ကန္ရိပ္သာလမ္းေပၚမွာ မမက္ခဲ႔ရေသာ အိပ္မက္မ်ား

တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ေတြကင္းစင္သြားၿပီၿဖစ္ေသာ အခုလိုေန႔မ်ိဳးေတြရဲ႕ မနက္ေစာေစာနဲ႔ ညေနခင္းအခ်ိန္ေတြမွာ အေအးဓာတ္ကိုခံစားလာရသည္။ ဒါဆိုရင္ တစ္ေဆာင္းသစ္ၿပန္ေတာ႔မည္ေပါ႔။ အထက္မွာေရးခဲ႔ေသာ စာႏွစ္ေၾကာင္းႏွင္႔ပင္ ရန္ကုန္ေဆာင္း၏ သရုပ္ကၿပီးၿပည္႕စံုေနၿပီ။ ဟိုးတစ္ခ်ိန္ကလို ႏွင္းေတြေ၀ေနေသာ၊ ၿမဳေတြဆိုင္းေနတတ္ေသာ ရန္ကုန္ေဆာင္းက အတိတ္မွာက်န္ခဲ႔ပါၿပီ။ ႏွစ္ေတြၾကာသြားေပမယ္႔လည္း ေအးစိမ္႕ေသာ အေအးဓာတ္ေတြၾကားမွာ ႏွစ္စဥ္မပ်က္မကြက္ လုပ္ေနၾကအလုပ္တစ္ခုကေတာ႔ ယခုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔တစ္ႏွစ္မွ မပ်က္ကြက္ခဲ႔။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေဆာင္းေရာက္တိုင္း လက္ခ်ိဳးေရတြက္လာခဲ႔တာ မႏွစ္ကဆိုလွ်င္ ငါးႏွစ္ေတာင္ၿပည္႕ခဲ႔ၿပီမို႕ လက္သီးဆုပ္ကေလးၿဖစ္ခဲ႔သည္ဟု မႏွစ္ကေဆာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ႔သည္။ အခုေတာ႔ ဆဌမေၿမာက္ႏွစ္အတြက္ ဆုပ္ထားေသာလက္သီးကေလးမွ လက္မကေလးကို ၿပန္ၿဖည္လိုက္မိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း လက္မေထာင္မိသလိုၿဖစ္သြားသည္။

ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိပါသည္။ ေၿခာက္ႏွစ္ေၿမာက္ႏွစ္သည္ လက္မေထာင္ရမည္႕ႏွစ္လား။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ဟာသူ႕ၿဖစ္လာခဲ႔ေသာ နမိတ္ပံုရိပ္တစ္ခုလား ကၽြန္ေတာ္မေၿပာတတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကလိုေတာ႔ ပင္ပန္းခဲ႔တာေတြ၊ အလိုမက်တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ကန္ရိပ္သာအိပ္မက္ေတြထဲမွာ ထည္႕မေရးခ်င္ေတာ႔တာေတာ႔ အမွန္ပင္ၿဖစ္ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြ၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြ၊ သိမ္ငယ္မႈေတြရွိခဲ႔ပါေစ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရေသာ ဒီေလာကေလးကို ဘယ္လိုအေၿခအေနပဲေရာက္ေရာက္ စြန္႕ခြာမသြားခဲ႔ပဲ ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ႔ၿခင္းက ကၽြန္ေတာ္ကိုထိုက္သင္႔ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို လက္ေတြ႕ၿပန္လည္ခံစားေစခဲ႔ရသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ကန္ရိပ္သာကအိပ္မက္ေတြက လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ ထင္တာထက္ပိုခဲ႔ၿပီမို႕ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ပါသည္။

