ကန္ရိပ္သာလမ္းေပၚက အိပ္မက္မ်ား

အၿပင္မွာ ရာသီဥတုက ေအးလာၿပီ။ ေအးမွာေပါ႔ ေဆာင္းေတာင္ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ေဆာင္းေရာက္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕လက္ေတြကလည္း အလုိလိုေနရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို လက္ခ်ိဳးေရၾကည္႔လိုက္မိတယ္။ ဘာလိုလိုနဲ႕ ေလးႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားၿပီပဲ။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာကထဲေရာက္တာေတာင္ ေလးႏွစ္ၿပည္႕ခဲ႕ၿပီ။
ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက သင္တန္းသားဘ၀နဲ႕ ကန္ရိပ္သာလမ္းေပၚေလွ်ာက္ရင္း စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႔ ခဲ႕ဘူးတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔အနာဂတ္ေတြနဲ႕ အခုလက္ရွိေရာက္ေနတဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀ ဘာေတြကြာၿခားေနတုန္းလည္း ဆိုတာကိုလည္း တစ္ဆက္တည္း ေတြးၾကည္႔မိတယ္။
လက္ရွိၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ႕ အက်ပ္အတည္းတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ဒီေလာကေလးကို ေက်ာခိုင္းသြားၾကတာ မနည္းေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီေလာကေလးထဲမွာပဲ ေက်နပ္ေရာင္႕ရဲေနဆဲ။ ေပ်ာ္ပိုက္ေနဆဲပါပဲ။ သင္တန္းမွာတုန္းက ဆရာေတြေၿပာခဲ႕ဘူးတဲ႕ မိသားစုတစ္စုေခ်ာင္လည္ဖို႔တင္မကပဲ ႏိုင္ငံနဲ႕လူမ်ိဳးကိုပါ ကိုယ္စားၿပဳရတဲ႕ အလုပ္တစ္ခုဆိုတာကို နားထဲမွာ ပဲ႕တင္ထပ္ေနဆဲ၊ ဂုဏ္ယူလို႕ေကာင္းေနဆဲ။
ေလးႏွစ္ဆိုတဲ႕ ကာလတစ္ခုက သိပ္မၾကာလွေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ၿဖတ္သန္းခဲ႕ရတာေတြကေတာ႔ ဒီေလးႏွစ္ဆိုတဲ႕ကာလအတြင္းမွာတင္ ဆူးၾကံဳနိမ္႔ၿမင္႕ေတြက တစ္ပံုတစ္ပင္နဲ႕။
လြန္ခဲ႕တဲ႕ေလးႏွစ္ဆိုတာကို ေနာက္ၿပန္လွည္႕ၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္ဒီေလာကေလးထဲ စ၀င္၀င္ခ်င္း အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုမွာ ႏိုင္ငံၿခားသား မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ေမးခဲ႕ဘူးတဲ႕ ေမးခြန္းေလးၿပန္သတိရမိတယ္။ မင္းေနာက္ဆယ္ႏွစ္ၾကာရင္ေရာ ဒီေလာကထဲမွာ ဆက္ရွိေနအံုးမွာလား တဲ႕။ ဆက္ရွိေနအံုးမယ္ဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးကို မင္းေရာက္ေနေလာက္မယ္လို႕ ထင္လဲ တဲ႕။ ဒီေမးခြန္းေလးၿပန္စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ထပ္လက္ခ်ိဳးေရၾကည္႕မိတယ္။ အခုေလးႏွစ္၊ ေနာက္ေၿခာက္ႏွစ္ဆိုရင္….။
ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိတယ္္။ တစ္ခုခုကိုေတြးမိလို႕ ၿပံဳးမိတဲ႕အၿပံဳး။ ကၽြန္ေတာ္႕အၿပံဳးေတြထဲမွာ ကႏၱာရတစ္ခုကို ၿဖတ္သန္းလာရလို႕ ေမာပန္းတဲ႕အေမာေတြလည္း ပါေကာင္းပါမယ္၊ ဒီကႏၱာရထဲမွာပဲ အိုေအစစ္ေတြမွာ နားခိုခြင္႔ရခဲ႕တာေတြလည္းပါေကာင္းပါမယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ တစ္ေန႕က်ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႕ဒီအသိုက္အ၀န္းေလးေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေမြးဖြားရာ ဒီအမိႏိုင္ငံၾကီးမွာေရာ အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ္တို႕ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ႕ ကႏၱာရခရီးတစ္ခုကေနလြန္ေၿမာက္ႏိုင္လိမ္႔မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခု ထပ္မက္ၾကည္႕မိတယ္။ ဒီတစ္ခါမက္တဲ႕အိပ္မက္ကေတာ႔ ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းကလို သီအိုရီေတြ၊ စာအုပ္ပံုေတြၾကားကေန မွန္းဆၿပီးမက္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ ကန္ရိပ္သာမဟုတ္ေတာ႔၊ အခုကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာက လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲက အင္းလ်ား…။

မ်ိဳးေဇာ္ (၀၈.၁၁.၀၉)


(ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းၿပဳရာေနရာေလးကို ေရာက္တာ ေလးႏွစ္ၿပည္႔ အမွတ္တရအေနနဲ႕ေရာ။ ဒီေလာကေလးထဲမွာ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႕ ပညာေတြသင္ေပးခဲ႕တဲ႕ ေက်ာင္းၾကီးကိုေရာ၊ ဆရာ ဆရာမေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကိုဆပ္တဲ႕အေနနဲ႕ေရာ၊ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရတဲ႕စိတ္နဲ႕ေရာ ဒီစာေလးေရးၿဖစ္သြားပါတယ္။ ပိုၿပီးအမွတ္တရေလးၿဖစ္ေအာင္ သရုပ္ေဖာ္ပံုကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ illustration ဆြဲလိုက္တယ္။ စဆြဲခါစကေတာ႕ လမ္းၾကီးေပၚမွာ ထီးေလးေဆာင္းထားတဲ႕ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေက်ာပိုးအိပ္လြယ္ထားတဲ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေဘးနားကအေဆာက္အအံုၾကီးကို ေငးၾကည္႔ေနတဲ႕ပံုေလးပါ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စာထဲကအေၾကာင္းအရာေတြနဲ႕ ဘာမွမဆိုင္တာနဲ႕ ၿဖဳတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။)

ၿမွားတစ္စင္းကို ခ်ည္တဲ႕ၾကိဴး

ေလးညိႈ႕က ၿမွားတစ္စင္းကို ေလထဲကိုပစ္မခြင္းခင္မွာေၿပာတယ္ “သင္ရဲ႕ လြတ္ေၿမွာက္ၿခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္၏လြတ္ေၿမာက္ၿခင္းလည္း ၿဖစ္ေပသည္” တဲ႕။

ဒီစာေၾကာင္းေလးဖတ္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ကစားခဲ႕ဘူးတဲ႕ ကစားစရာ “ေလးနဲ႕ၿမွာ း” ကို သြားသတိရမိတယ္။ အေမက ကၽြန္ေတာ္ကစားရင္း ၿမွားတံေလးေပ်ာက္သြားမွာ စိုးလို႕ ဆိုၿပီး ၿမွားတံနဲ႕ေလးကို ၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ခ်ည္ထားေပးတယ္။ ေလးညိႈ႕ကေန ၿမွားတံေလးကို ဘယ္ေလာက္ပစ္ပစ္ အေမခ်ည္ေပးထားတဲ႕ ၾကိဳးအခ်ည္တစ္ခုထက္ အေ၀းကို ပိုမသြားႏုိင္ဘူးေပါ႔။

အခုေတာ႔ အေမခ်ည္ေပးစရာ မလိုပဲ ၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္ခ်ည္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ္႔အေမ ကစားစရာေလးေပၚမွာ ခ်ည္ေပးခဲ႕ဘူးတဲ႕ ရိုးရိုးၾကိဴးတစ္ေခ်ာင္းေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လိုလို ၿဖတ္ၿဖတ္၊ ၿဖတ္ရတာေတာ္ေတာ္ခက္တဲ႕ သံေယာဇဥ္ၾကိဳး တစ္ေခ်ာင္းေပါ႔။ ဒီအေၾကာင္းေတြသာ အေမသိခဲ႕ရင္…။
မ်ိဳးေဇာ္ (၀၆.၁၁.၀၉)

ရြက္ေၾကြေဆာင္း

ေဆာင္းေရ….။
နင္႔ကိုငါေမွ်ာ္ေနခဲ႕တာၾကာလွပါၿပီ။ မိုးရာသီၾကီး ၿပီးေတာ႔မယ္ဆိုကတည္းက နင္နဲ႕ေတြ႕ရေတာ႔မယ္ ဆိုတဲ႕အသိတစ္ခုနဲ႕ ငါေပ်ာ္ခဲ႕ရတယ္ ေဆာင္း။
မနက္ေစာေစာထခဲ႕ရတဲ႕ မနက္ခင္းေတြမွာလည္း အိမ္ေရွ႕မွာ နင္ရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြမ်ား ၾကိဳေရာက္ေနၿပီလားလို႕ အခါအခါရႈရႈႈိုက္ၾကည္႔ခဲ႕ရတာလည္း ၾကာခဲ႕ၿပီေဆာင္း။
ေဆာင္းရဲ႕ေငြ႕အသက္တစ္ခုၿဖစ္တဲ႕ ၿမဳခိုးေတြ ခုခ်ိန္ထိဘာလို႕မေ၀ႏိူင္ေသးတာလည္း ေဆာင္း။
ေဆာင္းရာသီတစ္ခုရဲ႕ လြမ္းဆြတ္စရာေကာင္းတဲ႕ ေအးၿမမႈေတြနဲ႕ ငါေ၀းခဲ႕ရတာလည္း ၾကာခဲ႕ၿပီေဆာင္း။
ေႏြေတြ၊ မိုးေတြအခါခါေရာက္တိုင္း သူတို႕တာ၀န္သူတို႕ေက်ခဲ႕ေပမယ္႔ မင္းရဲ႕အလွည္႕ေဆာင္းေရာက္ရင္ေတာ႕ ဘာလို႔အရင္တုန္းကလို မေအးၿမရေတာ႕တာလည္း ေဆာင္း။
နင္႔ရဲ႕ ေအးၿမမႈဆိုတာေတြကို ငါကမ်ားဖ်က္ဆီးခဲ႕မိတာလားလို႕လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ယူၾကံဳးမရၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္ ေဆာင္း။
တစ္ခ်ိန္ကနင္ ငါ႔အတြက္ေပးခဲ႕ဖူးတဲ႕ ေအးၿမမႈေတြကို ငါလစ္လွ်ဴရႈခဲ႕လို႔ အခုလိုအရင္ေလာက္ မေအးၿမေတာ႕တာလား ေဆာင္း။
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုေအာက္က ငါ႔ရဲ႕ဆံုးၿဖတ္မႈတစ္ခုေၾကာင္႔ နင္အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ႕ရတာလား ေဆာင္း။
ဘာပဲေၿပာေၿပာပါ ေဆာင္းေရာက္တိုင္း ငါကေတာ႕ ၿမဳခိုးေတြရဲ႕ၾကားမွာ နင္ၿပံဳးခဲ႕တဲ႕ အၿပံဳးေတြကို ၿပန္ရွာၾကည္႕ေနမိတယ္ ေဆာင္း။ ေဆာင္းရဲ႕ဆည္းလည္းတစ္ခုၿဖစ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ ငါတို႕ရဲ႕ ရယ္သံေလးေတြကိုလည္း နားထဲမွာ ၿပန္ၾကားေယာင္မိတယ္ ေဆာင္း။ နင္သာ ဒီစာေလးကို ဖတ္မိရင္ နင္မွတ္ထင္ထားခဲ႕တဲ႕ ငါရဲ႕မိုက္မဲ႕မႈေတြကို ခြင္႔လႊတ္မွာလား ေဆာင္း။
ဒါမွမဟုတ္ နင္ငါ႔ကိုေပးဆပ္ခဲ႕ဖူးသလိုပဲ ငါလည္း ငါအရမ္းခ်စ္တဲ႕ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို နင္႔လိုပဲေပးဆပ္ေနရတယ္ဆိုတာ နင္သိရင္ နင္ဘာလုပ္မွာလည္းေဆာင္း။ နင္ဟားတိုက္ၿပီးရယ္မွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မဲ႕ၿပံဳးေလး ၿပံဳးရံုးပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါ႔အတြက္နဲ႕ နင္ငိုမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ……။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ ဥတုသံုးလီလည္ပတ္ေနတဲ႕ ငါရင္ထဲမွာ ေဆာင္းဆိုတဲ႕နင္႔အတြက္ ေနရာတစ္ေနရာ ခ်န္ထားခဲ႕ဖူးတယ္ ဆိုတာနင္သိခဲ႕ရင္ေရာ ေဆာင္း။

မ်ိဳးေဇာ္ (၁၈.၁၀.၀၉)

ေဆာင္းလက္ေဆာင္

ခါးသီးလွတဲ႕ေဆာင္းရာသီတစ္ခုမွာေပါ႔။ ဘ၀မွာတစ္ခါမွမၾကံဳဖူးခဲ႕တဲ႕ ခါးသီးလွတဲ႕ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကို ေထြးပိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္္ ေအးၿမတဲ႕ေဆာင္းရာသီရဲ႕ညေနခင္းေတြကို အထီးက်န္ဆန္စြာ အေဖာ္လုပ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီရဲ႕ညေနခင္းတိုင္းလုိလိုမွာ ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္တဲ႕ ကမာရြတ္အိမ္ကေန ရန္ကုန္-အင္းစိန္ကားလမ္းမၾကီးအတိုင္းေလွ်ာက္သြားရင္း ခါးသီးလွတဲ႕ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳေတြကို ေၿဖေဖ်ာက္ၾကည္႕ခဲ႕ဖူးတယ္။ လက္ရွိဘ၀တစ္ခုလံုးကိုေမ႔ထားလို႕ ကားလမ္းမၾကီးအတိုင္း မရပ္မနားေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ေတြအမ်ားၾကီးကို ၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ႕ရဖူးတယ္။

