဲ႕၀ိေသသေတြၾကားမွာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္တြဲေခၚသြားၿပီး ဒီေလာကေလးကို ခ်စ္တတ္ခင္တတ္ ဂုဏ္ယူတတ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ေပးဖို႕လည္း တာ၀န္ရွိပါသည္။ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ၿငိမ္သြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခုထပ္မက္မိပါသည္။ အဲဒီ႔အိပ္မက္ေတြက တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ ကန္ရိပ္သာမွာ မမက္ခဲ႔ရေသာ အိပ္မက္မ်ားၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

မ်ိဳးေဇာ္
၁၉၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၁

ေဆာင္းေရာက္ေတာ႔မည္ဆိုတိုင္း ကန္ရိပ္သာအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေရးလာခဲ႔တာ ဒါပါနဲ႔ဆို သံုးပုဒ္ေၿမာက္ႏွင္႔ သံုးႏွစ္ေၿမာက္ၿဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကန္ရိပ္သာကအိပ္မက္ေတြ အေၾကာင္းေရးတိုင္း ပါေနၾကအေၾကာင္းအရာေလးေတြရွိသည္။ အဲဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကန္ရိပ္သာလမ္းၾကီးရယ္၊ ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္ရခဲ႔ေသာ ေဘာ႔ပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းရယ္ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမြးဖြားခဲ႔ေသာ အမိႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးရယ္ၿဖစ္ပါသည္။ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ႔ လက္ရွိကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕အေၿခအေနကို ထည္႔မေရးၿဖစ္ေတာ႔ပါ။ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ အေၿပာင္းအလဲကာလတစ္ခုမွ ေဘးကေနေ၀ဖန္ရတာထက္ စိတ္စိတ္ေနေစာင္ၾကည္႕ရတာက အေကာင္းဆံုးၿဖစ္မည္ထင္ေသာေၾကာင္႔ၿဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ လြန္ခဲ႔ေသာ (၁၅)ႏွစ္ခန္႕က ခရီးသြားႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေလာကသားေတြ မက္ခဲ႔ဖူးေသာ ၿမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ကမၻာလွည္႔ခရီးသြားဦးေရ (၃)သန္း၀င္ေရးဆိုသည္႕ အိပ္မက္သည္႕ ေၿပာင္းလည္းလာေသာ အေၿခအေနေတြၾကားမွာ မေ၀းေတာ႔ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ အကယ္၍သာ လြန္ခဲ႔ေသာ ၁၅ ႏွစ္ခန္႕က အိပ္မက္ေတြ လက္ေတြ႕ၿဖစ္လာခဲ႔မည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းမက္ေနခဲ႔ရေသာ ကန္ရိပ္သာလမ္းက အိပ္မက္မ်ားထက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးၿပံဳးေပ်ာ္ၾကရမည္သာၿဖစ္ပါသည္။ အဲဒီ႔အိပ္မက္ေတြ အမွန္တကယ္ၿဖစ္လာ မၿဖစ္လာဆိုတာကိုေတာ႕...

အိပ္မက္ထဲက ေကာင္ကေလး

တစ္ခါက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ အဲဒီ႔ေကာင္ေလးက စာဖတ္ရတာ အေတာ္၀ါသနာပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ စာေရးဖို႔ဆို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စား။ သူစာဖတ္၀ါသနာပါပံုက စာမဖတ္တတ္ေသးခင္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေရႊေသြးစာေစာင္လို ကာတြန္းစာေစာင္ေတြကို အေမ႔ကို၀ယ္ေပးဖို႕ပူဆာရင္း အေမရင္ခြင္ထဲေခါင္းထည္႕ကာ သူ႕အေမဖတ္ၿပတာကို နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သည္။ ဒါေပမယ္႔ သူကစာအေရးအသားေတာ႔ အေတာ္ညံ႕သည္။ ေက်ာင္းတြင္ၿမန္မာစာ စာေမးပြဲစစ္ပါက ေမးခြန္းထဲတြင္ပါေလ႔ရွိေသာ စာစီစာကံုးလို ေမးခြန္းမ်ိဳးဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးၿပီး ေရးဖို႕ထက္ သူမ်ားေရးၿပီးသားကို အလြတ္က်က္ၿပီး ေၿဖဖို႔ေလာက္သာ အားသန္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္သူ႔မွာ အားနည္းခ်က္တစ္ခုရွိေသးသည္။ အဲဒါကတစ္ၿခားမဟုတ္။ သူစာဖတ္၀ါသနာပါပံုက အၿပင္စာသက္သက္သာ ၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ေက်ာင္းစာဖတ္ဖို႔ဆိုလွ်င္ နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စား။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းစာက်က္ရမယ္႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ဖတ္စာအုပ္ေအာက္မွာ ကာတြန္းစာအုပ္ထိုးၿပီး ခိုးဖတ္တာ သူ႔အေဖမိလို႕ အဆူခံရတာလည္း မၾကာခဏၿဖစ္သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္က သူကအတန္းထဲတြင္ စာေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားစာရင္းတြင္ တစ္ခါမွ မပါဘူးၿခင္းၿဖစ္သည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူအရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ကာတြန္းအၿပင္ တစ္ၿခားစာအုပ္ေတြပါ ရွာေဖြဖတ္တတ္လာသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူကအခ်စ္အေၾကာင္းခ်ည္းေရးေသာ အေပ်ာ္တမ္းဖတ္၀တၱဳေတြဆို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စား။ ဒါေပမယ္႔ အရာရာတြင္ အခ်စ္နဲ႔မကင္းေသာလူ႕ေလာက၏ ထံုစံအတိုင္း အၿခားေသာ စာေပအမ်ိဳးအစားမ်ားတြင္လည္း အခ်စ္အေၾကာင္းေတြက တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းၿဖင္႔ ပါလာေလ႔ရွိသည္။ အဲဒီ႔လိုစာအုပ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ သူမွာအေတာ္ရယ္စရာေကာင္းေသာ အက်င္႔တစ္ခုရွိသည္။ သိပ္ေတာ႔ မထူးဆန္းပါ။ ဇာတ္သိမ္းခန္းတြင္ ဇာတ္လိုက္ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းဖက္ရမဖက္ရ ခိုးခိုးဖတ္ၿပီးမွ အဲဒီ႕စာအုပ္ကို ဌားဖတ္ေလ႔၊ ၀ယ္ဖတ္ေလ႔ရွိၿခင္းၿဖစ္သည္။
ႏုနယ္ေသာ ဘ၀ရဲ႕အခ်ိန္တစ္ခုမွ ၀တၱဳစာအုပ္ထဲက ဇာတ္သိမ္းမွာ ဘာၿဖစ္မည္ဆိုတာကို စာမ်က္ႏွာေတြ ၾကိဳၾကည္႕ေလ႕ရွိေသာ အဲဒီ႔ေကာင္ကေလး.....
ဘ၀ရဲ႕၀တၱဳတစ္ပုဒ္မွာ စာမ်က္ႏွာေတြ ၾကိဳတင္ေက်ာ္ဖတ္၍ မရေသာအခါမွာ....
သူထင္မွတ္မထားေသာ၊ ေမွ်ာ္လင္႔မထားေသာ ဘ၀ရဲ႕အခ်ိဳးအေကြ႔ေတြကို ရင္ဆိုင္လာရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ....
သူမ်ားေရးၿပီးသားစာေတြကို ၀င္ေရာက္ခံစားဖို႔ထက္ ကိုယ္႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ဖြင္႔ခ်ေရးၿပဖို႕ ၿဖစ္လာခဲ႔သည္။
လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲက သူ မႏွစ္ေသာအရာေတြ... သူ႕လက္ေတြ႕ဘ၀မွ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔မရခဲ႔ေပမယ္႔ သူ႕ရဲ႕အိပ္မက္ထဲက ရူးသြပ္မႈေတြကို ဖြင္႔ဟလိုက္တဲ႔ အခါ....
စာအေရးအသားအလြန္ညံ႕ေသာ၊ စာေရးရတာ ၀ါသနာမပါေသာ အဲဒီ႔ေကာင္ကေလးက အိပ္မက္မ်ား ဆိုေသာ ဘေလာဂ္႔ေလးတစ္ခုကို ေမြးဖြားၿဖစ္ခဲ႔ပါသည္။
ဘာလိုလိုနဲ႔ လာမည္႕ ၂၀၁၁၊ ဇြန္လ(၁)ရက္ေန႔ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕အိပ္မက္မ်ား ေတာင္ (၃)ႏွစ္ၿပည္႔ေပေတာ႔မည္...။