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္အေပ်ာ္ေတြက ဒီေလာက္ႏွင္႔ပင္ေက်နပ္ေနလို႕မၿဖစ္ႏိုင္ေသး။ ေဆာင္းေလေအးေတြၾကားမွာ ကန္ရိပ္သာကိုေမွ်ာ္ၾကည္႕မိေတာ႔ ကန္ရိပ္သာကဟိုးအေ၀းမွာ က်န္ခဲ႔ပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ ေၿမာက္ၿပန္ေလညွင္းေတြ ၾကားမွာေတာ႕ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေတြကၾကားေနရဆဲၿဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ဟုတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းတစ္ခ်ိန္က အဲဒီ႔ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေတြၾကားမွာ ရည္မွန္းခ်က္ကိုယ္စီႏွင္႔ ေပ်ာ္ခဲ႔ရဖူးသည္။ ေနၿခည္သာေသာေၿမၿပင္က်ယ္ၾကီးဆီက ပ်ိဳးပင္ကေလးေတြကို ဖူးပြင္႔ရွင္သန္လာေအာင္၊ ကၽြန္ေတာ္ဒီခ်င္ခင္ရေသာ ဒီေလာကေလးကို အလွဆင္တတ္လာေအာင္ ေပါင္းသင္ေရေလာင္းေပးဖို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဆီမွာ တာ၀န္အၿပည္႕ရွိသည္။ အတက္ရွိလွ်င္ အက်ဆိုတာလည္းရွိရမည္ဆိုေသာ ေလာကရဲ႕၀ိေသသေတြၾကားမွာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္တြဲေခၚသြားၿပီး ဒီေလာကေလးကို ခ်စ္တတ္ခင္တတ္ ဂုဏ္ယူတတ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ေပးဖို႕လည္း တာ၀န္ရွိပါသည္။ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ၿငိမ္သြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခုထပ္မက္မိပါသည္။ အဲဒီ႔အိပ္မက္ေတြက တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ ကန္ရိပ္သာမွာ မမက္ခဲ႔ရေသာ အိပ္မက္မ်ားၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

မ်ိဳးေဇာ္
၁၉၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၁

ေဆာင္းေရာက္ေတာ႔မည္ဆိုတိုင္း ကန္ရိပ္သာအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေရးလာခဲ႔တာ ဒါပါနဲ႔ဆို သံုးပုဒ္ေၿမာက္ႏွင္႔ သံုးႏွစ္ေၿမာက္ၿဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကန္ရိပ္သာကအိပ္မက္ေတြ အေၾကာင္းေရးတိုင္း ပါေနၾကအေၾကာင္းအရာေလးေတြရွိသည္။ အဲဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကန္ရိပ္သာလမ္းၾကီးရယ္၊ ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္ရခဲ႔ေသာ ေဘာ႔ပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းရယ္ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမြးဖြားခဲ႔ေသာ အမိႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးရယ္ၿဖစ္ပါသည္။ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ႔ လက္ရွိကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕အေၿခအေနကို ထည္႔မေရးၿဖစ္ေတာ႔ပါ။ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ အေၿပာင္းအလဲကာလတစ္ခုမွ ေဘးကေနေ၀ဖန္ရတာထက္ စိတ္စိတ္ေနေစာင္ၾကည္႕ရတာက အေကာင္းဆံုးၿဖစ္မည္ထင္ေသာေၾကာင္႔ၿဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ လြန္ခဲ႔ေသာ (၁၅)ႏွစ္ခန္႕က ခရီးသြားႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေလာကသားေတြ မက္ခဲ႔ဖူးေသာ ၿမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ကမၻာလွည္႔ခရီးသြားဦးေရ (၃)သန္း၀င္ေရးဆိုသည္႕ အိပ္မက္သည္႕ ေၿပာင္းလည္းလာေသာ အေၿခအေနေတြၾကားမွာ မေ၀းေတာ႔ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။ အကယ္၍သာ လြန္ခဲ႔ေသာ ၁၅ ႏွစ္ခန္႕က အိပ္မက္ေတြ လက္ေတြ႕ၿဖစ္လာခဲ႔မည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းမက္ေနခဲ႔ရေသာ ကန္ရိပ္သာလမ္းက အိပ္မက္မ်ားထက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးၿပံဳးေပ်ာ္ၾကရမည္သာၿဖစ္ပါသည္။ အဲဒီ႔အိပ္မက္ေတြ အမွန္တကယ္ၿဖစ္လာ မၿဖစ္လာဆိုတာကိုေတာ႕...