ဒါေပမယ္႔ေလ….ေဆာင္းရာသီတိုင္းလိုလိုမွာ ကၽြန္ေတာ္ကိုကံေကာင္းၿခင္းေတြအၿမဲတမ္း ယူေဆာင္လာေပးတတ္ပါတယ္။ မပီမၿပင္၀ိုးတစ္၀ါးႏိုင္လွတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ေလးထဲကို ႏွင္းမႈန္ ၿမဳခိုးေတြနဲ႕၀ိုးတစ္၀ါးႏိုင္လွတဲ႕ ဘ၀တူေဆာင္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို အိပ္မက္တစ္ခုကို လက္ေဆာင္အၿဖစ္ေပးခဲ႕တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႕ ကၽြန္ေတာ္ညေနခင္းတိုင္းေလွ်ာက္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ လမ္းမေတြေပၚက ေၿခလွမ္းေတြကို ရုပ္သိမ္းရင္း ညေနခင္းတိုင္းလိုလိုမွာ ကြန္ပ်ဳတာေရွ႕မွာထိုင္ရင္း keyboard ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြေၿပးလႊားေစခဲ႔ပါတယ္။ တုန္ရီေမာဟိုက္ေနတဲ႕ ရင္ခြင္အစံုမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ႏွလံုးသားတစ္စံုက ေပ်ာ္ရႊင္ၿမဳးတူးေနခဲ႕တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေဆာင္းကေပးတဲ႕ ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြကို ေထြးပိုက္ရင္း ေႏြးေထြးမႈတစ္ခုကို ရခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီေႏြးေထြးမႈေတြကို အသက္ထက္ဆံုးထိသိမ္းပိုက္ထားဖို႕ကိုလည္း စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႕ခဲ႕ဘူးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မပီ၀ိုးတစ္၀ါးႏိုင္လွတဲ႕ ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြကိုမက္ရင္းနဲ႕ပဲ ေႏြရာသီတစ္ခုကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ခဲ႕ရတယ္။

ေအာ္…ဘာလိုလိုေနာက္ထပ္ေဆာင္းတစ္ခုေတာင္ေရာက္လာေတာ႕မယ္။ ဒီတစ္ခါေဆာင္းေရာက္ရင္ မႏွစ္ကသူလက္ေဆာင္ေပးခဲ႕ဘူးတဲ႕အိပ္မက္ေလး ေႏြရာသီမွာ အရည္ေတြေပ်ာ္သြားတဲ႕ အေၾကာင္းေၿပာၿပရအံုးမယ္။

မ်ိဳးေဇာ္ (၂၁.၀၉.၀၉)

ေဆာင္းအလြမ္း

ရန္ကုန္မွာ ဒီႏွစ္ေႏြက အရမ္းကိုပူခဲ႕တယ္။ မိုးရာသီက်ေတာ႕လည္း လမ္းေတြမွာ ေရေတြလွ်ံေလာက္ေအာင္ကို မိုးမင္းၾကီးက အၿငိဳးၾကီးခဲ႕ေလရဲ႕။ ေဆာင္းေရာက္ရင္ေရာ…။ ဟိုးအရင္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းကလိုပဲ ႏွင္းေတြေ၀ေနေအာင္ က်အံုးမွာလား။ တကယ္လို႕သာ… ႏွင္းေတြေ၀ေနေအာင္က်ခဲ႕မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ႕ႏွင္းပြင္႕ေတြရဲ႕ၾကားမွာ ႏွင္းေတြနဲ႕အၿပိဳင္ ၿဖဳေဖြးသန္႕စင္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔ ငယ္ဘ၀ေလးကို ၿပန္ရွာၾကည္႔ခ်င္မိတယ္။ အခုေတာ႕ အရင္ေလာက္မေအးၿမေတာ႕တဲ႕ ေဆာင္းရာသီမွာ မလိုအပ္ပဲ အေအးဓာတ္ကိုကာကြယ္ဖို႕ဆိုၿပီး ဟန္ေဆာင္ဖိုထားရတဲ႕ ထင္မီးဖိုေတြရဲ႕ၾကား ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ေလးက မႈန္မိႈင္းလို႕ေနေလရဲ႕…။

မ်ိဳးေဇာ္ (၁၆.၀၉.၀၉)

ဌက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ တမ္းခ်င္း

ငါဟာဌက္တစ္ေကာင္ဆိုရင္…။
မီးတစ္မွ်ပူၿပင္းတဲ႕ ေႏြေနပူကို
ေက်ာေပးလို႕ ပ်ံသန္းခဲ႕ရဖူးတယ္။
ပူၿပင္းလွတဲ႕ ေႏြေလရူးေတြရဲ႕ၾကား
ေအးၿမတဲ႕ သစ္ရိပ္ေတြရဲ႕ေအာက္
အကိုင္းအခက္ေလးေတြၾကားက
အသိုက္အၿမံဳေလးေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႕ခဲ႕ဖူးတယ္။
ဒါေပမယ္႔ “ေနၿမင္႔ေလ အရူးရင္႔ေလ” ဆိုတဲ႕
စကားတစ္ခြန္းက ငါ႔စိတ္ကူးေတြကို
ေလွာင္ေၿပာင္ရယ္ေမာခဲ႔တယ္။

စူးရွၾကမ္းတမ္းတဲ႕ မိုးေရစက္ေတြၾကား
မိုးဒဏ္ေလဒဏ္ကို အန္တုရင္း
အေတာင္ပံကို စံုၿဖန္႔လို႔ ပ်ံခဲ႕ရဖူးတယ္။
ေလၿပင္းမုန္တိုင္းေတြၾကား
တစ္သက္တာနားခိုဖို႕ အသိုက္အၿမံဳေလးတစ္ခုကို
ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခဲ႕ဖူးတယ္။
ဒါေပမယ္႔ “ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္တယ္”ဆိုတဲ႕
စကားတစ္ခြန္းက ငါ႔ဘ၀ေလးကို ေခ်မြသြားခဲ႕တယ္။

ေအးၿမခ်မ္းစိတ္တဲ႕ ေဆာင္းညေတြၾကား
ကိုယ္ပိုင္အသိုက္အၿမံဳေလးတစ္ခုကို
အိပ္မက္ မက္ၾကည္႕ခဲ႔ဖူးတယ္။
ဒါေပမယ္႕ “ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ဂေရာက္ဂရက္”
ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းက ငါ႔အိပ္မက္ေတြကို
နင္းေခ်သြားတာခံလိုက္ရတယ္။

တကယ္လို႔မ်ား လိုတရေတာင္းဆုတစ္ခုသာ
ေတာင္းဆိုခြင္႕ရခဲ႕မယ္ဆိုရင္ …။
မရပ္မနားပ်ံသန္းေနရတဲ႕
ငါ႔အေတာင္ပံေတြ မခံႏိုင္လြန္းလို႕
မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြနဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ႕မယ္ဆိုရင္
ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ အၿမဲတမ္းထြန္းလင္းခြင္႕ရမယ္႕
ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔ ၿဖစ္ပါရေစ…။

မ်ိဳးေဇာ္(၀၂.၀၉.၀၉)

အုတ္ၾကားၿမက္ေပါက္

ဒီစကားေလးကေတာ႕ လူတိုင္းလိုလိုၾကားဖူးၿပီးသားၿဖစ္ၾကမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္ကို “အိမ္ေၿခရာေၿခမရွိပဲ
လမ္းေဘးစရိုက္ဆန္တဲ႕လူတစ္ေယာက္”လို႕ ခိုင္းႏိႈင္းေၿပာဆိုလိုတဲ႕ အခါမွာေၿပာဆိုတာလို႕ လူအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႔ နားလည္ထားၾကပါတယ္။ မွန္ပါတယ္ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ဒီအယူအဆေတြ လြဲေနတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ တကယ္႕တကယ္ၿပန္စဥ္းစားၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ အုတ္ၾကားထဲမွာရွင္သန္ရတဲ႕ ၿမက္ပင္တစ္ပင္ဟာ တစ္ၿခားၿမက္ပင္ေတြလို ေၿမဆီေၿမလႊာေပါမ်ားတဲ႕ ေနရာတစ္ခုမွာေပါက္ဖြားရွင္သန္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ႕ အက်ပ္အတည္းအေၿခအေနတစ္ခုကေန တစ္ၿခားၿမက္ပင္ေတြလိုပဲ ၿမက္ပင္တစ္ပင္ၿဖစ္လာေအာင္ေပါက္ဖြားရွင္သန္လာႏိုင္တယ္ ဆိုတာကိုက သူရဲ႕အစြမ္းသတိၱတစ္ခုပါပဲ။ ေၿမဆီေၿမလႊာရွားပါတဲ႕ အေၿခအေနတစ္ခုမွာ သူရရွိထားတဲ႕ ေၿမဆီေၿမလႊာအနည္းငယ္နဲ႕ ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္ၿပီး အုတ္ေတြကေနတစ္ဆင္႕ေရဓာတ္ကို ရယူၿပီး ေပါက္ဖြားရွင္သန္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုက သဘာ၀တရားရဲ႕ဆန္းၾကယ္မႈတစ္ခုပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕လိုလူသားေတြမွာလဲ ေန႕စဥ္ၿဖစ္ေပၚရင္ဆိုင္ေနရတဲ႕ အက်ပ္အတည္းတစ္ခ်ိဳ႕၊ အေၿခအေနတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင္႕ ကံဇာတ္ဆရာကို အၿပစ္ပံုခ်ၿပီး စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနမယ္႕အစား ရရွိထားတဲ႕ အေၿခအေနတစ္ခုကေန ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ႕ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ႕အရာေတြြကို လုပ္ကိုင္္ရင္ အုတ္ၾကားၿမက္ေပါက္ႏိုင္တာကို ဥပမာၿပဳရင္း ပုဂၢဳလိကအက်ိဳး၊ ပရဟိတအက်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔….။
မ်ဳိးေဇာ္ (၁၇.၀၈.၀၉)

ႏွလံုးသား ပုဒ္မ(၂၈)

ေကာင္မေလးေရ….
ဒီေန႕ရာသီဥတုကေတာ္ေတာ္ေလး သာယာတယ္ေနာ္။ အရင္ေန႕ေတြကဆို မိုးရာသီရဲ႕ တိမ္မည္းမည္းေတြ၊ မိ္ုးသီးမိုးေပါက္ေတြ…၊ လမ္းေတြေပၚမွာ ရႊ႔ံေတြဗြက္ေတြနဲ႕ ၿပည္႔ႏွက္ေနခဲ႕တာ…။ ဒီေန႕ေတာ႕အဲဒီအရာေတြေပ်ာက္လို႔ ရာသီဥတုက ေၿခာက္ေၿခာက္ေသြ႕ေသြ႕နဲ႕ ေပ်ာ္စရာေလးေနာ္။ ေကာင္းကင္မွာေတာ႕ မိုးရာသီရဲ႕ညႊတ္ကြင္းထဲက မလြတ္ႏိုင္ေသးတဲ႕ မိုးတိမ္ၿဖဳၾကီးေတြက ၾကီးစိုးေနေလရဲ႕။ ငါလည္းမိုးရာသီရဲ႕ ေလေၿပႏုေတြၾကားမွာ တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေတြေပၚမွာေလွ်ာက္ရင္း မင္းအရမ္းသြားခ်င္ခဲ႕တဲ႕ ေနရာေလးတစ္ခုဘက္ကို ေၿခဦးလွည္႕ခဲ႕မိတယ္။ တကယ္လို႕မ်ား အခြင္႕အေရးတစ္ခုသာရခဲ႕မယ္ဆိုရင္ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္သြားဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားခဲ႕ဖူးတဲ႕ေနရာေလးတစ္ခုကို မင္းလက္ကေလးကိုဆြဲၿပီး လိုက္ပို႕ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ေလ ငါ… ဂၽြန္ယက္ေတာလို ဒုကၡေရာက္မွာေတာ႕ေၾကာက္မိတယ္။
မ်ိဳးေဇာ္ (၁၅.၀၈.၀၉)

( ယင္းေဖာ္ၿပပါ စာစုပါ “ဂၽြန္ယက္ေတာလို ဒုကၡေရာက္မွာေတာ႕” ဆုိသည္႕ အသံုးအႏႈန္းမွာ သူတစ္ပါးအိမ္သို႕ အခြင္႕မရွိပဲ၀င္ခဲ႕မိ၍ ဧည္႕သည္ေရာ၊ ဧည္႕ရွင္ပါ ဒုကၡေရာက္ရပံုကို ခိုင္းႏိုင္းလိုၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါသည္။ မည္႕သည္႕ ႏိုင္ငံေရးႏွင္႕ပတ္သက္သည္႕ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ေဖာ္ၿပလိုၿခင္းမ်ား မပါရွိပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။)