(၃)ႏွစ္ၿပည္႕သည္အထိ အဘက္ဘက္မွ ၀ိုင္း၀န္းေ၀ဖန္ အၾကံေပးၾကေသာ၊ အားေပးခ်ီးေၿမွာက္ေပးၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို အိပ္မက္မ်ားမွ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။

အိပ္မက္မ်ား
၂၀၁၁၊ ေမလ(၂၉)

အလြမ္းေတြေရာင္းတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူတူဆံုေနၾက
နီညိဳေရာင္ရင္႔ရင္႔ နံရံေတြရွိတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

လူလစ္လို႕ နင္႔ကိုခိုးခိုးနမ္းရင္
ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည္႕တတ္တဲ႔ ၀ါက်င္႔က်င္႔ မီးဆိုင္းေတြ
တြဲေလ်ာင္းခိုေနတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

ငါတို႔ေတြရန္ၿဖစ္လိုက္ ၿပန္ခ်စ္လိုက္နဲ႔
အမ်ိဳးစံုဒဏ္ေတြကို သည္းၿငီးခံေပးတတ္တဲ႔
အၿဖဳေရာင္ ခံုပုပုေလးေတြရွိတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

မေန႔က အဲဒီ႔ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ငါတစ္ေခါက္ၿပန္ေရာက္သြားေတာ႔
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးက ေမးတယ္
"အစ္ကို ေကာင္မေလးမပါဘူးလား" တဲ႔။

ငါေခါင္းခါၿပလိုက္ေတာ႕ သူတို႕ေတြကေၿပာတယ္
"၀မ္းနည္းပါတယ္.. ဒါဆိုရင္ ေရာင္းစရာအလြမ္းေတြပဲရွိတယ္"
"ေကာ္ဖီကေတာ႔ တစ္ၿခားအတြဲေတြကို ေရာင္းလိုက္လို႕ ကုန္သြားပါၿပီ"တဲ႔

ငါအဲဒီ႔အလြမ္းေတြကို မ၀ယ္ခဲ႔ဘူး
ဆိုင္ထဲကခ်က္ခ်င္း ၿပန္လွည္႔ထြက္ခဲ႔တယ္။
ငါမွာလည္း ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာနနဲ႔ သိကၡာတရားပဲက်န္ေတာ႔တာ
အဲဒီ႕အလြမ္းေတြကို ၀ယ္ႏိုင္ေလာက္တဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာမွ မရွိေတာ႔တာ။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ ဧပရယ္(၂၁)

