အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမြးဖြားၿခင္းဘူတာကေနၿပီးေတာ႔
လူ႕ဘ၀ဆိုတာကို စတင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တယ္။
ရွင္သန္ၿခင္းဆိုတဲ႔သံလမ္းတစ္ခုမွာ ဘ၀ဆိုတဲ႔ရထားၾကီးက
တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ စထြက္ခါစကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တာေပါ႔...။
လမ္းခရီးမွာ တစ္ဘူတာၿပီးတစ္ဘူတာဆိုက္တိုင္းလည္း
လူေတြကကၽြန္ေတာ္႔ကို ၀ိုင္းေၿပာၾကတယ္....
"ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ေမြးေန႔ၿဖစ္ပါေစ"တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ကိုလူေတြက အဲဒီလိုဂရုစိုက္ၾကတာၿမင္ေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္တာေပါ႔...
ၿဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ဘူတာၿပီးတစ္ဘူတာ
ၿမန္ၿမန္ဆိုက္ကပ္ၿပီး လူေတြဆုေတာင္းေပးၾကတဲ႔
ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေတြကို "ေက်းဇူးပါ"လို႕
အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခုနဲ႔ ခြန္းတု႔ံၿပန္ခ်င္မိတာ အမွန္ပါပဲ။
ဒါေပမယ္႔ ေနာက္မွသိလိုက္ရတဲ႔ အသိတစ္ခုက
ဘူတာေတြတစ္ဘူတာၿပီး တစ္ဘူတာဆိုက္ကပ္ၿပီးလို႕
ရွင္သန္ၿခင္းဆုိတဲ႔ သံလမ္းၾကီးဆံုးသြားလို႔ေရာက္လာမယ္႔
ေနာက္ဆံုးဘူတာရံုမွာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကိုႏွစ္သက္တယ္ဆိုတဲ႔
ေမြးေန႕ဆုေတာင္းသံေတြ မၾကားရေတာ႔ဘူးတဲ႔။
ကၽြန္ေတာ္တုန္လႈပ္လြန္းလို႕ ဘ၀ရထားေပၚကခဏဆင္း
ရထားလက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ လူကိုသြားေမးၾကည္႕မိတယ္..။
အေမ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပို႕ေပးခဲ႔တဲ႔ လမ္းအတိုင္းၿပန္သြားလို႕ရတဲ႕
လက္မွတ္မ်ိဳးမ်ား ၀ယ္လို႕ရလားလို႕။
လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔သူ ၿပန္ေၿပာတာက...
အဲဒီ႔လိုလက္မွတ္မ်ိဳးကို ဘုရားသခင္ေတာင္ ၀ယ္လို႔မရဘူးတဲ႔ေလ။
ကၽြန္ေတာ္ေတြေ၀ေနေပမယ္႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔
တစ္ေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ႔ ဘ၀ရထားေပၚၿပန္ခုန္တက္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္သြားရမယ္႔ ခရီးလမ္းကိုပဲဆက္ခဲ႔တယ္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ခရီးသြားေဖာ္သြားဖက္ အဘိုးအိုတစ္ဦးေၿပာတာက
ေနာက္ဆံုးဘူတာမွာ ၾကားရမယ္႔ အမွ်ေ၀သံေတြက
ေမာင္ရင္႔အရင္ဘူတာေတြမွာ ၾကားခဲ႔ရတဲ႔ "ဟက္ပီးဘတ္ေဒး"ဆိုတဲ႔
အသံေတြလိုမခ်ိဳသာဘူးတဲ႔။
ၿပီးေတာ႔ခြန္းတံု႕ၿပန္ဖို႕ဆိုတာလည္း အရမ္းခက္တယ္တဲ႔ေလ။
ကၽြန္ေတာ္စီးလာတဲ႔ ရထားၾကီးကေတာ႔ တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ပဲေပါ႔
လမ္းခရီးမွာ တစ္ဘူတာၿပီးတစ္ဘူတာဆိုက္တိုင္းလည္း
လူေတြေၿပာၾကတဲ႔ "ဟက္ပီးဘတ္ေဒး"ဆိုတဲ႔ အသံေတြကို
ခ်ိဳသာတဲ႔အၿပံဳးေတြနဲ႔ ခြန္းတံု႕ၿပန္ေနဆဲပါ။
ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ဆံုးဘူတာအေရာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ ရွိေန႕မယ္႔ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕
အမွ် အမွ် အမွ် ေ၀သံေတြကို
သာဓု သာဓု သာဓု သံုးၾကိမ္ၿပန္ေခၚႏိုင္ဖို႔ကေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားရပါအံုးမယ္...။
မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ေအာက္တိုဘာ(၉)
No comments:
Post a Comment