စူးစမ္းမႈရဲ႕တန္ဖိုးနဲ႕ ေၿပာင္းလည္းၿခင္းရဲ႕ ရလာဒ္

အခုကၽြန္ေတာ္ေၿပာၿပမယ္႔ ဇာတ္လမ္းေလးက အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာ ၁၈၄၈ခုႏွစ္တုန္းက ၿဖစ္ပြားခဲ႕တဲ႕ ၿဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုရဲ႕ သမိုင္း၀င္မွတ္တိုင္တစ္ခုၿဖစ္တဲ႕ Gold Rush သမိုင္းေၾကာင္းၾကီးနဲ႕လည္း ပတ္သက္ပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာေပါ႔ မာရွယ္လ္လို႕ အမည္ရတဲ႕ အလုပ္သမားတစ္ဦးဟာ ၿမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ ထိုင္ေနရင္း ေရဒလက္ေတြကို စိုက္ၾကည္႕ေနမိပါတယ္။ သူဟာ ကာလီဖိုနီးယားၿပည္နယ္ အတြင္းမွာရွိတဲ႕ Coloma ဆိုတဲ႕ေက်းရြာေလးက အလုပ္သမားတစ္ဦးပါ။ သူလုပ္တဲ႕အလုပ္ရံုမွာ ဂ်ံဳေတြကိုၾကိတ္ခြဲတဲ႕အခါ ေရအားသံုးဒလက္ေတြတတ္ဆင္အသံုးၿပဳၿပီး အဲဒီေရဒလက္ေတြမွာ ေခ်ာင္းထဲက သဲေတြ၊ ႏႈံးေတြလာကပ္တဲ႕အခါမွာသူကတာ၀န္ယူၿပီး အဲဒီသဲေတြကို ဖယ္ထုတ္ေပးရပါတယ္။ တစ္ေန႔ မာရွယ္လ္ဟာ ဒီလိုပဲ ေခ်ာင္းနံေဘးမွာထိုင္ေနရင္း ဒလက္မွာကပ္ေနတဲ႕ သဲေတြကိုသြားသတိထားလိုက္မိပါတယ္။ သူဟာေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ဒီသဲေတြ၊ ႏံႈးေတြကို ဖယ္ရွားေနရသူၿဖစ္ေပမယ္႕ ဒီတစ္ခါေတာ႕ ဟိုဟိုဒီဒီစဥ္းစားရင္း ဒီသဲေတြ ႏံႈးေတြကို ေသခ်ာဂရုစိုက္ၾကည္႕လိုက္မိပါတယ္။ ဒီသဲေတြဟာ တစ္ၿခားအရပ္ကသဲေတြနဲ႕ မတူပဲ ေလးလံေနတာေၾကာင္႔ရယ္၊ ေတာက္ေတာက္ေၿပာင္ေၿပာင္ အေရာင္ေတြရွိေနတာရယ္ေၾကာင္႕ စူးစမ္းၿခင္စိတ္နဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သူ႕ရဲ႕အိမ္ကိုယူသြားၿပီး ခြက္တစ္ခုထဲထည္႔ၿပီး အပူေပးၾကည္႕မိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ခြက္ထဲမွာရွိတဲ႕ သဲေတြဟာ မာေက်ာလာၿပီး ေတာက္ေၿပာင္တဲ႕အဆင္းရွိတဲ႕ ေရႊစင္ေရႊသားကိုရရွိေတာ႕တာပါပဲ။ တစ္နည္းေၿပာရရင္ သူဟာအေမရိကန္တိုက္ကို သမိုင္း၀င္အေၿပာင္းအလည္းၿဖစ္ေစမယ္႕ အၾကီးဆံုးေရႊတြင္းၾကီးကို အမွတ္တမဲ႕ကေန ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ႕တာပါ။ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေလး မၿဖစ္ပြားခင္မွာ ကာလီဖိုးနီးယားေဒသဟာ ယခုေခတ္ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ႕ၿမင္ေနရသလိုမ်ိဳး ၿမိဳ႕ၾကီးၿပၾကီးတစ္ခုမဟုတ္ပဲ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ႕ ေက်းေတာရြာေလးတစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ္႕ မာရွယ္လ္ရဲ႕ ေရႊရွာေဖြေတြ႕ရွိတယ္ဆိုတဲ႕ သတင္းေပါက္ၾကားသြားၿပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ႕ လူေတြဟာ ဒီလူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ႕ ကာလီဖိုးနီးယားေဒသကို ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေၿပာင္းေရႊ႕ေရာက္ရွိလာၾကၿပီး လူဦးေရထူထပ္တဲ႕၊ ဥစၥာဓနေပါၾကြယ္၀တဲ႕ ၿမိဳ႕ၾကီးအၿဖစ္ကို ေၿပာင္းလည္းခဲ႕တာပါပဲ။ ဒီၿဖစ္ရပ္မွာဆိုရင္ မာရွယ္ဟာ သူေန႕စဥ္လုပ္ေန႕ရတဲ႕ အလုပ္တစ္ခုၿဖစ္ေပမယ္႕ အဲဒီမွာ ရွိတဲ႕အေၿခအေနတစ္ခုကို သံုးသပ္ၿပီး အခုလိုမ်ိဳးေရႊတြင္းၾကီးကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ႕တာပဲၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူဟာဒီေရႊတြင္းကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲတာေၾကာင္႕ ခ်မ္းသာမလာပဲ မြဲၿပာက်ခဲ႕ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔ပါလည္း။ သူဟာဒီေရႊေတြကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခါစမွာ သူ႕အလုပ္ရွင္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ဖြင္႕ေၿပာၿပခဲ႕ၿ႔ပီး လွ်ိဳ႕၀ွက္ခဲ႕ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႕ တစ္ေန႕မွာပဲ ဒီသတင္းဟာအၿပင္ကိုေပါက္ၾကားသြားၿပီး ေန႕ခ်င္းညခ်င္း ေရႊရွာမယ္႕သူေတြဟာ သူတို႕ေဒသကိုေရာက္လာၾကၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာသူတို႕ရဲ႕ လယ္ေတြ၊ ေၿမေတြကို စြန္႕ခြာထြက္ေၿပးရတဲ႕ အထိၿဖစ္ခဲ႕ရပါေတာ႕တယ္။
ေနာက္ထပ္အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခု က်န္ပါေသးတယ္။ အဲဒီေဒသမွာပဲ ေရႊတြင္းတူးသမားေတြေရာက္လာၾကၿပီးေနာက္မွာ Levi’s လို႕အမည္ရတဲ႕ အထည္အလိပ္ေတြ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တဲ႕ ကုမၸဏီတစ္ခုေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႔ ေရႊတူးေဖာ္တဲ႕ အလုပ္သမားေတြေနဖို႕အတြက္ ရြက္ဖ်င္တဲေတြေဆာက္တဲ႕အခါမွာ အသံုးၿပဳဖို႕ ရြင္ဖ်င္စေတြလာေရာင္းတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ သူတို႕ရဲ႕ရြက္ဖ်င္စေတြဟာ အရည္အေသြးမမွီတဲ႕အတြက္ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္သူကမွ မ၀ယ္ၾကေတာ႕ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူတို႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ပ်က္ဆီးခဲ႕ရတယ္ဆိုပါစို႕။ ဒါေပမယ္႕ ဒီရြက္ဖ်င္စလာေရာင္းတဲ႕သူေတြဟာ ဒီေနရာမွာတင္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး လွည္႕ၿပန္မသြားခဲ႕ၾကပါဘူး။ ဒီေဒသမွာပဲ သူတို႕ရဲ႕ အရည္အေသြးညံ႔တဲ႕ ဖ်င္စေတြကို ညွပ္ၿပီး အဲဒီမွာရွိတဲ႕ ေရႊတြင္းတူသမားေတြ၀တ္ဖို႕ ေဘာင္းဘီေတြခ်ဳပ္ေရာင္းပါေတာ႕တယ္။ ေရႊတြင္းတူးသမားေတြဟာ ေအးစိမ္႕ေနတဲ႕ ရာသီဥတုရဲ႕ေအာက္မွာ တစ္ေန႕ကုန္ၿမစ္ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၾကရတဲ႕အတြက္ ဒီ Levi’s ကထုတ္ေရာင္းတဲ႕ ေဘာင္းဘီေတြဟာ သူတို႕အတြက္တကယ္အသံုးတည္႔တဲ႕အတြက္ Levi's ေဘာင္းဘီေတြဟာ အဲဒီေဒသမွာ တကယ္႕ကိုေရပန္းစား ေအာင္ၿမင္သြားပါေတာ႕တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ Levi’s ဟာ လုပ္ငန္းေတြခ်ဲ႕ထြင္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႕ရဲ႕ေဘာင္းဘီစေတြကို ေရႊတြင္းတူးသမားေတြသာမကပဲ သာမန္အရပ္သားလူေတြဆီကိုပါေရာက္ရွိလာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖက္ရွင္တစ္ခုအေနနဲ႕ လက္ခံလာၾကပါေတာ႕တယ္။ ယေန႕ေခတ္မွာဆိုရင္ Levi’s ကထုတ္တဲ႕ ဂ်င္းဖက္ရွင္ေတြဟာ ေဟာလိ၀ုဒ္အထိတိုင္ေရာက္ရွိၿပီး ကမၻာတစ္လႊားမွာ ေရးပန္းစာေနခဲ႕ပါၿပီ။
နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႕ေၿပာရရင္ မာရွာယ္ဟာ အေသးအမႊားကိစၥေလးတစ္ခုကို အမွတ္တမဲ႕မေနပဲ စူးစမ္းရွာေဖြခဲ႕တယ္။ ဒီလိုနဲ႕သူဟာ ၿပည္နယ္ၾကီးတစ္ခုလံုးကိုၾကြယ္၀ေစမယ္႕ ေရႊတြင္းၾကီးကို ထုတ္ေဖာ္ေတြ႕ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူဟာေရႊတြင္းၾကီးကို အစပထမရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ႕သူဆိုေပမယ္႕ သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္ၿဖစ္မလာခဲ႕တဲ႕ အၿပင္ မႊဲၿပာက်ခဲ႕ရပါတယ္။ ဒီေရႊထြက္တဲ႕ေဒသကိုပဲေရာက္ရွိလာၿပီး အရံႈးေပၚခဲ႕တဲ႕ Levi’s ဟာေရာက္တဲ႕ေနရာမွာ ရပ္မေနပဲ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလည္းမႈေတြလုပ္ခဲလို႕ ၾကီးပြားသြားခဲ႕ရပါတယ္။
ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ဖတ္ၿပီး ဘယ္ကိစၥကိုမဆို စူးစမ္းဆင္ၿခင္မႈေတြ ၿပဳလုပ္သင္႔ၿပီး၊ ဆံုးရႈံးမႈေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရတဲ႕ အခါမွာလည္း ဒီအတိုင္းလက္ေၿမွာက္အရံႈးမေပးပဲ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလည္းမႈေတြ ၿပဳလုပ္ၿပီး တိုးတက္ေကာင္းမြန္တဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကိုတည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြ႕ၿမင္ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္။
မ်ိဳးေဇာ္ (၁၃.၀၈.၀၉)

( ၀န္ခံခ်က္။ ။ Wikipedia.com မွ Califonia Gold Rush History ႏွင္႕ ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညိဳ၏ သိပၸံပညာရွင္မ်ား အေၾကာင္း ကို ကိုကားပါသည္။)

ဓာတ္ပံု - Wikipedia.com မွရယူပါသည္။

ေန႕တစ္ေန႕ကို ဖန္ဆင္းၿခင္း

အလင္းေရာင္ကိုေပးတဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕နဲ႕ အေမွာင္ထုတို႕ ၾကီးစိုးတဲ႕ ညတစ္ညတို႕ ေပါင္းစပ္မိတဲ႕ အခါ ရက္တစ္ရက္ဆိုတာ ၿဖစ္ေပၚလာရတယ္။ ရက္ဆိုတာကေတာ႕ လူသားေတြကို အသက္ရွင္သန္မႈေပးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြကို သယ္ေဆာင္လာေပးတဲ႕ သဘာ၀တရားရဲ႕ လက္ေဆာင္တစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခ်င္တာ ေလာကၾကီးမွာ ဆန္႕က်င္ဘက္အရာႏွစ္ခုေပါင္းစပ္လို႕ မရဘူးလို႕ ဆိုေနတဲ႕လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿဖတ္သန္းေနၾကတဲ႕ ေန႔ရက္ေတြကိုက ဆန္႕က်င္ဘက္အရာ ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ထားတာပဲလို႕ ရွင္းၿပခ်င္တာပါ။
မ်ိဳးေဇာ္(၂၈.၀၆.၀၉)

အိုင္စတိုင္းသိမသြားခဲ႕တဲ႕ ႏိႈင္းရတစ္ပုဒ္

အတန္းတစ္ခုမွာ ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ အရြယ္အစားေရာ ပံုစံပါတူတဲ႕ မ်ဥ္းေၿဖာင္႕ႏွစ္ေၾကာင္းကို ဆြဲၿပတယ္။ ၿပီးေတာ႕ အဲဒီ႕မ်ဥ္းေၿဖာင္႕ႏွစ္ေၾကာင္းကို ထပ္ၿပီးေတာ႕ ဆက္လည္းမဆြဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ မူလရွိၿပီးသား အရွည္ကို ဖ်က္လည္းမပစ္ပဲ၊ ပိုၿပီးေတာ႕ တိုလာေအာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ရွည္လာေအာင္ ဘယ္သူလုပ္ႏိုင္လဲလို႕ ေမးတယ္။ ပထမေတာ႕ အတန္းတစ္ခုလံုး ၿငိမ္သြားတယ္။
ေနာက္ေတာ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုၿပီး အတန္းေရွ႕ကို ထြက္လာခဲ႕တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ပထမမ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းရဲ႕ နေဘးမွာ သူ႕ထက္ပိုတိုတဲ႕ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းကို ဆြဲလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ႕ ပထမရွိၿပီးသား မ်ဥ္းဟာ ပိုၿပီးရွည္သြားတယ္ေပါ႕။ ေနာက္ၿပီး ဒုတိယမ်ဥ္းေၿဖာင္႕ရဲ႕ ေဘးမွာေတာ႕ သူထက္ပိုၿပီးေတာ႕ ရွည္တဲ႕မ်ဥ္ေၿဖာင္႕ တစ္ေၾကာင္းကို ဆြဲလိုက္တယ္။ အဓိပၸာယ္က ရွိၿပီးသား မ်ဥ္းေၿဖာင္႕တစ္ေၾကာင္းက ပိုတိုသြားတယ္လို႕ ၿမင္ရတယ္ေလ။
ေဟာဒီဇာတ္လမ္းေလးက ရူပေဗဒပညာရွင္ၾကီး အိုင္စတိုင္းရဲ႕ relativity theory လို႕ေခၚတဲ႕ ကမၻာေက်ာ္ ႏႈိင္းရသီအိုရီကို ဥပမာၿပေပးခဲ႕တဲ႕ ပံုၿပင္တစ္ပုဒ္ပါ။
အဲဒီ႕ ႏႈိင္းရသီအိုရီရဲ႕ တန္ဖိုးအေၾကာင္းကို ယံုၾကည္လက္ခံတဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူခ်စ္တဲ႕ေကာင္မေလးရဲ႕ အသည္းႏွလံုး တစ္ခုေပၚမွာ ရွိေနၿပီးသား မ်ဥ္းေၾကာင္းတစ္ခုေဘးမွာ သူရဲ႕အခ်စ္ေတြကို မ်ဥ္းေၿဖာင္႕တစ္ေၾကာင္း အၿဖစ္အသက္သြင္းခဲ႕ပါတယ္။ သူ႕အၿမင္မွာေတာ႕ သူဆြဲခဲ႕တဲ႕ မ်ဥ္းဟာ ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ အရွည္ဆံုးေပါ႕။ ဒါေပမယ္႕ တကယ္႕တကယ္ၿပန္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႕ သူဆြဲခဲ႕တဲ႕ မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းက ေကာင္မေလးအတြက္ အတိုဆံုးၿဖစ္ေနခဲ႕တယ္။
ဒါဆိုရင္ ႏွလံုးသားတစ္ခုထဲက မ်ဥ္းေၿဖာင္႕တစ္ေၾကာင္းမွာေရာ အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ relativity theory က အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိေတာ႕ဘူးလား။ ေဟာဒီ႕ အၿဖစ္အပ်က္ဟာ universal true နီးပါး မွန္ကန္ပါတယ္လို႕ အားလံုးက ယံုၾကည္လက္ခံထားတဲ႕ relativity theory ရဲ႕ေပ်ာ႕ကြက္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီေကာင္ေလးဆီက အခ်စ္ေတြရဲ႕ ေပ်ာ႕ကြက္လာဆိုတာေတာ႕ မသိႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ အိုင္စတိုင္းၾကီး ကြယ္လြန္သြားခဲ႕တာ ရာစုႏွစ္ တစ္ခုေတာင္ စြန္းခဲ႕ၿပီ။ ေကာင္မေလးလည္း ေကာင္ေလးရဲ႕ နေဘးကေန ထြက္သြားခဲ႕တာ ရက္ေတြအေတာ္ၾကာေနခဲ႕ၿပီေလ...။
မ်ိဳးေဇာ္(၂၇.၀၆.၀၉)