အိပ္မက္ထဲက ေကာင္ကေလး

တစ္ခါက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ အဲဒီ႔ေကာင္ေလးက စာဖတ္ရတာ အေတာ္၀ါသနာပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ စာေရးဖို႔ဆို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စား။ သူစာဖတ္၀ါသနာပါပံုက စာမဖတ္တတ္ေသးခင္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေရႊေသြးစာေစာင္လို ကာတြန္းစာေစာင္ေတြကို အေမ႔ကို၀ယ္ေပးဖို႕ပူဆာရင္း အေမရင္ခြင္ထဲေခါင္းထည္႕ကာ သူ႕အေမဖတ္ၿပတာကို နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္သည္။ ဒါေပမယ္႔ သူကစာအေရးအသားေတာ႔ အေတာ္ညံ႕သည္။ ေက်ာင္းတြင္ၿမန္မာစာ စာေမးပြဲစစ္ပါက ေမးခြန္းထဲတြင္ပါေလ႔ရွိေသာ စာစီစာကံုးလို ေမးခြန္းမ်ိဳးဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးၿပီး ေရးဖို႕ထက္ သူမ်ားေရးၿပီးသားကို အလြတ္က်က္ၿပီး ေၿဖဖို႔ေလာက္သာ အားသန္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။
ေနာက္ထပ္သူ႔မွာ အားနည္းခ်က္တစ္ခုရွိေသးသည္။ အဲဒါကတစ္ၿခားမဟုတ္။ သူစာဖတ္၀ါသနာပါပံုက အၿပင္စာသက္သက္သာ ၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ေက်ာင္းစာဖတ္ဖို႔ဆိုလွ်င္ နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စား။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းစာက်က္ရမယ္႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ဖတ္စာအုပ္ေအာက္မွာ ကာတြန္းစာအုပ္ထိုးၿပီး ခိုးဖတ္တာ သူ႔အေဖမိလို႕ အဆူခံရတာလည္း မၾကာခဏၿဖစ္သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ိဳးဆက္က သူကအတန္းထဲတြင္ စာေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားစာရင္းတြင္ တစ္ခါမွ မပါဘူးၿခင္းၿဖစ္သည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူအရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ ကာတြန္းအၿပင္ တစ္ၿခားစာအုပ္ေတြပါ ရွာေဖြဖတ္တတ္လာသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူကအခ်စ္အေၾကာင္းခ်ည္းေရးေသာ အေပ်ာ္တမ္းဖတ္၀တၱဳေတြဆို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စား။ ဒါေပမယ္႔ အရာရာတြင္ အခ်စ္နဲ႔မကင္းေသာလူ႕ေလာက၏ ထံုစံအတိုင္း အၿခားေသာ စာေပအမ်ိဳးအစားမ်ားတြင္လည္း အခ်စ္အေၾကာင္းေတြက တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းၿဖင္႔ ပါလာေလ႔ရွိသည္။ အဲဒီ႔လိုစာအုပ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ႔ သူမွာအေတာ္ရယ္စရာေကာင္းေသာ အက်င္႔တစ္ခုရွိသည္။ သိပ္ေတာ႔ မထူးဆန္းပါ။ ဇာတ္သိမ္းခန္းတြင္ ဇာတ္လိုက္ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းဖက္ရမဖက္ရ ခိုးခိုးဖတ္ၿပီးမွ အဲဒီ႕စာအုပ္ကို ဌားဖတ္ေလ႔၊ ၀ယ္ဖတ္ေလ႔ရွိၿခင္းၿဖစ္သည္။
ႏုနယ္ေသာ ဘ၀ရဲ႕အခ်ိန္တစ္ခုမွ ၀တၱဳစာအုပ္ထဲက ဇာတ္သိမ္းမွာ ဘာၿဖစ္မည္ဆိုတာကို စာမ်က္ႏွာေတြ ၾကိဳၾကည္႕ေလ႕ရွိေသာ အဲဒီ႔ေကာင္ကေလး.....
ဘ၀ရဲ႕၀တၱဳတစ္ပုဒ္မွာ စာမ်က္ႏွာေတြ ၾကိဳတင္ေက်ာ္ဖတ္၍ မရေသာအခါမွာ....
သူထင္မွတ္မထားေသာ၊ ေမွ်ာ္လင္႔မထားေသာ ဘ၀ရဲ႕အခ်ိဳးအေကြ႔ေတြကို ရင္ဆိုင္လာရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ....
သူမ်ားေရးၿပီးသားစာေတြကို ၀င္ေရာက္ခံစားဖို႔ထက္ ကိုယ္႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို ဖြင္႔ခ်ေရးၿပဖို႕ ၿဖစ္လာခဲ႔သည္။
လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲက သူ မႏွစ္ေသာအရာေတြ... သူ႕လက္ေတြ႕ဘ၀မွ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔မရခဲ႔ေပမယ္႔ သူ႕ရဲ႕အိပ္မက္ထဲက ရူးသြပ္မႈေတြကို ဖြင္႔ဟလိုက္တဲ႔ အခါ....
စာအေရးအသားအလြန္ညံ႕ေသာ၊ စာေရးရတာ ၀ါသနာမပါေသာ အဲဒီ႔ေကာင္ကေလးက အိပ္မက္မ်ား ဆိုေသာ ဘေလာဂ္႔ေလးတစ္ခုကို ေမြးဖြားၿဖစ္ခဲ႔ပါသည္။
ဘာလိုလိုနဲ႔ လာမည္႕ ၂၀၁၁၊ ဇြန္လ(၁)ရက္ေန႔ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕အိပ္မက္မ်ား ေတာင္ (၃)ႏွစ္ၿပည္႔ေပေတာ႔မည္...။