လိုက္ဖ္ရိႈး ေရာဂါ

လိုက္ဖ္ရိႈး... လိုက္ဖ္ရိႈး... အဲဒီ႔လိုက္ဖ္ရိႈးဆိုတဲ႔ စကားကိုၾကားၾကားမိေနတာ အေတာ္ၾကာလွၿပီခင္ဗ်။ ေဘာလံုးပြဲလည္း လိုက္ဖ္ရိႈး၊ တစ္ၿခားဘာဘာညာညာအားကစားပြဲေတြလည္း လိုက္ဖ္ရိႈး။ စူပါေကာ္ဖီမစ္ အဲေလအကယ္ဒမီဆုေပးပြဲလည္းလိုက္ဖ္ရိႈး။ ဟို ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ လွည္းတန္းတို႕ ေၿမနီကုန္းတို႕မွာ တစ္ေထာင္ဖိုး သံုးေခြနဲ႔ ၀ယ္၀ယ္ၾကည္႕ရတဲ႔ ႏိုင္ငံၿခားဇာတ္ကားေတြကို ဆုေပးတဲ႔ ေအာ္စကာကလည္း လိုက္ဖ္ရိႈး။ အဲဒီ႔လိုက္ဖ္ရိႈးဆိုတာၾကီးက အခုေခတ္မွာ အေတာ္ေခတ္စားသားခင္ဗ်။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ကထင္ပါရဲ႕ ဗီြစီဒီကာရာအိုေကေခြေတြေတာင္ လိုက္ဖ္ရိႈးေခြမွ ေရာင္းရတယ္ဆိုပဲ။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ႔ တကယ္႔ရိႈးပြဲၾကီးေတြမွာ ကင္မရာၾကီးေတြနဲ႔ ၾကိဳးစားပမ္းစားရိူက္ၿပီး အေခြၿပန္ထုတ္တာဆိုေတာ႔ တကယ္႔ရိႈးပြဲၾကီးကို လိုက္ဖ္ၾကည္႕ေနရသလို ခံစားရတယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ပရိသတ္ေတြက အေတာ္အားေပးၾကသဗ်။ အဲ ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ႔ အခန္းတစ္ခန္းဌား အဆိုေတာ္ေတြ၊ တီ၀ိုင္းထဲကလူေတြရဲ႕ အမ်ိဳးေတြ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြကို စင္ေအာက္မွာလူရွိရင္ၿပီးေရာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး လိုက္ဖ္ရိႈးအင္တုတာေတြမ်ားသြားေတာ႔ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔လည္း လိုက္ဖ္ရိႈးေခြေတြ နည္းနည္းေတာင္ ေမွးမွိန္သြားသလားလို႕။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေရႊႏိုင္ငံၾကီးမွာေတာ႔ လိုက္ဖ္ရိႈးေစ်းကြက္ကအေတာ္ရွိသဗ်။ ေနာက္ဆံုးဟိုးတေလာေလးကမွ နာမည္ၾကီးၿပီး၊ ၿပီးသြားတဲ႔ နာမည္ေက်ာ္မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္တာသာၾကည္႕။ ဘာသတင္းၿဖစ္ၿဖစ္ အၿမဲတမ္းေနာက္က်မွ လႊင္႔တတ္တဲ႔ ရုပ္သံလိုင္းက လိုက္ဖ္ရိႈးလႊင္႔သြားတာအံ႕ေရာပဲ။ အဲဒီ႔တုန္းကလည္း ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးကလည္း မဂၤလာပြဲအခမ္းအနားၿပီးသြားေတာ႔ အစီအစဥ္ၿပီးပါၿပီဆိုလို႕ ေတာ္ေသးတာ။ ႏို႕မို႕ဆိုရင္ ၇ ရက္သားသမီးေတြ ေနာက္ထပ္စိတ္မခ်မ္းမသာေတြ ခံစားေနရအံုးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာ လိုက္ဖ္ရိႈးက အဲေလာက္ကို ေခတ္စားတာခင္ဗ်။

အဲ အခုလည္း ေနာက္ထပ္လိုက္ဖ္ရိႈးအမ်ိဳးအစားအသစ္ေတြေတာင္ ေပၚလာေသးသဗ်။ မေန႕ကေပါ႔ဗ်ာ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႔ကေန ၿဖတ္ေလ်ာက္သြားေတာ႔ တီဗြီမွာလာေနတာေတြကို လက္ခုတ္လက္၀ါးတီးၿပီးေတာ႔ အားေပးေနၾကတာေတြ႔လိုက္ရသဗ်။ ခ်ကြ ေဆာ္ကြ ဟုတ္ၿပီကြ ထိသြားၿပီးကြ ဆိုတဲ႔အသံေတြကလည္း ညံေနတာပဲ။ ေအာ္.. ဒီအဂၤလိပ္အက္ရွင္ကားက ေနာက္အသစ္ထြက္တဲ႔ အေခြပဲၿဖစ္ရမယ္လို႕ ေတြးေနတုန္းရွိေသး ေဘးနားကၿဖတ္ေလ်ာက္သြားတဲ႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေၿပာမွပဲသိရေတာ႔တယ္။ အဲဒါအေနာက္ႏိုင္ငံက စစ္တပ္ေတြက လစ္ဗ်ားကိုေလေၾကာင္းကေနတိုက္ေနတာကို စေလာင္းကေန လိုက္ဖ္လႊင္႔ေနတာကို အားေပးေနၾကတာတဲ႔ခင္ဗ်။ မွတ္ကေရာ။ လိုက္ဖ္ရိႈးဆိုရင္ ေဘာလံုးပြဲေလာက္ပဲ သိတဲ႔ကၽြန္ေတာ္က အခုေခတ္ၾကီးမွာ စစ္တိုက္တာကိုေတာင္ လိုက္ဖ္ၾကည္႕ၿပီး ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ ႏိုင္ငံဘက္က အားေပးလို႕ရတယ္ဆိုတာ အသိေနာက္က်သြားလို႕ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ေတာင္ ရွက္လိုက္မိေသး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သတင္းေတြလည္းစိတ္၀င္စားသားဆိုေတာ႔ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ဂ်ပန္ငလ်င္ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းေတြကိုဖြင္႔ၾကည္႕လိုက္မိပါရဲ႕။ ဒါလည္း လိုက္ဖ္ရိႈးပဲခင္ဗ်။ ဂ်ပန္ၿပည္သူေတြ ရိကၡာေတြ၀ယ္မရလို႕ စိတ္ညစ္ေနၾကတာေတြ၊ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ေဆြမ်ိဳးပံုေတြရဲ႕ပံုေတြကို ကိုယ္မွာခ်ိတ္ဆြဲၿပီး အပ်က္အစီးၾကားထဲမွာ လိုက္ရွာေနၾကတာေတြ အၿပင္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြက အကူအညီေတြေပးေနတာပါ ေတြ႕ရသဗ်ာ။ နည္းပညာေတြကလည္း အေတာ္႔ကိုတိုးတက္ေနတာဆိုေတာ႔ ကမၻာ႔ဘယ္အၿခမ္းမွာ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အေကာင္းေရာ အဆိုးေရာ အရာရာကို အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းၾကည္႕လို႕ရေနတာ ဆိုေတာ႕ တစ္မ်ိဳးေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။

ဒါေပမယ္႔ သူမ်ားေတြဒုကၡေရာက္ေနတာၾကီးကို အပ်င္းေၿပရုပ္ရွင္ၾကည္႕သလို ထိုင္ၾကည္႕ေနရတာမ်ိဳးကိုေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုသိပ္ေက်ာမလံုလွဘူးခင္ဗ်။ တကယ္လို႕ ငါတို႔ဆီမွာသာ အဲဒီလိုခံစားေနရရင္ေရာ တစ္ၿခားသူေတြက အခုလိုတီဗီေရွ႔ကေန ထိုင္ၾကည္႕ၿပီး အားေပးၾကအံုးမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲလို႕ေတာင္ ေတြးလိုက္မိေသး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေတြးလြန္သြားတယ္ မသိပါဘူး။ ဟဲ႔ လႈပ္တယ္ဟဲ႔ လႈပ္တယ္ ဆင္းဆင္း ဆိုၿပီး အသံေတြၾကားေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိထားမိေတာ႕တယ္။ ဟုတ္သဗ် တီဗီြထဲမွာတင္လႈပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ႔ ငါးလႊာကတိုက္ခန္းပါ လႈပ္ေနတာခင္ဗ်။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ခဏေနေတာ႔ အေၿခအေနအားလံုးတည္ၿငိမ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သခၤန္းစာတစ္ခုေတာ႔ ရလိုက္တာေပါ႔ဗ်ာ။ အရာရာကိုလိုက္ဖ္ရိႈးၾကည္႕ေနႏိုင္တဲ႔ ေခတ္ၾကီးမွာ ကိုယ္႕အလွည္႔မေရာက္ခင္ သူမ်ားေတြရဲ႕ အၿဖစ္သနစ္ေတြကို ထိုင္ၾကည္႔ၿပီး ေလ႔က်င္႔ေနရတာနဲ႔ေတာင္တူေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနထိုင္တဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ၾကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူသားေတြရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႔ပဲ လံုးပါးပါးၿပီး ပ်က္စီးလာေနၿပီမဟုတ္လား။ အခုလိုအၿမဲတမ္းတည္ၿမဲပါတဲ႔ဆိုတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ၾကီးေတာင္ ပ်က္စီးလာၿပီဆိုမွေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း က်န္းမာေအာင္၊ လွပေအာင္၊ အသက္ရွည္ေအာင္ ေနေနရံုနဲ႔ေတာ႔ မလံုေလာက္ေတာ႔ဘူးထင္တယ္ဗ်။ ကမၻာၾကီးကိုပါ က်န္းမာေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန ဂရုစိုက္သင္႔ေနၿပီ။ အခုလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က က်န္းမာပါရဲ႕နဲ႔ ကမၻာၾကီးမက်န္းမာလို႕ ေၿမဇာပင္ၿဖစ္သြားရတဲ႔ လူေတြရဲ႕အၿဖစ္ကို လိုက္ဖ္ရိႈးေတြကေနတစ္ဆင္႔ ၿမင္ေတြ႔ေနၾကရၿပီမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြလည္း အဲဒီ႔အၿဖစ္ေတြကို သခၤန္းစာယူရင္း ကမၻာၾကီးက်န္းမာေအာင္ ကိုယ္စြမ္းသေလာက္ ေစာင္႔ေရွာက္ၾကရေအာင္လား။ လိုက္ဖ္ရိႈးတိုင္းက မေကာင္းဘူးလို႕ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ယူတတ္ရင္ သခၤန္းစာေတြအမ်ားၾကီးရသလို အက်ိဳးလည္း ရွိသင္႔သေလာက္ရွိပါရဲ႕ေနာ္။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ မတ္လ(၂၅)

၂၀၁၁၊ မတ္လ(၂၄)ရက္ေန႔က ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရွမ္းၿပည္နယ္အေရွ႔ပိုင္း လြယ္ေမြကိုဗဟိုၿပဳလႈပ္ခတ္ခဲ႔သည္႔ အင္းအား ရစ္ခ်ားစေကား ၇.၀ အဆင္႔ရွိ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင္႔ လမ္းတံတားမ်ား ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမႈကို ေတြ႔ရစဥ္။(ဓါတ္ပံု-အင္တာနက္)

လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လူေပါင္း(၇၀)ေက်ာ္ေသဆံုးၿပီး၊ ရာေပါင္းမ်ားစြာ အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔ၿဖစ္ေနရေသာ လြယ္ေမြငလ်င္ဒဏ္သင္႔ေဒသမွ ၿပည္သူမ်ားမွ သင္တို႔၏ အကူအညီကို အထူးလိုအပ္ေနၾကပါသည္။ (ဓါတ္ပံု-EMG)

အခ်စ္မရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ေနမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေလာင္ကၽြမ္းစရာေတာ႔ မရွိဘူးေပါ႔
ဒါေပမယ္႔ ေတာက္ပတဲ႔ လင္းေရာင္ၿခည္
ေတြရဲ႕ အလွတရားကို မရႏိုင္ဘူး။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
တိမ္ေတြမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေလၿပင္းေတြတိုက္ရင္ ငိုခ်စရာတိမ္ေတြ
မရွိတာေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ လြမ္းဆြတ္တမ္းတၿခင္းဆိုတဲ႔
အႏုပညာတစ္ခုကိုလည္း မခံစားတတ္ေတာ႔ဘူး။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ၾကယ္ေတြမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
လွပတဲ႔ၾကယ္ေလးေတြ ေၾကြက်ေၿမခမွာေတာ႔
မစိုးရိမ္ရေတာ႔ဘူးေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ ၿမတ္ႏိုးယုယၿခင္းဆိုတဲ႔
အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
လမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေမွာင္မိုက္တဲ႔လမိုက္ညေတြကို မုန္းတီးရတာ
လၿပည္႕ညေတြကို ေမွ်ာ္ရတာေတြေတာ႔ မရွိဘူးေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ စြန္႔လႊတ္ၿခင္း၊ ေမွ်ာ္႔လင္႔ၿခင္းဆိုတဲ႔
လူသားဆန္ၿခင္းေတြကိုေတာ႔ ဆံုးရံႈးရတယ္။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ေကာင္းကင္မရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသေနရသလိုပါပဲ။


မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ မတ္လ(၂၁)

လူ႕ဘ၀

တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ေန၀င္တာနဲ႔ ေနထြက္တာေလာက္ကိုပဲ
ထိုင္ၾကည္႕ေနရံုသက္သက္အတြက္နဲ႔ေတာ႔
လူၿဖစ္ရတာ ဘာတန္ဖိုးရွိပါ႔မလဲ။

တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ေန၀င္တာနဲ႔ ေနထြက္တာေတာင္
သတိမၿပဳမိေလာက္ေအာင္ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနရင္ေရာ
လူၿဖစ္ရတာ ဘာတန္ဖိုးရွိပါ႔မလဲ။


တကယ္ေတာ႔ ဘ၀ဆိုတာ
ေန၀င္တာနဲ႔ ေနထြက္တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေအာက္မွ
အလိုက္သင္႔ၿပဳမႈေနထိုင္ၿခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
တကယ္ေတာ႔ လူဆိုတာ

ရွင္ၿခင္းနဲ႔ေသၿခင္းဆိုတဲ႔ ကာလတစ္ခုေအာက္မွာ
အလိုက္သင္႔ရုန္းကန္ေနထိုင္ရတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးပါပဲ။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၅