လြင္႕ေၾကြသြားေသာ ႏွလံုးသားတစ္ခု

ဟိုးတစ္ေန႕က မိုးေတြ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာတယ္။ ငါ႕ရင္ထဲမွာ ထိန္႕ထိန္႕လန္႕လန္႕ကို သတိရမိတယ္။ တစ္ေန႕က မိုးေတြဖြဲဖြဲေလးပဲ ရြာေတာ႕ ေဆြးမိသလိုလို ခံစားမိၿပန္ေရာ။ ေဟာ မေန႕က မိုးေတြမရြာဘူး။ ဒီလိုဆိုေတာ႕လည္း ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခုေပ်ာက္ဆံုးသြား သလိုခံစားမိၿပန္တယ္။ ဒီေန႕ေရာ ရာသီဥတုအေၿခအေနက ဘယ္လိုရွိလဲလို႕ သိခ်င္ေဇာနဲ႕ ၿပတင္းတံခါးကေန အၿပင္ကိုေငးၾကည္႕လိုက္မိတယ္။ ရုတ္တရက္ ေကာင္းကင္မွာ လွ်ပ္စီးအက္ေၾကာင္းတစ္ခုကို လက္ကနဲ ငါၿမင္လိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႕...........ငါ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကို အေမွာင္ထုတစ္ခုက ဆြဲေခၚသြားတာ ခံလိုက္ရတယ္။
မ်ိဳးေဇာ္(၂၂.၀၆.၀၉)

အထီးက်န္ မိုးည

အၿပင္မွာ မိုးေတြကတစ္ေၿဖာက္ေၿဖာက္နဲ႕ ရြာလို႕။ ငါကေတာ႕ ေမွာင္ရိပ္မွည္းမွည္း Lobby ၾကီးထဲက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ ေကာင္တာေအာက္မွာ တစ္ေယာက္ထဲထိုင္ရင္း၊ လက္ကနာရီကို ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ သန္းေခါင္ေက်ာ္လို႕ (၂)နာရီေတာင္ထိုးေနေပါ႕။ စံေတာ္ခ်ိန္ခ်င္းမတူတဲ႕ အြန္လိုင္းေပၚက friends ေတြေတာင္ off သြားၾကၿပီ၊ ေဘးနားက ငါ႕ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ အေဖာ္ေကာ္ဖီခြက္ကလည္း ေအးလို႕၊ ငါနားေထာင္ေနတဲ႕ သီခ်င္းက ခရီးသြား ငါးေယာက္ရဲ႕ “မိုးည”၊ အင္း…ငါ႕ကိုမ်ား ေစာင္းဆိုေနၾကတာလား…?
မ်ိဳးေဇာ္(၀၈.၀၆.၀၉)

ၾကယ္တစ္ပြင္႕ရဲ႕ တန္ဖိုး

ပန္းခ်ီ- ဗင္ဆင္႕ဗန္ဂိုး ၏ starry night(1889)

ေနကြယ္ရင္ ေလာကၾကီးကို အလင္းေရာင္ေပးဖို႕ လထြက္လာစၿမဲပါ။ လမသာႏိုင္တဲ႕ညေတြက်ေတာ႕``•.¸¸.•´´ ၾကယ္ေလးေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္နဲ႕ ေလာကၾကီးကို အလွဆင္ၿပန္တယ္••´¯``•.¸¸.•´´ အမွန္ေတာ႕ ၾကယ္ဆိုတာ ေနေတြ လေတြ ထြန္းလင္းေနစဥ္ကတည္းက ေလာကၾကီးကို အလင္းေရာင္ေပးေနတာပါ•´´¯`••._.• ဒါေပမယ္႕ ေနေတြ လေတြရဲ႕ အရွိန္အ၀ါနဲ႕ သူ႕ကိုဘယ္သူမွ သတိမၿပဳမိၾကဘူးေလ••´¯``အရုဏ္မိုးေသာက္လို႕ ေနအလင္းေရာက္ၿပန္ေတာ႕လည္း ဒီၾကယ္ေလးေတြ ကိုေမ႕သြားၾကၿပန္ေရာ``•.¸
မ်ိဳးေဇာ္(၁၈.၀၅.၀၉)

မိုးကိုအံတု ခဲ႕ေသာမ်က္ရည္စက္မ်ား

ႀသဂုတ္လရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ ရက္တစ္ရက္ၿဖစ္သည္….။

အဲဒီေန႔တစ္ေန႔ ကိိုေတာ႕ ေကာင္မေလး ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ႕မွ ေမ႔ေပ်ာက္ႏိုင္လိမ္႔ မည္မဟုတ္ပါ။ ရြာမလိုလို၊ မရြာမလိုလိုနဲ႕ ကလူက်ီစယ္ေနတဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ေတြ လြပ္လပ္စြာ လြင္႕ေၿမာေနခဲ႕ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ကန္ေတာ္ၾကီးထဲရွိ ကန္ေရၿပင္ကို ၿဖတ္ၿပီးတိုက္ခတ္လာေသာ ေလႏုေအးေလးေတြကို ရႈသြင္းရင္း အတိတ္ကို ေမ႔ေလ်ာ႔၊ အနာဂတ္ကိုလည္း မေတြးမိပဲ ပစၥဳပန္သည္သာ သူမရဲ႕ စိတ္တို႕ေစစားရာ အရပ္ၿဖစ္၍ ေနခဲ႕ပါသည္။ ထိန္းခ်ဳပ္ဆင္ၿခင္တတ္သည္႔ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ အသိတရားေတြကို ခဏအနားေပးရင္း လြပ္လပ္ေပါ႔ပါးေနတဲ႕ စိတ္တစ္ခုကိုသာ ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ႕ပါသည္။ အဲဒီေန႔က သူမ တံတားရွည္ၾကီးတစ္ခုကို အစမွ အဆံုးတိုင္ေအာင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႕ အတူေလွ်ာက္ၿဖစ္ခဲ႕သည္။ အဲဒီ႕ခရီးသည္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ပထမဆံုးႏွင္႕ အရွည္လ်ားဆံုး ခရီးတစ္ခု ၿဖစ္ခဲ႕ပါသည္။ ေကာင္မေလး၏ ပံုမွန္စိတ္ အေၿခအေနတစ္ခု အရသာဆိုရင္ ၿဖစ္လာစရာ လံုး၀မရွိေသာ ဒီခရီးသည္ လွပေသာ မိုးသက္ေလတို႕၏ ပံ႔ပိုးေပးမႈ ႏွင္႕အတူ ၿဖစ္ေပၚလာခဲ႕ရပါသည္။ ကာလအေတာ္ၾကာေအာင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးလွ်ိဳ႕၀ွက္လံုၿခံုစြာ သိမ္းဆည္းထားႏိုင္ခဲ႕ေသာ ခံစားမႈ အစစ္အမွန္မ်ား အားလံုးကို တူးေဖာ္အသက္သြင္းေစခဲ႕ပါသည္။ “လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ သိမ္းစည္းထားေသာ ခံစားမႈ” ဟု ဘာေၾကာင္႕ အမည္တပ္ရသနည္း ဆိုပါလွ်င္ “ပြင္႕လင္းစြာ ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္ခြင္႕ မရွိေသာေၾကာင္႕” ဟုသာ ေၿဖရမည္ ထင္ပါသည္။ သက္ဆိုင္သူ ရွိႏွင္႕ေနၿပီး ၿဖစ္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆီက ပိုင္ဆိုင္ခြင္႕မရွိေတာ႕မည္႕ အခ်စ္ေတြအတြက္ ေကာင္မေလးက သူမရဲ႕အခ်စ္ေတြကို အလံုၿခံဳဆံုး သိမ္းဆည္းလို႕ ႏွစ္္ေယာက္လံုး ရိုးသြားစြာ ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ႕ပါသည္။ အဲဒီ႕ေန႔ေလး တစ္ေန႔သာ ရွိမလာခဲ႕ပါလွ်င္ အရာအားလံုးသည္ ပံုမွန္ေနသားတက် ေရွ႔ဆက္သြားမည္သာ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အဲဒီေန႔တစ္ေန႔ကို သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ၿငင္းဆိုႏိုင္ခြင္႕ မရွိစြာ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ၾကရပါသည္…။

“ဘယ္ကိုမွ၊ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မၾကည္႕ပဲ မ်က္လံုးကို မိွတ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကည္႕ပါလား။ အရမ္းမိုက္တယ္။” ဆိုတဲ႕ ေကာင္ေလးရဲ႕ အၾကံၿပဳခ်က္အတိုင္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ရင္း ခပ္ေၿဖးေၿဖးေလး ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ႕ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာသည္ ၾကည္ႏူးစြာ ၿပံဳးေနခဲ႕ပါသည္။ အဲဒီ႔အခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္မေလးရဲ႕ ေဘးကေနေလွ်ာက္လာေသာ ေကာင္ေလးရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္တစ္ဖက္ဟာ ေကာင္မေလးရဲ႕ ညာဘက္လက္တစ္ဖက္ကို ရုတ္တရက္ ဆုပ္လိုက္လိုက္ပါေတာ႕သည္။ ေကာင္မေလးလည္း အံ႔ၾသစိတ္နဲ႕အတူ မ်က္လံုးေတြကို ဖြင္႕လိုက္ေတာ႕မယ္႕ အခ်ိန္မွာပဲ ရုတ္တရက္ ေကာင္ေလးဆီမွ “မ်က္လံုးကို မဖြင္႕နဲ႕။ နင္႕လက္ေတြကို ငါကိုင္ထားတယ္။ ဘာမွ မၿဖစ္ေစရပါဘူး။ ဆက္သြား။” ဆိုတဲ႕ စကားသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ စိတ္ဆိုးဖို႕ အေရးေယာင္လို႕မွ မေတြးခဲ႕မိတဲ႕ ေကာင္မေလးဟာ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ကို ရုန္းဖယ္ၿခင္း မၿပဳခဲ႕ေပမယ္႕ တစ္စြန္းတစ္စ ၾကြင္းက်န္ေနေသးတဲ႕ ဆင္ၿခင္တံုတရားေလး တစ္ခုေၾကာင္႕ ၿပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ၿခင္း မၿပဳခဲ႕ရွာေပ။



ေကာင္ေလးရဲ႕ႏႈတ္က ရုတ္တရက္ ထင္မွတ္မထားပဲ “နင္႕ကို ငါခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ႕ စကားေလးတစ္ခြန္း ၾကားလိုက္ရတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးရဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ရွိတဲ႕ေသြးေၾကာေတြ ေအးခဲသြားသလို ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္းကင္ၾကီးကလည္း မိုးဖြဲေလးေတြကို စတင္ရြာခ်ေနၿပီ ၿဖစ္ပါသည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေအးလာရၿခင္းမွာ ထိခတ္လာေသာ မိုးစက္ေလးေတြေၾကာင္လား၊ ေကာင္ေလးေၿပာတဲ႕ “ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္း ေၾကာင္႕လား ဆိုတာေတာ႕ ေကာင္မေလး မေ၀ခြဲႏိုင္ခဲ႕ပါ။ ေကာင္ေလးနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္သူနဲ႕မွ မတူတဲ႕ ခံစားမႈမ်ိဳးေတြ ေကာင္ေလးအေပၚမွာရွိႏွင္႔ခဲ႕ေပမယ္႕ အဲဒီခံစားမႈကို “အခ်စ္” လို႕ အမည္မတပ္ခ်င္ခဲ႕ သလို၊ ေကာင္ေလးရဲ႕ ႏႈတ္က “ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္း ကိုလည္း လက္မခံရဲခဲ႕တဲ႕ ေကာင္မေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဒီအေၿခအေနၾကီးတစ္ခု နဲ႕ေတြ႕ဆံုလိုက္ရတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္လို႕ေနခဲ႕ပါသည္။ ဘယ္လိုမွ ေရွ႕ဆက္လို႕ မၿဖစ္ႏိုင္တဲ႕ အေနအထားေတြၾကားမွာ ဘယ္လိုအင္းအားမ်ိဳးေတြနဲ႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက ္ေရွ႕ခရီးဆက္ၾကမွာလဲ။ ဒီအေတြးခါးခါးၾကီးေတြနဲ႕ပဲ ေကာင္မေလးဟာ ေကာင္ေလးကို “နင္ ငါ႕ကိုအထင္ေသးတယ္၊ ေစာ္ကားတယ္။” ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို ကန္ေရၿပင္ကို စိုက္ၾကည္႕ရင္း ေၿပာလိုက္မိသည္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ေကာင္ေလးဟာ တင္းမာတဲ႕ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ ၿငိမ္သက္သြားခဲ႕ပါတယ္။ အၿမဲၿပံဳးေနတတ္တဲ႕ ေကာင္ေလးကို မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ မၿငိဳးေစခ်င္တဲ႕ ေကာင္မေလးအတြက္ေတာ႕ ရင္မဆိုင္ခ်င္တဲ႕ အေၿခအေနတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ေနရတာပါပဲ။