(၃)ႏွစ္ၿပည္႕သည္အထိ အဘက္ဘက္မွ ၀ိုင္း၀န္းေ၀ဖန္ အၾကံေပးၾကေသာ၊ အားေပးခ်ီးေၿမွာက္ေပးၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို အိပ္မက္မ်ားမွ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။

အိပ္မက္မ်ား
၂၀၁၁၊ ေမလ(၂၉)

အလြမ္းေတြေရာင္းတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူတူဆံုေနၾက
နီညိဳေရာင္ရင္႔ရင္႔ နံရံေတြရွိတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

လူလစ္လို႕ နင္႔ကိုခိုးခိုးနမ္းရင္
ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည္႕တတ္တဲ႔ ၀ါက်င္႔က်င္႔ မီးဆိုင္းေတြ
တြဲေလ်ာင္းခိုေနတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

ငါတို႔ေတြရန္ၿဖစ္လိုက္ ၿပန္ခ်စ္လိုက္နဲ႔
အမ်ိဳးစံုဒဏ္ေတြကို သည္းၿငီးခံေပးတတ္တဲ႔
အၿဖဳေရာင္ ခံုပုပုေလးေတြရွိတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္

မေန႔က အဲဒီ႔ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ငါတစ္ေခါက္ၿပန္ေရာက္သြားေတာ႔
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးက ေမးတယ္
"အစ္ကို ေကာင္မေလးမပါဘူးလား" တဲ႔။

ငါေခါင္းခါၿပလိုက္ေတာ႕ သူတို႕ေတြကေၿပာတယ္
"၀မ္းနည္းပါတယ္.. ဒါဆိုရင္ ေရာင္းစရာအလြမ္းေတြပဲရွိတယ္"
"ေကာ္ဖီကေတာ႔ တစ္ၿခားအတြဲေတြကို ေရာင္းလိုက္လို႕ ကုန္သြားပါၿပီ"တဲ႔