သူမ

အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာဂ္ေလးတြင္ "သူမ"ဆိုေသာ နာမ္စားၿဖင္႔ စာေတြအေတာ္ေရး ၿဖစ္ေနသည္။
အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ ထို"သူမ"ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။
"သူမ"သည္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ(သို႕မဟုတ္) မုန္းတီးရေသာ(သို႕မဟုတ္) ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ေလးထဲကို ၀င္လာခဲ႔ဘူးေသာ(သို႕မဟုတ္) ထြက္ခြာသြားခဲ႔ဘူးေသာ(သို႕မဟုတ္) ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔တစ္ခါမွ မေတြ႔ဆံုဘူးေသးေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
မည္သို႕ဆိုေစ "သူမ"သည္ သူမသာၿဖစ္ပါေတာ႔သည္။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၈

ခ်ိန္းေတြ႕ၾကသူမ်ား

သူမႏွင္႔ခ်ိန္းထားရာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ႔ အခ်ိန္ကေစာေနေသးသည္။ ဒီေန႕သူမႏွင္႔တဖန္ၿပန္ဆံုရအံုးမည္မို႕ စိတ္ေစာစြာၿဖင္႔ ခ်ိန္ထားသည္႔အခ်ိန္မတိုင္ခင္ သူမထက္အရင္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲသို႕ ေရာက္ႏွင္႔ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ မေရာက္တာႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာသြားၿပီၿဖစ္ေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ထိုင္ၿဖစ္ေတာ႔ သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ပတ္သက္ခဲ႔ဘူးၾကေသာ အၿဖစ္အပ်က္ေတြက မေန႕တစ္ေန႕ကလိုပဲဟု ေတြးထင္ေနမိသည္။ အရင္ခ်ိန္ေတြကဆိုလွ်င္ ေဟာဒီဆိုင္ေလးထဲမွာပဲ သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္ခ်င္းထပ္တူညီခဲ႔ၾကသည္။ ႏွလံုးသားေတြ ရင္ခ်င္းအပ္ခဲ႔ၾကသည္မဟုတ္လား။ အတိတ္တုန္းကအၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေၿပာင္းေတြးမိရင္း အခ်ိန္တန္ေတာ႔ သူမေရာက္လာသည္။ သူမႏွင္႔မဆံုၿဖစ္ေသာ အခ်ိန္ေတြက ၾကာခဲ႔ၿပီဆိုေပမယ္႔ သူမကေတာ႔ အရင္ကထက္အနည္းငယ္၀လာတာကလြဲလို႔ အရင္ကအတိုင္းပဲၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနရာ စားပြဲနားေရာက္ေတာ႔ သူမလက္ထဲမွာ ဟိုးအရင္ခ်ိန္ကအတိုင္း သူမေသာက္ေနၾက စေတာ္ဘယ္ရီမစ္ရွိတ္တစ္ခြက္ပါလာသည္။ သူမ၏အေလ႔အက်င္႔ေတြမေၿပာင္းလဲေသးတာလား ဒါမွမဟုတ္ ဟိုးအရင္ခ်ိန္က အေၿခအေနတစ္ခုကို ၿပန္လည္တမ္းတေန၍လားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မခန္႔မွန္းတတ္ေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူမမလာခင္ကတည္းက သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္အရင္ကဒီဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ၿဖစ္လွ်င္မွာေနၾကအတိုင္း အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္တစ္ပြဲႏွင္႔ ဘရူးေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို မွာထားခဲ႔သည္ပဲ မဟုတ္လား။



"မ်ိဳးေဇာ္ ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား"

"မၾကာေသးပါဘူး အခုေလးတင္ပါပဲ"

သူမက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအရင္အတိုင္း ၿပံဳးၿပလိုက္ေပမယ္႔ သူမ၏အၿပံဳးေတြက အရင္လိုမလန္းဆန္းမတက္ၾကြေတာ႔ဟု ထင္မိသည္။ ႏွစ္ေတြၾကာသြားၿပီဆိုေတာ႕လည္း သူမလည္း အေတာ္ရင္႔က်က္ေနေလာက္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ အရင္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တပ္မက္ခဲ႔ဖူးေသာ ႏႈတ္ခမ္းနီပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႔ေလးကေတာ႔ ယခုခ်ိန္ထိထင္က်န္ေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ေတြ႕ရန္အတြက္ တမင္သက္သက္မ်ား ဆိုးလာတာလားဟု စိတ္ကူးယဥ္မိေပမယ္႔ အဲဒီ႔စိတ္ကူးေတြက ယခုခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွမအပ္စပ္ေတာ႔မွန္းေတြးမိရင္း ကိုယ္႔စိတ္ကို ကိုယ္ခ်ိဳးႏွိမ္လိုက္ရသည္။



ၿပီးေတာ႔ သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္စကားေတြေၿပာၿဖစ္ၾကသည္။ အရင္ခ်ိန္ေတြကအတိုင္း သူမမိသားစုအေၾကာင္းေတြပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္႔မိသားစုအေၾကာင္းေတြပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ အရင္ခ်ိန္ကလို အဲဒီ႔မိသားစုႏွစ္ခုကို ေပါင္းစီးဖို႕အတြက္မဟုတ္ေတာ႔ပဲ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းနစ္ေယာက္ အေတြးအၿမင္ခ်င္း ဖလွယ္ရံုသက္သက္သာၿဖစ္ေတာ႔သည္။ သူမေၿပာေသာ အေၾကာင္းအရာေတြမွာလည္း အရင္ကလိုသူမၿဖစ္ခ်င္ေသာအရာေတြ စိတ္ကူးေတြကို ေလာဘတၾကီးႏွင္႔မဟုတ္ေတာ႔ပဲ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္ထားေသာ သူမမိသားစုေလးႏွင္႕ခ်င္႕ခ်ိန္ၿပီးေၿပာတတ္လာတာၿမင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သက္ၿပင္းေမာေတြခ်မိသည္။ စကားေတြေၿပာလာၾကရင္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားေတာ႔ သူမက လက္မွနာရီ ကေလးကိုငံု႕ၾကည္႕ရင္း ၿပန္ရန္ၿပင္သည္။ အရင္ခ်ိန္ေတြက အခုလိုအေၿခအေနမ်ိဳးမွာသာဆိုလွ်င္ သူမလက္မွာနာရီပါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔လက္မွ နာရီေလးကအခ်ိန္ကိုသာ အတည္ယူရင္း ၿပီးလွ်င္ ကန္ေဘာင္သြားဖို႕၊ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ရန္သြားဖို႕ ပူဆာေလ႔ရွိသည္ပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြမဆံုးခင္ သူမထံမွ ႏႈတ္ဆက္သံက ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြကို ထိုးခြင္းသြားသည္။

" မ်ိဳးေဇာ္... ငါၿပန္ေတာ႔မယ္ဟာ.. ငါ အငယ္ေကာင္ကို ေက်ာင္းသြားၾကိဳဖို႕ အခ်ိန္ကနီးေနၿပီ။"



ကၽြန္ေတာ္က အလိုက္သင္႔ေခါင္႔ညိတ္ရင္း သူမေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲကေန ထြက္ခြာသြားတာကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ ေငးၾကည္႕ေနမိသည္။ ကေလးေတြတစ္ဖက္ႏွင္႔ အိမ္ေထာင္မႈကို ထိန္းသိမ္းေနရေသာ သူမကို ကၽြန္ေတာ္စာနာမိရင္း အေတြးေတြက အတိတ္ကာလထဲကို တေက်ာ႔ၿပန္ေရာက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြက မဆံုးေသး။ အိပ္ကပ္ထဲက ဖုန္းၿမည္သံၾကားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အလွ်င္စလိုထလိုက္မိသည္။ ဟုတ္သည္ပဲ။ ဒီေန႕ရံုးကၿပန္လွ်င္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင္႔ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးစရာရွိ၍ အိမ္ၿပန္ေနာက္က်မည္ဟု ဇနီးသည္ကို ဆင္ၿခင္ေပးရင္း ဒီေန႕မနက္အိမ္ကေန ကၽြန္ေတာ္ထြက္ခဲ႔သည္မဟုတ္လား။ အခုလည္း ဇနီးသည္ထံမွ ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ရင္း မၾကာေသးခင္ကထြက္ခြာသြားႏွင္႔ၿပီးၿဖစ္ေသာ သူမ၏ေၿခလွမ္းေတြအတိုင္း ပစၥဳပၸန္ဘ၀ထဲကို ၿပန္ေၿပး၀င္လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္လွည္႔ၾကည္႕မိေတာ႔ နီညိဳေရာင္ခပ္ရင္႔ရင္႔ ဆိုးထားေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးက အတိတ္ကာလတစ္ခုမွာ ၀ိုးတ၀ါးက်န္ရစ္ခဲ႔ေတာ႔သည္။

မ်ိဳးေဇာ္( ၀၅.၀၁.၁၁)

ဆက္ဖတ္ရန္...

လူဆိုတာမ်ိဳးက ဘယ္ေတာ႔မွၿငိမ္ၿငိမ္ေနေလ႕မရွိဘူးဗ်။ လူကမတတ္သာလို႕ ၿငိမ္ေနရလွ်င္ေတာင္မွ စိတ္ကဟိုေရာက္လိုက္ ဒိေရာက္လိုက္နဲ႔ စိတ္ကစားတတ္တယ္မဟုတ္လား။ အခုတစ္ေလာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာက ငါသာ ေနာက္ ေလး ငါး ေၿခာက္ႏွစ္ၾကာလို႕ အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြမ်ား က်သြားရင္ ဘာေတြၿဖစ္လာမလဲလို႕ စိတ္ကူးယဥ္မိပါရဲ႕။ အခုတေလာေခတ္စားေနတဲ႔ ရုပ္သံဇာတ္လမ္းတြဲေတြ၊ ၀တၱဳေတြမွာလည္း အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ငယ္ရည္စားနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔တဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြက အေတာ္႔ကိုေခတ္စားေနတယ္မဟုတ္လား။ လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ လက္ရွိအေၿခအေနတစ္ခုမွာ မြန္းက်ပ္လာရင္ အတိတ္ကေရႊေရာင္အတိတ္ေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ ၿပန္ေၿပာင္းသတိရတတ္ၾကေတာ႔ အခက္သား။ အဲဒီ႕ထဲမွာမွ ငယ္ကခ်စ္ႏွစ္တစ္ရာမေမ႔ႏိုင္ဆိုေတာ႔ ပိုဆိုးတာေပါ႔ဗ်ာ။ အိမ္မွာလက္ရွိ အိမ္ေထာင္ဖက္ရွိေနရက္သားနဲ႔ ငယ္ရည္စားေတြနဲ႔ လူေတြခ်ိန္းေတြၾကတာ၊ စိတ္ကူးယဥ္ၾကတာက ရုပ္ရွင္၊ ၀တၱဳေတြထဲမွာတင္မဟုတ္ပဲ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြထဲမွာပါ ဒုနဲ႔ေဒး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႕ကို ကိုယ္ခ်င္းစားၾကည္႕ရင္း ရိုးရိုးရွင္းရွင္းအခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြေရးရတာလည္း ပ်င္းလာတာနဲ႔ အခုလိုမေရာက္ေသးတဲ႔ အေၿခအေနတစ္ခုကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႕ရင္း ဒီပိုစ္႔ေလးကို ဖန္တီးလိုက္ရပါေၾကာင္း... :)

ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္း နတ္သမီး

ခ်စ္သူေရ...
လူဆိုတာ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ခ်ည္း
အသက္ရွင္ေနၾကတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးကြဲ႔။
ဒါေပမယ္႔ အခ်စ္အတြက္ေတာ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေတြ ထားတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ေအာ္... ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္။
လူဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ အသက္ဆက္ၾကရတာတဲ႔။
ဒါဆိုရင္ လူဆိုတာ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ အသက္ဆက္ေနၾကတာပဲေပါ႔။

ခ်စ္သူေရ...
နင္ဟာ ငါ႔ရဲ႕ "ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းနတ္သမီး" ပါ။

အိပ္မက္မ်ား
၂၀၁၀၊ ဒီဇင္ဘာ(၃၁)



ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္း နတ္သမီး


(၁)

" အစ္ကို... မနက္က အစ္ကို႕ဆီကို ဖုန္းတစ္ေကာလ္ လာတယ္ သိလား။"

" ဟုတ္လား... ဘယ္သူလို႕ေၿပာသြားေသးလဲ"

" ဟင္႔အင္း... ဘာမွေတာ႔ေၿပာမသြားဘူး... မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အသံပဲ"

" ေအာ္... သင္႔ခ္ယူေနာ္"

ကၽြန္ေတာ္ရံုးကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေအာ္ပေရတာမေလးက ေၿပာလာေသာ မက္ေဆ႔ခ်္ၿဖစ္သည္။ အရင္ေန႕ေတြတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္ရံုးမွာမရွိတဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ဆီကိုဖုန္းလာတိုင္း တယ္လီဖုန္းေအာ္ပေရတာေတြကေၿပာၿပေနၾကမို႕ ဘာမွေတာ႔မထူးဆန္း။ ဒါေပမယ္႔ ဒီေန႔ေတာ႔ တစ္လမ္းလံုးစိတ္ကူးယဥ္လာေသာ အရာတစ္ခုႏွင္႔တိုက္ဆိုင္ေနသည္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ရင္ဖိုသြားသည္။ ဟုတ္သည္ပဲ။ ဒီေန႔က သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ၾကားမွာ တစ္ခ်ိန္ကေပးထားခဲ႔ဘူးေသာ ကတိစကားတစ္ခုရွိသည္မို႕ ဒီေန႕မ်ား သူမဖုန္းေခၚလာလွ်င္ဟူေသာ အေတြးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုတစ္ေန႔ကုန္လြမ္းမိုးထားသည္ပဲမဟုတ္လား။

ယေန႔ဂ်ဳတီက်ေသာ ေအာ္ပေရတာမေလးက ေရာက္တာသိပ္မၾကာေသးေသာ ၀န္ထမ္းအသစ္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ဆက္မေမးၿဖစ္ေတာ႔။ အရင္႔အရင္ေအာ္ပေရတာေတြသာဆိုလွ်င္ သူမဆီကလာေသာဖုန္းဆိုပါက အသံကိုမွတ္မိေနၿပီသားမို႕ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေနာက္ေၿပာင္က်ီစယ္ရင္ လာေၿပာမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရံုးကိုဖုန္းဆက္တတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း လက္ခ်ိဳးရည္ရေလာက္ေအာင္ နည္းသားမို႕ သူတို႕ဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီး မနက္ကငါ႔ဆီကိုဖုန္းေခၚလားဟု ေမးၾကည္႕ခ်င္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားထိန္းရင္ အလုပ္ထဲမွာပဲ စိတ္ကိုႏွစ္ထားလိုက္ေတာ႔သည္။


(၂)

ၿပာလဲ႔လဲ႔ပင္လယ္ၿပင္ၾကီး၏ အနားသပ္ဆီသို႔ ေန၀န္းနီနီတစ္ခုက ပုန္းလွ်ိဳးငံု႕ဆင္းဖို႕ တာစူေနၿပီ။ ၿဖဳလႊလႊသဲေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္တည္းထိုင္ေနရင္း ေရၿပင္က်ယ္ကို ဘာရယ္မဟုတ္ေငးၾကည္႕ေနမိသည္။ ေမွာင္ရည္ပ်ိဳးလာၿပီၿဖစ္ေသာ ေရမ်က္ႏွာၿပင္ရွိေက်ာက္ေဆာင္ေတြၾကားမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္းအရာ၀တၱဳတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသြားသည္။ ေရစပ္ကိုဆင္းရင္း အဲဒီ႔အရာ၀တၱဳေလးကို သြားေရာက္ဆယ္ယူၾကည္႕ေတာ႔ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာႏွင္႔ ၾကဳပ္လိုမ်ိဳးေရွးေဟာင္းပစၥည္းတစ္ခု ၿဖစ္ေနသည္။ ၾကဳပ္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွမၿမင္ဘူးေသာ ဘာသာစကားႏွင္႔စာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေရးထားၿပီး အဖံုးေနရာကိုေတာ႔ ခ်ိတ္ပိတ္ထားသည္။ ဒီၾကဳပ္ကေလးကိုၿမင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေတြးထဲကို ရုတ္တရက္၀င္လာတာက ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ႔ဘူးေသာ မီးခြက္ေစာင္႔ဘီလူးအေၾကာင္းႏွင္႔ တီဗြီဇာတ္လမ္းတြဲတစ္ခုထဲက ဂ်င္းနီဆိုေသာ လိုတရဖန္ဆင္းရွင္ေတြကိုပဲ ၿဖစ္ပါသည္။ ၿပီးေတာ႔ အကယ္၍မ်ား ေဟာဒီ႔ၾကဳပ္ေလးထဲကေန ကၽြန္ေတာ္၏ လိုအင္ဆႏၵေတြကို ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္ေသာ တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္သာ ထြက္လာခဲ႔လွ်င္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးယဥ္နယ္ခ်ဲ႔ေနမိေတာ႕သည္။ ကၽြန္ေတာ႔္စိတ္ကူးထဲမွာေတာ႔ ၾကဳပ္ေလးထဲမွထြက္လာမည္႔ တန္ခိုးရွင္ၾကီးက ဖန္ဆင္းေပလိုက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းလိုခ်င္သည္႔ စိမ္းလန္းစိုေၿပေနေသာ ၿမက္ခင္းစိမ္းက်ယ္က်ယ္ေတြရွိသည္႔ ၿခံ၀င္းေလးတစ္ခုႏွင္႔ တိုက္ပုေလးတစ္လံုး၊ ၿပီးေတာ႔ဇိမ္ခံကားၾကီးတစ္စီး၊ ၿပီးေတာ႔ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ကေလးေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေလးတစ္ခု စသည္စသည္ၿဖင္႔...။

အေတြးေတြဆံုးသြားေတာ႔ ၾကဳပ္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေစ႕ေစ႕ၾကည္႕ရင္း ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ႔ လက္တစ္ဖက္ႏွင္႔ ၾကဳပ္ကေလးကို အားယူလႊဲရင္း ေရၿပင္က်ယ္ၾကီးဆီသို႕ ေ၀းႏိုင္သမွ်ေ၀းေအာင္ အားကုန္သံုးၿပီး လႊင္႔ပစ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လႊင္႔ပစ္လိုက္ေသာ ၾကဳပ္ကေလးကေတာ႔ လႈိင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြကိုစီးရင္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ေ၀းရာ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးဆီသို႔ စီးေမ်ာထြက္ခြာသြားပါေတာ႔သည္။

(၃)

မနက္မိုးလင္းေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ညကမက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္ေလးအေၾကာင္းကို ၀မ္းသာအားရၿပန္ေၿပာၿဖစ္သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခါမွမေရာက္ဘူးေသာ ပင္လယ္ကမ္းေၿခတစ္ခုကို ေရာက္သြားသည္႔အေၾကာင္း၊ ေရွးေဟာင္းၾကဳပ္ေလးတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ေတြ႔ခဲ႔သည္႕အေၾကာင္း၊ ၾကဳပ္ေလးထဲကေန တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္မ်ား ထြက္လာၿပီး လိုခ်င္တာေတြ ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္လွ်င္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔ပံုအေၾကာင္းေတြႏွင္႕ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အဲဒီ႕ၾကဳပ္ကေလးကို ဖြင္႔မၾကည္႕ေတာ႔ပဲ ပင္လယ္ၿပင္ထဲသို႕ ၿပန္လည္ေမွ်ာခ်လိုက္သည္႔ အေၾကာင္း စသၿဖင္႔ၿဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္႔စကားဆံုးသြားေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက " မင္းကြာ ေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲ။ အလကားရတဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ဘာလို႕ၾကဳပ္ကေလးကို ဖြင္႔မၾကည္႔ပဲ လႊင္႔ပစ္လိုက္ရတာလဲ" ဆိုၿပီး အားမလိုအားမရ ေမးလာၾကသည္။ အဲဒီ႕ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႕ကိုေမးခြန္းတစ္ခု ၿပန္ထုတ္ၿဖစ္သည္။ "တကယ္လို႕သာ ငါစိတ္ကူးယဥ္သလို တန္ခိုးရွင္ထြက္မလာဘူးဆိုရင္ေရာ... " ဆိုေတာ႔ သူတို႕ဆြံ႕အသြားၾကသည္။

(၄)

အကယ္၍ ညကကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္ေလးထဲမွာသာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔သလို တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္သာ ထြက္မလာႏိုင္ခဲ႔လွ်င္၊ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေတာင႔္တေသာ အရာေတြမရခဲ႔ဘူးဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ယေန႔မနက္ခင္းလို စိတ္လက္ၾကည္ၾကည္သာသာၿဖင္႔ႏိုးထလာႏိုင္လိမ္႕မည္ မဟုတ္ပါ။ အခုေတာ႔ အိပ္မက္ေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္ထားေသာ အရာေတြကိုဖန္ဆင္းေပးႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ထားေသာ ၾကဳပ္ကေလးကိုလႊင္႔ပစ္ခဲ႔သည္႕အတြက္ တန္ခိုးရွင္ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္ေသာ အရာ၀တၱဳေတြကို မပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ေပမယ္႔ "ထြက္လာခဲ႔လွ်င္"ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးတစ္ခုကိုေတာ႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။ အကယ္၍ အိပ္မက္ထဲမွာသာ ၾကဳပ္ကေလးကိုဖြင္႔ၾကည္႕လိုက္ၿပီး ဘာတန္ခိုးရွင္မွထြက္မလာခဲ႔လွ်င္၊ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ခဲ႔ေသာအရာမ်ားကို ဆံုးရံႈးရမည္႕အၿပင္၊ "ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္"ေလးတစ္ခုကိုပါ ထပ္မံဆံုးရံႈးရပါအံုးမည္။

မေန႕ကကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ဖုန္းဆက္လာေသာ မိန္းကေလးသည္ သူမၿဖစ္ခ်င္မွလည္း ၿဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ အကယ္၍မ်ားကၽြန္ေတာ္သာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေမးရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား သူဆက္တာပါဟု ေၿပာလာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႔ပိုင္ဆိုင္ထားသည္႕ ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေလးတစ္ခုကိုပါ ထပ္မံဆံုးရံႈးရအံုးမည္။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာသူမကိုဆံုးရံႈးခဲ႔ရရင္ေတာင္မွ၊ သူမအတြက္ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေလး တစ္ခုကိုေတာ႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေသးသည္။လူဆိုသည္မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းႏွင္႔ အသက္ရွင္ေနၾကသူမ်ား ၿဖစ္ေၾကာင္း စာအုပ္တစ္အုပ္တြင္ဖတ္ခဲ႔ဘူးသည္။ တစ္ကယ္ေတာ႔ လူတိုင္းသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္႕စိတ္ကူးႏွင္႔ ကိုယ္ရူးေနၾကေသာ အေတာ္ရယ္စရာေကာင္းသည္ ပုဂိၢဳလ္မ်ားၿဖစ္ၾကပါသည္။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ ဒီေန႔ရံုးေရာက္ရင္ေတာ႔ မေန႕ကေအာ္ပေရတာမေလးကို ညကကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္ေလးအေၾကာင္း ေဖာက္သည္ခ်ရပါအံုးမည္။

မ်ိဳးေဇာ္

၂၀၁၁၊ ဇန္န၀ါရီ (၁)

တစ္ေက်ာ႔ၿပန္ ဒီဇင္ဘာ

ဒီဇင္ဘာ...
လေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာမွ နင္ကဘာလို႕
အၿမဲတမ္းေနာက္ေကာက္က်ရတာလဲ ဒီဇင္ဘာ။
တစ္ႏွစ္မွာရွိတဲ႔ ရက္ေပါင္းသံုးရာေက်ာ္မွာ
ဘာလို႕ငါ႔နားမွာ ရက္သံုးဆယ္ေလာက္ပဲ
ေနခ်င္ရတာလဲ ဒီဇင္ဘာ။

ဒီဇင္ဘာ...
အၿဖဳေရာင္ႏွင္းေတြ၊ ေငြမွင္ေရာင္ၿမဳခင္းေတြ
ေၿမာက္ၿပန္ေလညွင္းေတြၾကားက
ခ်စ္သံစဥ္ေတြ ဘယ္ကိုထြက္ေၿပးသြားၿပီလဲ
ဒီဇင္ဘာ။

ဒီဇင္ဘာ...
ၿမဳေတြဆိုင္းေနတဲ႔ ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႕ေဆာင္းညေတြမွာ
ေမတၱာအေႏြးဓာတ္ေတြ ငါ႔နားမွာေပ်ာက္ဆံုးေနတာသိလို႕
အရင္လို မေအးရဲေတာ႔တာလား ဒီဇင္ဘာ။

မဆံုႏိုင္တဲ႔လမ္းႏွစ္ခုမွာ ဒီဇင္ဘာက ငါ႔ကိုေစာင္႔လိုက္
ငါက ဒီဇင္ဘာကို ရပ္ေစာင္႔လိုက္ လုပ္ေနလို႕ေရာ
ဘာထူးေတာ႔မွာလဲ ဒီဇင္ဘာ။

ဒီဇင္ဘာကို ရပ္မေစာင္႔ေတာ႔ဘူးလို႕
ကိုယ္႔ဟာကိုဆံုးၿဖတ္ သကၠရာဇ္အသစ္ေတြကို
ကူးေၿပာင္းၾကည္႕ေပမယ္႕လည္း
ႏွစ္ကုန္ခါနီးရင္ နင္ကငါ႔ရင္ထဲကို
တစ္ေက်ာ႔ၿပန္ၿပန္ေရာက္လာတယ္ ဒီဇင္ဘာ။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ဒီဇင္ဘာ(၁၃)