"ငါနင္႕ကို ခ်စ္တဲ႕ အခ်စ္ေတြက အခုမွ ၿဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး။ ေရကာတာၾကီးတစ္ခုလိုပဲ၊ နည္းနည္းခ်င္း ၿပည္႔လာၿပီး ေနာက္ဆံုးက်မွ လွ်ံက်လာတာမ်ိဳးေလ။ အခုဘယ္လိုမွ ဆက္ထိန္းလို႕ မရေတာ႕လို႕ လွ်ံက်သြားတာေလ။” လို႕ေကာင္ေလးက ၿပန္ေၿပာလိုက္တဲ႕ အခါ ေကာင္မေလးမွာ ၿပန္ေၿပာစရာ စကားလံု၀မရွိၿဖစ္ခဲ႕ရပါတယ္။ “ဒါဆိုနင္႕ရဲ႕ သက္ဆိုင္သူကေရာ” လို႕ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည္႕လို႕ ေကာင္မေလး ေမးလိုက္မိပါတယ္။ “ဘာလို႕ အဲဒါေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနရတာလဲ။ ငါလည္း ငါ႕ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႕ အတိုင္း အခုေၿပာတယ္။ နင္လည္းနင္႕ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ႕အတိုင္းေၿပာေလ။ အမ်ားၾကီး မေတြးပါနဲ႕” လို႕ အေၿဖမဟုတ္တဲ႕ စကားေတြကို ေကာင္ေလးဆီက ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ အေၿဖမဟုတ္ေပမယ္႕လည္း အေၿဖတစ္ခုထက္ ပိုၿပီးၿပည္႔စံုတဲ႕ စကားေတြကို ေကာင္မေလးၾကားလိုက္ရတဲ႕ အခ်ိန္မွာ တစ္ခါမွ စိတ္ကူးယဥ္မၾကည္႕ဘူးခဲ႕တဲ႕ လွပတဲ႕ အနာဂတ္တစ္ခုဟာ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးေပၚလာသလို ခံစားရပါတယ္။ “ ငါက တစ္ခုခုကို လုပ္ၿပီဆိုရင္ ေနာက္ၿပန္လွည္႕ၾကည္႕ေနမွာ မဟုတ္ဘူး“ ဆိုတဲ႕ ေကာင္ေလးရဲ႕ ကတိစကားမဟုတ္တဲ႕ တီးတိုးေရရြတ္သံတစ္ခုဟာ ေကာင္မေလး အတြက္ေတာ႕ အင္အားေတြကို ၿဖစ္ေစခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က “ ခ်စ္ပါတယ္ “ ဆိုတဲ႕ အေၿဖစကားတစ္ခြန္း ေကာင္မေလးႏႈတ္က လံုး၀မထြက္ခဲ႕ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕လည္း အၿပန္လမ္းမွာ တင္းက်ပ္စြာ ၿပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ႕တဲ႕ ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ေတြဟာ “ ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္း ထက္ပိုၿပီး ခိုင္မာေစခဲ႕ပါတယ္။



အဲဒီ႕ေန႔ရက္ေလးကို ႏွစ္ေယာက္အတူ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယက္မွ မသိိတဲ႕၊ ႏွစ္ဦးတည္းသာ သိႏိုင္ေသာ ခ်စ္သူမ်ား အၿဖစ္ကို မ်က္၀န္းမ်ားႏွင္႔သာ စကားေၿပာရင္း တိတ္ဆိတ္စြာ ၿဖတ္သန္းခဲ႕ၾကပါေတာ႕တယ္။ ေကာင္ေလးနဲ႕ သူ႕သက္ဆိုင္သူအေၾကာင္း သိထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားတြင္ ေကာင္ေလးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ငဲ႕ကြက္ေထာက္ထားၿပီး သူတို႕အေၾကာင္းေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားဖို႕ ေကာင္မေလး ၾကိဳးစားခဲ႕ပါတယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ မာန၊ ေကာင္ေလးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေတြသည္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားသင္႕သည္ဟု ေကာင္မေလးက ယံုၾကည္ထားခဲ႕မိပါသည္။ အဲဒီ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြေၾကာင္႕ပဲ နာက်င္ခံစားခဲ႕ရတဲ႕ အခ်ိန္မ်ားတြင္ မွ်ေ၀ခံစားမဲ႕သူမရွိပဲ တစ္ေယာက္တည္း ၾကိတ္မွိတ္ၿမိဳသိပ္ရင္း ရူးမတတ္ခံစားခဲ႕ရသည္။

ေကာင္ေလးရဲ႕ သက္ဆိုင္သူဆီမွ ဖုန္းလာေသာ အခါမ်ားတြင္ ဖုန္းလက္ခံစကားေၿပာေနေသာ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည္႕ရင္း ရင္ထဲမွာ ဆူးတစ္ေခ်ာင္း စိုက္၀င္ေနသလို ခံစားေနရေပမယ္႕၊ ေကာင္ေလး အေနခက္မွာ စိုးတဲ႕စိတ္နဲ႕ ဟန္ေဆာင္အားတင္းၿပီး ၿပံဳးေနခဲ႕တဲ႕ ေကာင္မေလးဟာ ဘ၀မွာ ဟန္ေဆာင္ၿခင္းဆိုတဲ႕ အတတ္ပညာတစ္ခုကို ပထမဆံုး တတ္ေၿမာက္ခဲ႕ပါတယ္။ တစ္ၿခားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ အတူတကြ ေကာင္ေလးကို စေနာက္ရင္း ေပါ႔ပါးစြာ ရယ္ေနခဲ႕တဲ႕ ေကာင္မေလးကို ၾကည္႕ေနတဲ႕ ေကာင္ေလးရဲ႕ အၾကည္႕ထဲမွာ “ နင္ ငါ႔ကို တကယ္ခ်စ္တာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။” လို႕ေမးေနသလိုပါပဲ။ “အားလံုးမၿမင္ႏိုင္တဲ႕ အခ်ိန္က်မွ မငိုပဲက်လာတဲ႕ မ်က္ရည္စက္ေတြကိုေတာ႕ နင္ ဘယ္ၿမင္ႏိုင္မွာလဲ ေကာင္ေလးရယ္” ေကာင္မေလးက ေတြးေနမိပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္မေလးတို႕ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ အမွတ္တရ ေန႔ရက္ေလးကို ၿဖတ္ေက်ာ္လာခဲ႕တာ ႏွစ္လေက်ာ္ ဆိုတဲ႕အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုကို ေရာက္ရွိလာခဲ႕ပါတယ္။ ဒီကာလေလး အတြင္မွာ ေကာင္မေလးအေနနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ လွပတဲ႕ေန႕ရက္ေလးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ရသလို၊ ေၾကကြဲနာက်င္ရတဲ႕ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း ၾကံုဆံုခဲ႕ရပါတယ္။ ေကာင္ေလးက “ ဒီကမၻာေလာကၾကီး တစ္ခုလံုးမွာ ေကာင္မေလးကိုသာ အခ်စ္ဆံုးပါ” လို႕ ဘုရားေရွ႕မွာ တိုင္တည္သစၥာဆိုၿပတဲ႕ အခါ အတိုင္းအဆမရွိ ၾကည္းႏူးခဲ႕ရတဲ႕ ေကာင္မေလးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ခြဲခြာဖို႕အတြက္ အင္းအားတစ္ခုကို ရလိုက္သလိုပါပဲ။ ဘယ္တုန္းကမွ ေပါင္းဖက္ဆံုစည္းဖို႕ မေတြးခဲ႕တဲ႕(မေတြးရဲ႕ ခဲ႕တဲ႕) ေကာင္မေလးဟာ ေကာင္ေလးနဲ႕ တစ္ေန႕တာ ဆံုေတြ႕ၿပီး လမ္းခြဲခါနီးတိုင္းမွာ မနက္ၿဖန္ဆိုတာကို မေမွ်ာ္လင္႕ရဲဘဲ မ်က္ရည္၀ဲခဲ႕ရတာ ေန႔စဥ္ေန႕တိုင္းပါပဲ။



ေကာင္ေလးက သူနဲ႕သူရဲ႕သက္ဆိုင္သူအေၾကာင္းကို ႏွစ္ဖက္မိဘေတြနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀န္းတစ္ခုလံုး သိထားၿပီးသာမို႕ မရက္စက္ခ်င္ဘူးလို႕ ေၿပာလာတဲ႕ အခါ ၾကိဳေတြးထားၿပီးတဲ႕ ေကာင္မေလးက ရယ္ခ်င္လြန္းတဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႕ေကာင္ေလးကို ၾကည္႕ေနခဲ႕ပါတယ္။ အေနရခက္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲထားတဲ႕ ေကာင္ေလးကို ငဲ႕ညွာစြာနဲ႕ “ ငါနားလည္ပါတယ္ “ ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကိုပဲ နာက်င္စြာေၿပာၿဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။ ပိုၿပီး အဓိပာယ္ၿပည္႔စံုေစဖို႕ အတြက္ အၿပံဳးေလးပါစြက္ၿပီး ေၿပာၿဖစ္ခဲ႕တာပါ။ ေကာင္ေလးက ဒီအၿပံဳးကို ၾကည္႕ရင္း “ နင္ ကေပ်ာ႕ည႔ံမလိုလိုနဲ႕ စိတ္အရမ္းမာတယ္၊ နင္႕ကို ငါစိတ္ခ်တယ္၊ သူကေတာ႕ ငါထားခဲ႕ရင္ အရမ္းခံစားသြားရမွာ “ လို႕ေကာင္ေလးက ႏွိမ္႕သိမ္႕သလိုလို၊ ခြင္႕ပန္သလိုလို ေၿပာလာတဲ႕ အခါမွာေတာ႕ ငိုစရာမ်က္ရည္ေတြေတာင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ႕မတတ္ ခါးသက္သြားခဲ႕ရပါတယ္။ ဒီလိုအေၿခအေနေတြကို ေကာင္ေလးၾကိဳမေတြးခဲ႕တာလား၊။ တစ္သက္လံုး ထုတ္ေၿပာၿဖစ္မွာ မဟုတ္တဲ႕ ရင္ဘတ္ႏွစ္ခုထဲက အခ်စ္ဆိုတဲ႕ အရာကို စတင္တူးေဖာ္ဆြဲႏႈတ္ခဲ႕ၿပီးမွ “ဆႏၵတစ္ခုထက္ လုပ္သင္႕လုပ္ထိုက္တာကို လုပ္လိုက္ရတာပါ” ဆိုတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ လြယ္လြယ္ေလး အဆံုးသတ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ႕သတဲ႕လား။



ခ်စ္ၿခင္းဆိုတာ ပိုခ်စ္တဲ႕သူကို ပိုရံႈးတယ္တဲ႕။ ေကာင္မေလးရဲ႕ မာနအရေတာ႕ ေကာင္ေလးထက္ ပိုမရံႈးခ်င္ခဲပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ေကာင္ေလးဆီက သူမထက္ပိုမ်ားတဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ရခ်င္ခဲ႕လို႕ပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ေကာင္ေလးရဲ႕ ၿပံဳးေနတဲ႕ မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ၿမင္ရဖို႕၊ ေကာင္မေလးလိုခ်င္တဲ႕ ေကာင္ေလးဆီက ပိုမ်ားတဲ႕ အခ်စ္ေတြကို စေတးခဲ႕ရပါတယ္။ ေကာင္မေလးကပဲ ေက်နပ္စြာ အရံႈးေပးခဲ႕႔ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ပိုရံႈးတာက ပိုေက်နပ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ ဆိုတာကို ေကာင္မေလး သိလိုက္ရတယ္။ အရာရာကို ခြင္႕လြတ္နားလည္ ္ေပးႏိုင္လြန္းခဲ႕ၿပန္ေတာ႕လည္း အဲဒီေလာက္ထိ နားလည္ေပးလြန္းလို႕ ဆိုၿပီး ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို မေက်မနပ္ၿဖစ္ခဲ႕ရ ၿပန္တယ္ေလ။ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးထက္ ပိုၿပီး သူမရဲ႕မာနကို အေလးထားတယ္လို႕ သတ္မွတ္သြားခဲ႕ ၿပန္တယ္။ ေကာင္ေလးေရ…ေကာင္မေလးဆီက နင္ ဘယ္လိုတုန္႕ၿပန္မႈမ်ိဳးေတြကို လိုခ်င္ခဲ႕တာလဲ။ နင္ဘာၿဖစ္ခ်င္ခဲ႕တာလဲ။ “ နင္႕ကို နင္႕သက္ဆိုင္သူက ထားခဲ႕ရင္လည္း ငါမာနအရ နင္႕ကို လက္မခံဘူး။ နင္က သူ႕ကိုထားခဲ႕မယ္ ဆိုရင္လည္း နင္႕ကိုအဲဒီလို လူတစ္ေယာက္အၿဖစ္ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ နင္တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး သေဘာတူညီစြာ ခြဲခြါဖို႕ဆိုရင္လည္း ငါလံုး၀အားမေပးဘူး။ အဲဒီေတာ႕ နင္နဲ႕ ငါနဲ႕ လက္တြဲႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ဒီတစ္သက္မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး။” လို႕ေသြးေအးၿငိမ္သက္စြာ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို ေၿပာခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ႕ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို စူးစူးနစ္နစ္စိုက္ၾကည္႕ရင္း “ နင္ မာနၾကီးမွန္း ငါသိပါတယ္။ “ ဆိုတဲ႕စကားတစ္ခြန္းကို ၿပန္ေၿပာခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္နာက်ည္းၿခင္း၊ မုန္းတီးၿခင္းမရွိပါပဲ “ ခ်စ္တယ္ “ ဆိုတဲ႕စကားကို အခါခါေၿပာရင္း လက္တြဲၿဖဳတ္ခဲ႕ၾကတဲ႕ သူႏွစ္ေယာက္ အတြက္ကေတာ႕ တိုေတာင္းလွတဲ႕ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ရတဲ႕ အရာတိုင္းဟာ တစ္သက္စာ လြမ္းစရာခ်ည္းပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံ မေမွ်ာ္လင္႕ပဲ ၾကံဳေတြ႔ခဲ႕ရတဲ႕ အမွတ္တမဲ႕ေလးေတြဟာ အမွတ္တရေလးေတြ ၿဖစ္သြားတတ္သလို အဲဒီအမွတ္တရေတြဟာလည္း ကာယကံရွင္ေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ပဲ အမွတ္တမဲ႕ ၿပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတတ္ပါတယ္။