ငါအဲဒီ႔အလြမ္းေတြကို မ၀ယ္ခဲ႔ဘူး
ဆိုင္ထဲကခ်က္ခ်င္း ၿပန္လွည္႔ထြက္ခဲ႔တယ္။
ငါမွာလည္း ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာနနဲ႔ သိကၡာတရားပဲက်န္ေတာ႔တာ
အဲဒီ႕အလြမ္းေတြကို ၀ယ္ႏိုင္ေလာက္တဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာမွ မရွိေတာ႔တာ။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ ဧပရယ္(၂၁)

လိုက္ဖ္ရိႈး ေရာဂါ

လိုက္ဖ္ရိႈး... လိုက္ဖ္ရိႈး... အဲဒီ႔လိုက္ဖ္ရိႈးဆိုတဲ႔ စကားကိုၾကားၾကားမိေနတာ အေတာ္ၾကာလွၿပီခင္ဗ်။ ေဘာလံုးပြဲလည္း လိုက္ဖ္ရိႈး၊ တစ္ၿခားဘာဘာညာညာအားကစားပြဲေတြလည္း လိုက္ဖ္ရိႈး။ စူပါေကာ္ဖီမစ္ အဲေလအကယ္ဒမီဆုေပးပြဲလည္းလိုက္ဖ္ရိႈး။ ဟို ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ လွည္းတန္းတို႕ ေၿမနီကုန္းတို႕မွာ တစ္ေထာင္ဖိုး သံုးေခြနဲ႔ ၀ယ္၀ယ္ၾကည္႕ရတဲ႔ ႏိုင္ငံၿခားဇာတ္ကားေတြကို ဆုေပးတဲ႔ ေအာ္စကာကလည္း လိုက္ဖ္ရိႈး။ အဲဒီ႔လိုက္ဖ္ရိႈးဆိုတာၾကီးက အခုေခတ္မွာ အေတာ္ေခတ္စားသားခင္ဗ်။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ကထင္ပါရဲ႕ ဗီြစီဒီကာရာအိုေကေခြေတြေတာင္ လိုက္ဖ္ရိႈးေခြမွ ေရာင္းရတယ္ဆိုပဲ။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ႔ တကယ္႔ရိႈးပြဲၾကီးေတြမွာ ကင္မရာၾကီးေတြနဲ႔ ၾကိဳးစားပမ္းစားရိူက္ၿပီး အေခြၿပန္ထုတ္တာဆိုေတာ႔ တကယ္႔ရိႈးပြဲၾကီးကို လိုက္ဖ္ၾကည္႕ေနရသလို ခံစားရတယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ပရိသတ္ေတြက အေတာ္အားေပးၾကသဗ်။ အဲ ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ႔ အခန္းတစ္ခန္းဌား အဆိုေတာ္ေတြ၊ တီ၀ိုင္းထဲကလူေတြရဲ႕ အမ်ိဳးေတြ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြကို စင္ေအာက္မွာလူရွိရင္ၿပီးေရာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး လိုက္ဖ္ရိႈးအင္တုတာေတြမ်ားသြားေတာ႔ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ႔လည္း လိုက္ဖ္ရိႈးေခြေတြ နည္းနည္းေတာင္ ေမွးမွိန္သြားသလားလို႕။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေရႊႏိုင္ငံၾကီးမွာေတာ႔ လိုက္ဖ္ရိႈးေစ်းကြက္ကအေတာ္ရွိသဗ်။ ေနာက္ဆံုးဟိုးတေလာေလးကမွ နာမည္ၾကီးၿပီး၊ ၿပီးသြားတဲ႔ နာမည္ေက်ာ္မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္တာသာၾကည္႕။ ဘာသတင္းၿဖစ္ၿဖစ္ အၿမဲတမ္းေနာက္က်မွ လႊင္႔တတ္တဲ႔ ရုပ္သံလိုင္းက လိုက္ဖ္ရိႈးလႊင္႔သြားတာအံ႕ေရာပဲ။ အဲဒီ႔တုန္းကလည္း ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးကလည္း မဂၤလာပြဲအခမ္းအနားၿပီးသြားေတာ႔ အစီအစဥ္ၿပီးပါၿပီဆိုလို႕ ေတာ္ေသးတာ။ ႏို႕မို႕ဆိုရင္ ၇ ရက္သားသမီးေတြ ေနာက္ထပ္စိတ္မခ်မ္းမသာေတြ ခံစားေနရအံုးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာ လိုက္ဖ္ရိႈးက အဲေလာက္ကို ေခတ္စားတာခင္ဗ်။

အဲ အခုလည္း ေနာက္ထပ္လိုက္ဖ္ရိႈးအမ်ိဳးအစားအသစ္ေတြေတာင္ ေပၚလာေသးသဗ်။ မေန႕ကေပါ႔ဗ်ာ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႔ကေန ၿဖတ္ေလ်ာက္သြားေတာ႔ တီဗြီမွာလာေနတာေတြကို လက္ခုတ္လက္၀ါးတီးၿပီးေတာ႔ အားေပးေနၾကတာေတြ႔လိုက္ရသဗ်။ ခ်ကြ ေဆာ္ကြ ဟုတ္ၿပီကြ ထိသြားၿပီးကြ ဆိုတဲ႔အသံေတြကလည္း ညံေနတာပဲ။ ေအာ္.. ဒီအဂၤလိပ္အက္ရွင္ကားက ေနာက္အသစ္ထြက္တဲ႔ အေခြပဲၿဖစ္ရမယ္လို႕ ေတြးေနတုန္းရွိေသး ေဘးနားကၿဖတ္ေလ်ာက္သြားတဲ႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေၿပာမွပဲသိရေတာ႔တယ္။ အဲဒါအေနာက္ႏိုင္ငံက စစ္တပ္ေတြက လစ္ဗ်ားကိုေလေၾကာင္းကေနတိုက္ေနတာကို စေလာင္းကေန လိုက္ဖ္လႊင္႔ေနတာကို အားေပးေနၾကတာတဲ႔ခင္ဗ်။ မွတ္ကေရာ။ လိုက္ဖ္ရိႈးဆိုရင္ ေဘာလံုးပြဲေလာက္ပဲ သိတဲ႔ကၽြန္ေတာ္က အခုေခတ္ၾကီးမွာ စစ္တိုက္တာကိုေတာင္ လိုက္ဖ္ၾကည္႕ၿပီး ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ ႏိုင္ငံဘက္က အားေပးလို႕ရတယ္ဆိုတာ အသိေနာက္က်သြားလို႕ ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ေတာင္ ရွက္လိုက္မိေသး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သတင္းေတြလည္းစိတ္၀င္စားသားဆိုေတာ႔ အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ဂ်ပန္ငလ်င္ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းေတြကိုဖြင္႔ၾကည္႕လိုက္မိပါရဲ႕။ ဒါလည္း လိုက္ဖ္ရိႈးပဲခင္ဗ်။ ဂ်ပန္ၿပည္သူေတြ ရိကၡာေတြ၀ယ္မရလို႕ စိတ္ညစ္ေနၾကတာေတြ၊ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ေဆြမ်ိဳးပံုေတြရဲ႕ပံုေတြကို ကိုယ္မွာခ်ိတ္ဆြဲၿပီး အပ်က္အစီးၾကားထဲမွာ လိုက္ရွာေနၾကတာေတြ အၿပင္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြက အကူအညီေတြေပးေနတာပါ ေတြ႕ရသဗ်ာ။ နည္းပညာေတြကလည္း အေတာ္႔ကိုတိုးတက္ေနတာဆိုေတာ႔ ကမၻာ႔ဘယ္အၿခမ္းမွာ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အေကာင္းေရာ အဆိုးေရာ အရာရာကို အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းၾကည္႕လို႕ရေနတာ ဆိုေတာ႕ တစ္မ်ိဳးေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ။

ဒါေပမယ္႔ သူမ်ားေတြဒုကၡေရာက္ေနတာၾကီးကို အပ်င္းေၿပရုပ္ရွင္ၾကည္႕သလို ထိုင္ၾကည္႕ေနရတာမ်ိဳးကိုေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုသိပ္ေက်ာမလံုလွဘူးခင္ဗ်။ တကယ္လို႕ ငါတို႔ဆီမွာသာ အဲဒီလိုခံစားေနရရင္ေရာ တစ္ၿခားသူေတြက အခုလိုတီဗီေရွ႔ကေန ထိုင္ၾကည္႕ၿပီး အားေပးၾကအံုးမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲလို႕ေတာင္ ေတြးလိုက္မိေသး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေတြးလြန္သြားတယ္ မသိပါဘူး။ ဟဲ႔ လႈပ္တယ္ဟဲ႔ လႈပ္တယ္ ဆင္းဆင္း ဆိုၿပီး အသံေတြၾကားေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိထားမိေတာ႕တယ္။ ဟုတ္သဗ် တီဗီြထဲမွာတင္လႈပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ႔ ငါးလႊာကတိုက္ခန္းပါ လႈပ္ေနတာခင္ဗ်။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ခဏေနေတာ႔ အေၿခအေနအားလံုးတည္ၿငိမ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သခၤန္းစာတစ္ခုေတာ႔ ရလိုက္တာေပါ႔ဗ်ာ။ အရာရာကိုလိုက္ဖ္ရိႈးၾကည္႕ေနႏိုင္တဲ႔ ေခတ္ၾကီးမွာ ကိုယ္႕အလွည္႔မေရာက္ခင္ သူမ်ားေတြရဲ႕ အၿဖစ္သနစ္ေတြကို ထိုင္ၾကည္႔ၿပီး ေလ႔က်င္႔ေနရတာနဲ႔ေတာင္တူေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနထိုင္တဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ၾကီးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူသားေတြရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႔ပဲ လံုးပါးပါးၿပီး ပ်က္စီးလာေနၿပီမဟုတ္လား။ အခုလိုအၿမဲတမ္းတည္ၿမဲပါတဲ႔ဆိုတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ၾကီးေတာင္ ပ်က္စီးလာၿပီဆိုမွေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း က်န္းမာေအာင္၊ လွပေအာင္၊ အသက္ရွည္ေအာင္ ေနေနရံုနဲ႔ေတာ႔ မလံုေလာက္ေတာ႔ဘူးထင္တယ္ဗ်။ ကမၻာၾကီးကိုပါ က်န္းမာေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန ဂရုစိုက္သင္႔ေနၿပီ။ အခုလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က က်န္းမာပါရဲ႕နဲ႔ ကမၻာၾကီးမက်န္းမာလို႕ ေၿမဇာပင္ၿဖစ္သြားရတဲ႔ လူေတြရဲ႕အၿဖစ္ကို လိုက္ဖ္ရိႈးေတြကေနတစ္ဆင္႔ ၿမင္ေတြ႔ေနၾကရၿပီမဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြလည္း အဲဒီ႔အၿဖစ္ေတြကို သခၤန္းစာယူရင္း ကမၻာၾကီးက်န္းမာေအာင္ ကိုယ္စြမ္းသေလာက္ ေစာင္႔ေရွာက္ၾကရေအာင္လား။ လိုက္ဖ္ရိႈးတိုင္းက မေကာင္းဘူးလို႕ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ယူတတ္ရင္ သခၤန္းစာေတြအမ်ားၾကီးရသလို အက်ိဳးလည္း ရွိသင္႔သေလာက္ရွိပါရဲ႕ေနာ္။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ မတ္လ(၂၅)

၂၀၁၁၊ မတ္လ(၂၄)ရက္ေန႔က ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရွမ္းၿပည္နယ္အေရွ႔ပိုင္း လြယ္ေမြကိုဗဟိုