အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ေနမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေလာင္ကၽြမ္းစရာေတာ႔ မရွိဘူးေပါ႔
ဒါေပမယ္႔ ေတာက္ပတဲ႔ လင္းေရာင္ၿခည္
ေတြရဲ႕ အလွတရားကို မရႏိုင္ဘူး။
အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
တိမ္ေတြမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေလၿပင္းေတြတိုက္ရင္ ငိုခ်စရာတိမ္ေတြ
မရွိတာေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ လြမ္းဆြတ္တမ္းတၿခင္းဆိုတဲ႔
အႏုပညာတစ္ခုကိုလည္း မခံစားတတ္ေတာ႔ဘူး။
အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ၾကယ္ေတြမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
လွပတဲ႔ၾကယ္ေလးေတြ ေၾကြက်ေၿမခမွာေတာ႔
မစိုးရိမ္ရေတာ႔ဘူးေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ ၿမတ္ႏိုးယုယၿခင္းဆိုတဲ႔
အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။
အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
လမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေမွာင္မိုက္တဲ႔လမိုက္ညေတြကို မုန္းတီးရတာ
လၿပည္႕ညေတြကို ေမွ်ာ္ရတာေတြေတာ႔ မရွိဘူးေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ စြန္႔လႊတ္ၿခင္း၊ ေမွ်ာ္႔လင္႔ၿခင္းဆိုတဲ႔
လူသားဆန္ၿခင္းေတြကိုေတာ႔ ဆံုးရံႈးရတယ္။
အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ေကာင္းကင္မရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသေနရသလိုပါပဲ။
မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ မတ္လ(၂၁)
No comments:
Post a Comment