ေကာင္ေလးေရ…အၿမဲတမ္း ၿပံဳးေနတတ္တဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿပံဳးေတြကိုမွ ခ်စ္မိတဲ႕ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီ႕အၿပံဳးေတြကို သူအၿမဲပိုင္ဆိုင္ေစႏိုင္ဖို႕ အတြက္ တစ္ေထာင္႕တစ္ေနရာကေန ရပ္ၾကည္႕ၿပီး က်န္ေနရစ္ခဲ႕လိုက္ၿပီေလ။ ေရွ႔ဆက္ရမယ္႕ ဘ၀ခရီးမွာ ေနာင္တမဲ႕စြာနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားႏိုင္ဖို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္….။ ေကာင္ေလးေရ…မၾကာခင္မွာ လက္ခံရေတာ႔မယ္႕ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ကို ေစာင္႕ေမွ်ာ္ရင္း လြမ္းၿဖစ္ရင္ေတာင္ မငိုမိေစဖို႕ ေကာင္မေလး ၾကိဳးစားတတ္ခဲ႕ ၿပီေလ။ ဒါေပမယ္႕လည္း မိုးရာသီရဲ႕ မိုးစက္ေတြၾကားမွာ လမ္းေလွ်ာက္မိတိုင္း ေကာင္ေလးရဲ႕နာမည္ကို ေယာင္ယမ္းၿပီး တီးတိုးေအာ္ေခၚေနမိတယ္ေလ။ ဘယ္လိုပဲ ထင္ၿမင္ၾကပါေစ၊ ခ်စ္ၿခင္း၊ မုန္းၿခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္း ကင္းစြာနဲ႕ ဘ၀ရဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကို ခံစားခ်က္မဲ႕စြာ ၿဖတ္သန္းၿဖစ္ေနတဲ႕ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကေတာ႕ ဒီကမၻာေၿမေပၚမွာ ယေန႕ထက္တိုင္ ရပ္တည္ရွင္သန္ေနဆဲပါပဲ…။
စူးရွ၀ိုင္

ရန္ကုန္မိုး (၂)

အထီးက်န္လွတဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ရန္ကုန္မိုးညေတြမွာ မိုးေတြက မည္းမည္း၊ လယ္ကြင္းေတြက စိမ္းစိမ္း၊ အိမ္ေလးေတြက ညိဳညိဳနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ႕ဖူးတဲ႕ ၿမိဳ႕ေလးဆီ အိပ္မက္ေတြကေန တစ္ဆင္႕ၿပန္ေရာက္သြားခဲ႕မိတယ္။ မိုးသည္းသည္းေတြေအာက္က သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀ၾကမ္းၾကမ္းေတြကို စာနာနားလည္ႏိုင္ေပမယ္႕ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္.....ရန္ကုန္မိုးထဲ တစ္၀ဲ၀ဲလည္..။
မ်ိဳးေဇာ္ (၁၃.၀၇.၀၉)

ရန္ကုန္မိုး

ရန္ကုန္မိုးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကၽြမ္း၀င္ခဲ႕ရတာ ရွစ္ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ႕ၿပီ။ ရန္ကုန္မိုးဆိုရင္ ရြာလည္းခဏ၊ သည္းလည္းခဏ ဆိုတာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းလိုလို သိၾကမွာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႕လည္း မိုးတစ္ခါရြာရင္ ရက္ေတြဆက္ေနေအာင္ မတိတ္တဲ႕၊ ခ်မ္းစိမ္႕ေနေအာင္ရြာတတ္တဲ႕ ငယ္ငယ္တုန္းကေနခဲ႕ရတဲ႕ ဧရာ၀တီတိုင္းက နယ္ၿမိဳ႕ေလးကို လြမ္းမိပါတယ္။ အခုေရာ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ မိုးေတြေန႕ဆက္ ညဆက္ရြာေနတတ္တုန္းပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ရန္ကုန္မိုးနဲ႕တူတဲ႕ ရန္ကုန္သူေတြရဲ႕ အခ်စ္လိုမ်ား…။

မ်ိဳးေဇာ္ (၁၁.၀၇.၀၉)

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ အၿပံဳး

ေဖေဖာ္၀ါရီ (၂၅)
ဘ၀မွာ ထင္မွတ္မထားတဲ႕
ကမ္းလွမ္းမႈ တစ္ခုနဲ႕
ငါတို႕စတင္ ဆံုစည္းခဲ႕ၾကတယ္။
ငါကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရင္း
အဲဒီ႕ ေန႕ကသာ
ငါ႔ဘ၀၊ ငါ႔ခံယူခ်က္ေတြကို
ေၿပာင္းလည္းေစမယ္႕
နိဒန္းတစ္ခုဆိုတာ သိခြင္႕ရခဲ႕ရင္…။

မတ္ (၂၇)
စိတ္ကူးေတာင္ ယဥ္မၾကည္႕ဘူးခဲ႕တဲ႕
ခရီးတစ္ခုကို ငါသြားခဲ႕ရတယ္။
ငါခ်စ္တဲ႕သူေတြနဲ႕၊ ၿပီးေတာ႕ …
သူတို႕ေတြကို ငါဆန္႕က်င္ရင္း
အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုကို
စတင္မက္ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ႕တယ္။
အဲဒီေန႔ကသာ
ငါ႔ရဲ႕ခံယူခ်က္၊ ငါ႔မာနေတြကို
ေၿပာင္းလည္းပစ္ဖို႕၊ ခြန္အားေတြကို
ၿဖစ္ေစခဲ႕တယ္ ဆိုတာသိခဲ႕ရင္…။

ဧၿပီ (၄)
ဧၿပီဖူးလ္မွာ စရ၊ ေနာက္ရတာကို
ခံုမင္တဲ႕ငါ ဒီႏွစ္ေတာ႕
အိပ္မက္ေတြထဲ ႏွစ္မြန္းေနမိတယ္။
ဧၿပီဖူးလ္ေဒးအၿပီး ေလးရက္ၾကာေတာ႕
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ေၿပာတယ္
Belated April fool ပါတဲ႕။
ငါ႕ႏွလံုးသားေတြ တစ္ခုလံုး
ေၾကမြလို႕၊ ရူးသြပ္သြားခဲ႕ရတယ္။
ဒီလိုေန႔မ်ိဳး....
ဘ၀မွာ ရွိလာခဲ႕မယ္လို႕မ်ား
ၾကိဳသိခြင္႕ ရခဲ႕ရင္…။


ေမ (၂)
ေႏြေနပူရဲ႕ ေန႔လည္ခင္းကို
ရြ႔ံမုန္းတဲ႕ငါ ဒီတစ္ခါေတာ႕
ငါ သိပ္ၿဖစ္ခ်င္ခဲ႕တဲ႕
ဌက္တစ္ေကာင္လို၊
ေႏြေနပူထဲ၊ ပ်ံသန္းခဲ႕မိတယ္၊
အၿပာေရာင္ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
အဲဒီေန႕ကသာ ေႏြေနပူထက္ပူတဲ႕
အၾကည္႕ေတြကိုမ်ား ၿမင္ေတြ႕ခြင္႕
ရခဲ႕မယ္ဆိုရင္…။

ေတာ္ပါၿပီ
ေနာက္လာမယ္႕ ဇြန္၊ ဇူလိုင္ေတြ
ရင္မဆိုင္ခ်င္ေတာ႕လို႕
အခန္းထဲက ေၿပးထြက္
နံရံေပၚက ၿပကၡဒိန္ကို ဆြဲယူရင္း
ရက္ေတြ၊ လေတြကို
တစ္ရြက္ခ်င္း ဆြဲဆုတ္ေနလိုက္မိတယ္။
ဒါေပမယ္႕…။
ဒီဇင္ဘာ စာမ်က္ႏွာအေရာက္
ၿပကၡဒိန္ေပၚက
ဆံပင္တိုတိုေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က
ၿပံဳးၾကည္႕ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

အၿပံဳး…။
ဒီအၿပံဳးေတြ၊ သူ႕အၿပံဳးေတြ
ငါ႔မွတ္မိေနမိတယ္။
ၾကမ္းရွလွတဲ႕ စုတ္ခ်က္ေတြနဲ႕ “ဒါဗင္ခ်ီ”ရဲ႕ေရွ႕မွာ
မာနတစ္ခုနဲ႕ ၿပိဳင္ဆိုင္ခဲ႕တဲ႕
ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔လွတဲ႕
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿပံဳး
မိုနာလီဇာရဲ႕ အၿပံဳး
ငါမ်က္ႏွာလႊဲခဲ႕ရဖူးတဲ႕၊ အၿပံဳး...။

ဟုတ္တယ္…။
ဒီအၿပံဳးေတြ၊ သူ႕အၿပံဳးေတြသာ
ေဖေဖာ္၀ါရီေကာင္မေလး
ၿမင္ေတြ႕ခြင္႕ ရခဲ႕မယ္ဆိုရင္…။

မ်ိဳးေဇာ္ (၀၉.၀၇.၀၉)

(ဒီကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာဂ္ေလးမွာ တင္မယ္လုပ္ေတာ႕ အရင္ဆံုး စာရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာ အၾကမ္းခ်ေရးၾကည္႔မိတယ္။ တစ္ခါမွ မေရးခဲ႕ဘူးတဲ႕ လြန္ခဲ႕တဲ႕သံုးႏွစ္ေက်ာ္က ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ရခဲ႕ဘူးတဲ႕ ေဘာလ္ပင္ အ၀ါေရာင္ေလးနဲ႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေပးခဲ႕ဘူးတဲ႕ အၿဖဳနဲ႕အနီက်ား ေဘာလ္ပင္ေလးကေတာ႕ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ မသိ။)

H1N1 အတြက္ အသစ္တီထြင္ထားတာပါ...။

ၾကိဳက္ၾကိဳက္ ၊ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ေအာက္မွာ comment ေပးခဲ႔ပါ..။

မ်က္မၿမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵ

တစ္ခါကေမြးရာပါ မ်က္မၿမင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ႕။ အဲဒီေကာင္မေလးက အၿမင္အာရံုခ်ိဳ႕ရြင္းလို႕ လူေတာမတိုးႏိုင္တဲ႕ သူ႕ဘ၀ကိုသူ အရမ္းအားငယ္ေနတယ္တဲ႕ေလ။ ၿပီးေတာ႕သူ႕ေဘးနားကလူေတြ ၿဖတ္သြားတိုင္း ေၿပာသံၾကားဖူးတဲ႕ ေလာကၾကီးရဲ႕ ၿမင္ကြင္းေတြကိုလည္း သူၿမင္ၾကည္႕ခ်င္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူ႕ရဲ႕အထီးက်န္တဲ႕ေနရက္ေတြကို လူေတြေၿပာေၿပာေနတဲ႕ တိရစၦာန္ေတြ၊ အေဆာက္အအံုေတြရဲ႕ ပံုစံေတြကို သ႕ူဟာနဲ႕သူ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ၾကည္႕ရင္း ေၿဖသိမ္႕ေနရတယ္ေလ။ ဒါေပမယ္႕ သူစိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႕လို႕ မရတဲ႕ပံုပန္းသ႑န္တစ္ခုရိွေနတယ္။ အဲဒီဟာကေတာ႕ လူေတြညဘက္ေရာက္ရင္ ေၿပာၾကတဲ႕ ေမွာင္လိုက္တာကြာ မည္းေနတာပဲ ဆိုတာၾကီးကိုေပါ႕။ သူက အဲဒီ ေလာကၾကီးရဲ႕ အေမွာင္ထုဆိုတာၾကီးကို ပိုၿပီးစိတ္၀င္စားမိတယ္။ ၿပီးေတာ႕ သူမသာ မ်က္စိအလင္းရခဲ႕ရင္ အဲဒီအေမွာင္ထုဆိုတာၾကီးကို အရင္ရွာၾကည္႕မယ္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးေတြေတာင္ ယဥ္ထားေသးတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေန႕မွာ သူ႕ရဲ႕ ကံဆိုးလွတဲ႕ ဘ၀ကို ေတြးမိရင္း အားငယ္လို႕ တစ္ေယာက္တည္းငိုေနတုန္းမွာ ေကာင္္းကင္က အသံတစ္သံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲဒီ႕အသံရွင္က သူ႕ကိုေတာင္းလိုရာေတာင္းဆိုၿပီး ဆုတစ္ခုေတာင္းခိုင္းတယ္။ ဒါနဲ႕ မ်က္မၿမင္မေလးလည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႕ မဆိုင္းမတြဆုတစ္ခုကို ေတာင္းလိုက္မိတယ္။ အဲဒီဆုက လူေတြေၿပာေၿပာေနတဲ႕၊ သူအရမ္းကို ေတြ႕ခ်င္လွတဲ႕ ေလာကၾကီးရဲ႕ အေမွာင္ထုကို ၿမင္ဖူးခ်င္တယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ေပါ႔။ ဒါနဲ႕ အသံရွင္ကလည္း ၿပည္႕ေစဆိုၿပီးေၿပာလိုက္တယ္ဆိုပါစို႕။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေကာင္မေလးလည္း အဲဒီအေမွာင္ထုဆိုတာၾကီးကို ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ၾကည္႕လိုက္မိတယ္ေလ။ ဒါေပမယ္႕ သူဘာမွမၿမင္ရလို႕ ေကာင္းကင္ကအသံရွင္ကို သူဘာမွ မၿမင္ရေၾကာင္းေၿပာေတာ႕ အသံရွင္က မင္းၿမင္ခ်င္တဲ႕ အေမွာင္ထုဆိုတာ အဲဒါပဲဆိုၿပီး ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕အသံရွင္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ေလ။ ေကာင္မေလးငိုင္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ပါးၿပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြ လိွမ္႕ဆင္းလို႕။ ၿပီးေတာ႕ သူမမ်က္မၿမင္ဘ၀တုန္းက ၿမင္ဘူးခ်င္ခဲ႕လို႕ အႏွစ္အႏွစ္အလလ တမ္းတခဲ႕ရတဲ႕ အရာတစ္ခုဟာ သူမအရင္ဘ၀မွာ ခံစားခဲ႕ရတဲ႕၊ အရမ္းကိုမုန္းတီးစရာေကာင္းခဲ႕တဲ႕ အရာတစ္ခုပဲဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ကုန္လြန္ခဲ႕တဲ႕ အခ်ိန္ေတြကိုလည္း ေနာင္တရမိတယ္ေလ။

လူတိုင္းလိုလိုမွာလဲ ဒီပံုၿပင္ထဲက ေကာင္မေလးအတိုင္းပါပဲ။ ကိုယ္လက္ရွိေရာက္ေနတဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကို မေက်နပ္ႏိုင္ပဲ၊ ဒီ႕ထက္ေကာင္းတဲ႕ ကိုယ္တစ္ခါမွ မရဘူးတဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုကို ရဖူးခ်င္ၾကၿပီး တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ႕လည္း အဲဒီဆႏၵတစ္ခုဟာ ကိုယ္႕ကို အရင္ဘ၀နဲ႕မၿခားတဲ႕ အေၿခအေနတစ္ခုကိုပဲ ၿပန္ေရာက္ေစခဲ႕တယ္ ဆိုရင္ေရာ...။
မ်ိဳးေဇာ္(၀၂.၀၅.၀၉)

အိပ္မက္

အိပ္မက္တစ္ခုမက္တယ္။
အခ်စ္တစ္ခုကို မထိန္းခ်ဳပ္ခဲ႕လို႕တဲ႕....
ငါ႕ရင္ဘတ္မွာ ၿမွားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕
အၿပစ္ေပးထားတယ္။
ေၾကာက္လြန္းလို႕
အေငြ႕ေတာင္ၿဖစ္သြားခ်င္တဲ႕ ဆႏၵတစ္ခုနဲ႕
ႏူတ္ကေန တစ္တြတ္တြတ္ ဆုေတာင္းေနတယ္
ဌက္ကေလးတစ္ေကာင္ ၿဖစ္ပါရေစ.....။

ဖူးဖူး (၂၆.၀၄.၀၉)
( ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႔ကဗ်ာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပို႕လိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ႕ဖူးတဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႕လည္း နည္းနည္းေတာ႕ ဆက္စပ္မႈ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္။)

ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္း

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
သူခ်စ္တဲ႕ေကာင္မေလး ဆီကေန
စကားတစ္ခြန္း ၾကားလိုက္မိတယ္။
မိုးေတြရြာေနတုန္း
ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
သူ႕ေဘးမွာ အေဖာ္ၿပဳေပးတဲ႕
ေက်းဇူးပါတဲ႕…။

ေကာင္ေလးကလည္း
အဲဒီလို သူ႕ေဘးနားမွာ
ထီးမိုးၿပီး အေဖာ္ၿပဳေပးရတာကို
အရမ္း ႏွစ္သက္တယ္ေလ။

ဒါေပမယ္႕….
မတည္ၿမဲၿခင္းဆိုတဲ႕
အနိစၥတရားေတြနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ႕
ေဟာဒီ ေလာကၾကီးမွာ
မိုးဆိုတာလည္း အၿမဲတမ္း မရြာႏိုင္ဘူးဆိုတာ
ေကာင္ေလးသိပါတယ္။

မိုးေတြစဲသြားတဲ႕ တစ္ေန႕
………………………………..
………………………………..
ေကာင္မေလးေရာ
အဲဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
အေဖာ္ၿပဳေပးတာကို
ႏွစ္သက္ပါအံုးမလား

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ
ေကာင္ေလးကေတာ႕
သူရဲ႕ ထီးေလးကို
ေကာင္မေလး မလိုအပ္ေတာ႕ဘူး
ဆိုရင္ေတာင္မွ
မိုးေတြကို ဆက္ၿပီးရြာေစခ်င္တယ္ေလ။
ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕
ေကာင္ေလးဆီက
ေယာက်ၤာတန္မဲ႕ က်လာမဲ႕
မ်က္ရည္ေတြကို မိုးနဲ႕အတူ
ေကာင္မေလး မသိေအာင္
စီးေမ်ာသြားေစခ်င္လို႕ပါ…။

မ်ိဳးေဇာ္ (၂၄.၀၄.၀၉)

ၾကယ္ၿဖစ္သြားတဲ႕ ဌက္ကေလး

ဌက္ကေလး တစ္ေကာင္...
ေကာင္ကင္မွာ တစ္ေကာင္ထဲ အထီးက်န္ပ်ံေနရတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႕လည္း
အေတာင္ပံေတြ ေညာင္းရင္၊ မိုးေတြေလေတြ တိုက္ရင္၊
မွီခိုဘို႕ကုိယ္ပိုင္အသိုက္အၿမံဳေလး တစ္ခုေလာက္ကိုေတာင္႕တမိေလရဲ႕။

ဒီတစ္ခါေတာ႕....
သူလိုခ်င္ေတာင္႕တ မိတဲ႕
အသိုက္ေလးတစ္ခုကို ၀ိုးတစ္၀ါးေတြ႔လိုက္ရတယ္ေလ။
ဒါနဲ႕ လိုခ်င္တက္မက္စိတ္နဲ႕
အေၿပးလွမ္းလိုက္မိတယ္...
ဒါေပမယ္႕ အဲဒီအသိုက္ေလးမွာ ပိုင္ရွင္ရွိမွန္းသိေတာ႕
သူ႕......ကိုယ္သူ အားငယ္သြားမိတယ္။

ဒါေပမယ္႕...
သူကလည္း သူမာနေလးနဲ႕
အမွီအခိုမဲ႕ဆက္ၿပန္ေနမိတယ္......။

ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ ပံုၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္ရိွပါတယ္
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေလးေတြက
အဲဒီလို အထီးက်န္ဌက္ကေလးေတြ
တစ္ေကာင္တည္း မရပ္မနားပ်ံသန္းရာကေန
အေတာင္ပံေတြ မီးေတာက္ၿပီး...
ၾကယ္ေလးေတြ ၿဖစ္သြားၾကတာတဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္သာ
ၾကယ္ေလး တစ္စင္းၿဖစ္ခဲ႕ရင္...
မင္းရဲ႕အသိုက္အၿမံဳေလး ကိုအလင္းေရာင္ေပးႏိုင္ေအာင္
ၾကိဳးစားမွာပါ...ေကာင္မေလးရယ္။

မ်ိဳးေဇာ္ (၀၅.၀၄.၀၉)

ဘ ႏွင္႕ ၀

တစ္ေန႔ညက အိမ္မွာမီးမလာတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာအိပ္ရာ၀င္မိသည္။ အေစာၾကီး ရွိေသးသည္မို႔ အိပ္လို႔ကမရေသးတာနဲ႔ ဟိုဟိုသည္သည္ေလ်ာက္ေတြးေနမိသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ႔ဖူးေသာ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း၊ လူေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားေနမိသည္၊ ေနာက္ စဥ္းစားရင္း ဘ၀ အေၾကာင္းေရာက္သြားသည္။ “ဘ၀” ဘ၀ဆိုတာကိုု လူေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပာယ္ ဖြင္႔တာ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ဘ၀ ဆိုတာ ဘ ႏွင္႔ ၀ ေပါင္းထားတာဟုဆိုသည္။ မိခင္ဘာသာစကားကို အေၿခခံၿပီး အေပ်ာ္အပ်က္လိုလို ေၿပာၾကၿခင္းသာၿဖစ္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ယင္းဘ၀ အေၾကာင္းကို ဆက္စဥ္းစားၾကည္႕မိသည္။


ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၿမန္မာစာတြင္ ဗ်ည္းအကၡရာ 'ဘ' ႏွင္႔ '၀' ကိုေပါင္းလိုက္လွ်င္ အလြန္နက္နည္း ရႈပ္ေထြးသည္႕ 'ဘ၀' ဆိုသည္ အဓိပာယ္ကို ကိုယ္စားၿပဳသည္႕ ေ၀ါဟာရတစ္ခု ကိုရသည္။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ 'ဘ' ႏွင္႕ '၀' ကိုေရွ႔ေနာက္ မထားပဲ 'ဘ' ေနာက္မွ' ၀' ကိုဲ 'ဘ' ေပၚတင္ၾကည္႔ရင္ေရာ၊ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ႔ 'ဘိ' ၿဖစ္သြားမည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳး စဥ္းစားမိသည္၊ '၀' ကို 'ဘ' ေအာက္မွာ ၀ ဆြဲအေနနဲ႔ သံုးၾကည္႔ရင္ေရာ၊ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ႔ 'ဘ'ြ ၿဖစ္သြားမည္။ ဘ၀ ႏွင္႕မတူေတာ႕။ဘာေတြမွန္းမသိ....ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

ေနာက္ေန႔ မနက္မိုးလင္းေတာ႔ ရုံးသြားရသည္။ ရုံးေရာက္ေတာ႔ မေန႔ညက စိတ္ကူးကို အင္တာနက္ေပၚမွ နာမည္ေက်ာ္ Social Networking တစ္ခုၿဖစ္ေသာ Facebook ေပၚတင္ၾကည္႔သည္။ “ ဘ + ၀ = ဘိ (or) ဘြ ? “ ဆိုၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ Facebook profile ၏ status bar ေပၚတြင္ အေၿပာင္အပ်က္လိုလို ေရးလိုက္မိသည္။ အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာ Facebook မွကၽြန္ေတာ္ status ကို comment ေတြေရာက္လာသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဘ+၀ ကို ဘြတ္ ဟုေနာက္သည္။ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဘိြ ဟုေၿပာသည္။ ဘာေတြမွန္း မသိၿပန္....။

ညေနအိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ႕မွ မနက္က Facebook ေပၚတင္လိုက္ေသာ ဘ၀ ၏အဓိပာယ္ ကို ၿပန္စဥ္းစားၾကည္႕မိသည္။ ဘ၀ ဆိုတဲ႔အဓိပာယ္ကို ဘ ႏွင္႔ ၀ ေပါင္းၿပီး အေၿဖရွာလို႔ရပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးထဲမွာေတာ႔ ဘိ ေတြ ဘြ ေတြအၿပင္ သူငယ္ခ်င္းေတြေၿပာေသာ ဘိြ ေတြ ဘြတ္ ေတြပါၿပန္ၿမင္ေရာက္မိသည္။ ဟုတ္သည္ ဘ၀ ဆိုသည္မွာ ယင္းအေၿဖအားလံုးၿဖစ္သည္။


ဘ + ၀ = ဘိ
'ဘ' ေနာက္မွ '၀' ကို 'ဘ' ၏အေနာက္တြင္ မထားပဲ 'ဘ' ေပၚတင္ၾကည္႔လ်င္ ဘိ ၿဖစ္သြားသည္။ 'ဘ' မွာ '၀' ကိုထမ္းထားရသလိုလိုနဲ႔ သနားစရာၾကီးဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ 'ဘ' မွာ '၀' ကိုထမ္းထားသည္မွာ အထုပ္အပိုးမ်ားကို မႏိုင္မနင္းထမ္းထားရေသာ အဘိုအိုတစ္ဦးႏွင္႔ တူသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လူမႈဒုကၡ အဖံုဖံုကို ထမ္းၿပီး ဘ၀ ဆိုသည္႕ခရီးကိုသြားေနၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။


ဘ + ၀ = ဘြ
ဒီတစ္ခါ '၀' ကို 'ဘ' ေအာက္တြင္ ထားၾကည္႔မည္။ ဒီလိုဆိုလ်င္ေတာ႔ 'ဘြ' ၿဖစ္သြားၿပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ အၿမင္တြင္ေတာ႔ 'ဘြ' ကေတာ္ေတာ္ ၾကည္႔ရဆိုးသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ တစ္နည္း ေၿပာရလ်င္ '၀'ဆြဲ ေၾကာင္႔ ဘ မွာကြတတ ၿဖစ္ေနသည္။ ၀ ကဆြဲထား၍လိုရာခရီးကို မသြားႏိုင္ၿဖစ္ေနပံုရသည္။ ဟုတ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးလည္း 'ဘ' ႏွင္႔ တူသည္။ ၀ ႏွင္႔အလားသ႑န္တူေသာ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ တဏွာရာဂေတြ စေသာႏြံေတြၾကားမွ ရုန္းကန္ေနၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။

ဘ + ၀ = ဘိြ
ဒီတစ္ခါေတာ႔ '၀' ကႏွစ္ခု ၿဖစ္သြားသည္။ 'ဘ' ၏အေပၚတြင္ေရာ ေအာက္တြင္ပါ ေနရာယူလာသည္။ 'ဘ' ၏ပံုမွာ အေပၚက '၀' ၏ ၀န္ကိုထမ္းထားရသည္႕ ၾကားထဲ ေအာက္က '၀' ဆြဲ၏ ဒဏ္ကိုလည္းခံေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀န္းက်င္မွ လူအေတာ္မ်ားမ်ား၏ ဘ၀ မွာလည္း ယင္း 'ဘိြ' ႏွင္႔ပိုၿပီး ဆင္တူသည္ ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ တစ္ဖက္က ဘ၀ မွေပးအပ္လာေသာ မိမိမၿဖစ္မေနသည္ရမည္႔ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမ်ားကို တစ္ဖက္ကသယ္ရင္း၊ တစ္ဖက္ကလည္း တစ္ပါးသူ၏ သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ၾကိဳးေတြ၏ ဆြဲငင္မႈဒဏ္ကိုလည္း ခံေနရသည္ မဟုတ္ပါလား။

ဘ + ၀ = ဘ၀
ေနာက္ဆံုးစဥ္စားမိသည္က မူရင္းစာလံုး 'ဘ၀' ၿဖစ္သည္။ အခု ဘ၀ မွာ အရင္ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိေသာ 'ဘ'ြ ေတြ 'ဘိ' ေတြ လိုၾကည္႔ရမဆိုးေတာ႔။ သူ႔ေနရာႏွင္႔ သူၾကည္႔ေကာင္းေနသည္။ 'ဘ'က '၀' ကိုထမ္းမထားသလို '၀' ကလည္း 'ဘ' ကိုဆြဲမထား။ ဒီေတာ႔လည္း 'ဘ၀' ဆိုတာရုပ္လံုးေပၚလာသည္။ ဟုတ္သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ နိစၥဓူ၀ အလုပ္ေတြကို 'ဘိ' လိုလည္း ထမ္းမထားပဲ သူ႕ေနရာသူထားၾကည္႔လ်င္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပုထုဇဥ္လူသားေတြ၏ တဏွာကို 'ဘ'ြ လို အဆြဲမခံရေအာင္လည္း ထားႏုိင္လ်င္ ဘ၀ ဆိုတာ ရုပ္လံုးေပၚလာသည္။ ဘ၀ သည္ ကိုယ္လုပ္သင္႕ လုပ္ထိုက္တာေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေတြ၊ လုပ္ရမွာေတြကို သူ႔ေနရာႏွင္႔သူ ထားၿပီး လုိရာခရီးကို သြားရၿခင္းၿဖစ္မည္ဟုကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။

ထို႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားခဲ႔ေသာ "ဘ+၀=" ၏ အေၿဖမွာ 'ဘ၀' ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး၏ ဘ၀ေတြမွာလည္း ဘ ႏွင္႔ ၀ တို႕၏ ဥပမာမ်ားကဲ႔သို႔ပင္ ကိုလုပ္ရမည္႕ တာ၀န္၀တၱရားကိုစီကို သူ႕ေနရာႏွင္႕သူ သင္႕တင္႕ ေလွ်ာက္ပတ္ေအာင္ စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္လွ်င္ သာယာေကာင္းမြန္ေသာ ဘ၀ မ်ားကို ကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ၾကမည္ မွာမလြဲဧကန္ပင္ ၿဖစ္ပါသည္။

မ်ိဳးေဇာ္ (၀၆.၀၂.၀၉)

ရုပ္ရွင္ၿဖစ္သြားတဲ႕ ၀တၱဳတစ္ပုဒ္

မတ္လ (၂၇)ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
ဒီေန႕ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ေလ။ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကို ေတြ႔ခ်င္ခဲ႕္တဲ႕ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ အၿပင္မွာ ပထမဆံုးေတြ႕ရမယ္႕ ေန႕မို႕လို႕ပါ။ ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အၿပင္မွာ တရား၀င္ ခ်ိန္းေတြ႕က်တာမ်ိဳးေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ခရီးတစ္ခုကို အတူတူသြားရင္ ေတြ႕ၾကရမွာပါ။ ခရီးသြားဟန္လႊဲ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကို ေၿပာတာထင္ပါရဲ႕။ အခု ကၽြန္ေတာ္စီးလာတဲ႕ ကားၾကီးက ရန္ကုန္-ၿပည္ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္ကေန ၿပည္ၿမိဳ႕ရွိရာ ပဲခူးတိုင္းထဲကို ဦးတည္ၿပီးေမာင္းေနတာပါ။ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ခရီး အတူတူသြားၿဖစ္တယ္ ဆိုေပမယ္႕ စီးက်တဲ႕ ကားကေတာ႕ တစ္စီးရယ္ပါ။ ကားေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ရင္း သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္စေတြ႔ခဲ႕ ၾကပံုကို ၿပန္စဥ္စားေနမိတယ္ေလ……။



ဒီလိုပါ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးတစ္ခုေအာက္က ဌာနခြဲေတြမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ႕ ၀န္ထမ္းေတြပါ။ ဒါေပမယ္႕ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ စေတြ႕ခဲ႕ၾကတာေတာ႕ ဒီေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီး တစ္ခုေအာက္မွာ အလုပ္အတူတူလုပ္ၾကလို႕ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေၾကာင္႕ေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္စေတြ႕ြခဲ႕ၾကတာေတာ႕ အြန္လိုင္းေပၚမွာပါ။ ဘာေၾကာင္႕ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕ခဲ႕ၾကတာလဲ ဆိုတာကိုေတာ႕ ေနာက္မွပဲ ရွင္းၿပေတာ႕မယ္ဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႕ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကို ခင္သြားၾကတယ္ဆိုပါေတာ႕။ ဒါေပမယ္႕ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္က အၿပင္မွာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ခဲ႕ဖူူးၾကပါဘူး။ သူ႕ဓာတ္ပံုေတာင္မွ သူ႕ရဲ႕ gtalk logo ထဲမွာ ၀ိုးတိုး၀ိုးတားနဲ႕ စကၠန္႕ပိုင္းေလာက္ပဲ ၿမင္ဖူးခဲ႕တာပါ။ ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္္ေတာ္ကေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ သူ႕ကို တိတ္တခိုး စြဲလမ္းခဲ႕မိေလရဲ႕။ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ပညာရွိက၀ိေတြေၿပာခဲ႕တဲ႕ အဆိုရွိပါတယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ မ်က္စိကစတယ္တဲ႕။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႕လည္း အၾကားအာရံုကစတယ္လို႕ ဆိုခဲ႕ပါတယ္။ အခုလို နည္းပညာေတြ တိုးတက္ေနတဲ႕ အိုင္တီေခတ္ၾကီးမွာေရာ။ အင္း gtalk ကစတယ္လို႕ ထပ္တိုးရမလိုေတာင္ ၿဖစ္ေနၿပီဗ်ာ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာပါ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို စြဲလမ္းခဲ႕တာ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ၾကားက တူညီတဲ႕ခံစားခ်က္တစ္ခု ရွိေနခဲ႕တာနဲ႕ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္မႈေတြ ေပးႏိုင္ခဲ႕လို႕ပဲလို႕ေတာ႕ထင္ပါတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ၿဖစ္ေနၾက ေပါ႕ပ်က္ပ်က္ ဇာတ္လမ္းေတြမ်ိဳးထဲက တစ္ခုမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ထားပါတယ္ေလ။


တစ္ၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္စီးလာတဲ႕ ကားၾကီးလည္း ဟိုင္းေ၀လမ္းမၾကီးေပၚကေန လမ္းေဘးတစ္ေနရာကို ထိုးရပ္လိုက္ေတာ႕မွ ေန႕လည္စာစားဖို႕ အတြက္ထိုးရပ္လိုက္တာမွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႕
သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရေတာ႕မယ္ ဆိုတဲ႕အသိ၀င္လာတဲ႕ အခိ်န္မွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳးခံစားလိုက္ရတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ၁ ပတ္္ေက်ာ္ ရင္ခုန္ေစာင္႕ခဲ႕ရတဲ႕ ဒီေန႕ေလး၊ ၿပီးေတာ႕ေဟာဒီ႕ ကားၾကီးေပၚမွာ နာရီေပါင္း မ်ားစြာ စိတ္လႈပ္ရွား ၾကည္ႏူး ေမွ်ာ္လင္႕ခဲ႕ရတာေတြဟာ အားလံုးေပ်ာက္ဆံုးသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္ေလ။ ရွင္းရွင္းေၿပာရရင္ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ခ်င္စိတ္ လံုး၀မရွိေတာ႕လို႕ပါပဲ။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးမွ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ကားေပၚကေနဆင္းခဲ႕ပါတယ္…..။



လူတို္င္းလိုလိိုမွာ ကိုအရမ္းကို စြဲလမ္းခဲ႕ရဘူးတဲ႕ ၀တၱဳဇာတ္လမ္းေတြ အနည္းဆံုး တစ္ပုဒ္စီေတာ႕ ရွိၾကမွာပါေနာ္။ အဲဒီ ကိုအရမ္းၾကိဳက္တဲ႕ ၀တၱဳေတြကို ရုပ္ရွင္အၿဖစ္ အသက္သြင္းၿပီး ရိုက္ကူးလာၾကရင္ေရာ ခင္ဗ်ားတို႕ ၾကိဳက္ၾကပါအံုးမလား။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နာမည္ၾကီး သရုပ္ေဆာင္ေတြပါပါ၊ ေခတ္မွီနည္းပညာေတြ ဘယ္ေလာက္သံုးသံုး လူတိုင္းလိုလိုကေတာ႕ ကိုအရမ္းကို စြဲလမ္းႏွစ္သက္ခဲ႕တဲ႕ ၀တၱဳေတြေလာက္ ဇတ္လမ္းဇာတ္အိမ္၊ ရိုက္ကူးေဖာ္ၿပမႈေတြဟာ မေကာင္းဘူလို႕ ထင္ၾကတာပဲေနာ္။ တစ္ကယ္ေတာ႕ ၀တၱဳဆိုတာ စာရြက္ေတြေပၚမွာ စာေရးဆရာက သူေရးခ်င္တာေတြကို စာေတြစီၿပီး စာရြက္ေတြကို ေပါင္းခ်ဳပ္ထားတဲ႕ စကၠဳထုပ္တစ္ထုပ္ ပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒီၤ၀တၱဳေတြထဲက အႏွစ္သာရတစ္ခုကို စာဖတ္သူက စြဲလမ္းသြားၿပီဆိုရင္ေတာ႕ ၀တၱဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြ၊ ေနရာရႈခင္းေတြကို စာဖတ္သူက သူစိတ္ၾကိဳက္ သူနဲ႕သန္ရာသန္ရာ ဖန္တီးယူသြားၾကတာပဲေလ။ အဲဒီအခ်က္ကိုက ရုပ္ရွင္ဆိုတာနဲ႕မတူတဲ႕ အားသာခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ ကိုယ္ဖတ္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ ၀တၱဳေတြထဲမွာ ဇာတ္လိုက္ေတြ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ၊ ေနရာရႈခင္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးယဥ္ ေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ႕ၾကၿပီး၊ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ပဲရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္ကလည္း သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ ဖန္တီယူတဲ႕ အခါကို႕စိတ္ထဲမွာ ဖန္တီးယူခဲ႔ဲတာေတြနဲ႕ မတိုက္ဆိုင္ေတာ႕တဲ႕ အခါ အဲဒီရုပ္ရွင္ေတြကို လက္မခံႏိုင္ ၿဖစ္ၾကေတာ႕တာပါပဲ။


အဲဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ေရာ။ ကၽြန္ေတာ္႔အြန္လိုင္းေပၚမွာ၊ ၅လက္မနဲ႕ ၂လက္မေလာက္သာက်ယ္တဲ႕ Gtalk chat room ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္စြဲလမ္းခဲ႕တဲ႕၊ စိတ္ကူးယဥ္ ရူးသြပ္ခဲ႕ရတဲ႕ ေကာင္မေလးကို ကၽြန္ေတာ္အၿပင္မွာေတြ႕ရင္ ေက်နပ္လက္ခံႏိုင္ပါအံုးမလား။ သူကေရာ ကၽြန္ေတာိကို ေတြ႔ရင္ လက္ခံႏိုင္ပါ႕မလာ။ ဒီလိုနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ကားေပၚက ဆင္းခဲ႕ပါတယ္။ ကားေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္း သူကို႕ရွာမၾကည္႕ပဲေနၾကည္႕လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ေလ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေဘးနားမွာေတာ႕ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္စြဲလမ္းခဲ႕တဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေတြကေတာ႕ လႊမ္းၿခံဳထားပါတယ္။ သူဘယ္လိုပံုစံမိ်ဳးပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ေဘးနားမွာ သူရွိေနတယ္ ဆိုတယ္အသိတစ္ခုနဲ႕တင္ ကၽြန္ေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေရွ႕ဆက္ၿပီး သူနဲ႕ေတြ႕ရမယ္႕ ေန႕ေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ ၾကည္႔ခဲ႕မိတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ သူဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလည္း ဆိုတာသိလိုက္ရပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ႕ ေကာင္မေလးနဲ႕ အခုအၿပင္မွာ ၿမင္ေနရတဲ႕ ေကာင္မေလး ထပ္တူက်ပါ႔မလား။ ၀တၱဳထဲက ကိုၾကိဳက္တဲ႕ ဇာတ္ေကာင္တစ္ခုနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕စိတ္ကူးခ်င္း ထပ္တူမက်ႏိုင္တဲ႕ ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္ ဖန္တီးထားတဲ႕ ဇာတ္ေကာင္ကို လက္ခံႏိုင္ပါအံုးမလား။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ ကိုအရမ္းစြဲလမ္းခဲ႕ရတဲ႕၊ gtalk ထဲက စာေၾကာင္းေတြကို ကိုယ္တိုင္အသက္သြင္းထားတဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာထဲက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ သဘာ၀တရားၾကီးတစ္ခုက လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲက ေကာင္မေလး ထပ္တူမက်ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေစာေစာကတည္းက လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားထားၿပီးသားပါ။ ၿပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းၿမတ္ႏိုးထားတဲ႕ ၀တၱဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ေလးကို အခုလို အၿပင္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရတာကို ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕ အရမ္းလည္း ၿမတ္ႏိုးပါတယ္။ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ခဲ႔မိတာ အၿမင္အာရံုတစ္ခုရဲ႕ တက္မက္မႈက စခဲ႕တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခဲ႕တာ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ၾကားက ၿဖန္႕က်က္ထားတဲ႕ အြန္လိုင္းေပၚကေန သေႏၵတည္ခဲ႕တာလို႕ဆိုပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးထဲက ၀တၱဳတစ္ပုဒ္ ကိုအသက္သြင္းေပးခဲ႕တဲ႕ သဘာ၀ကံဇတ္ဆရာ ရဲ႕လက္ရာေၿမာက္လွတဲ႕ ရုပ္ရွင္တစ္ကားကိုလည္း လက္ခံႏိုင္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႕ေလ အဲဒီရုပ္ရွင္ေလးက ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို မေရာက္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕ ၀တၱဳထဲက ဇာတ္သိမ္းခန္းေလးကို ဘယ္သူ႕မွ အစိုးမရႏိုင္တဲ႕ သဘာ၀ကံဇာတ္ဆရာကေရာ ဖန္တီးေပးႏိုင္ပါ႕ မလားဆိုတာကိုေတာ႕......။

မိ်ဳးေဇာ္ (၂၆.၀၄.၀၉)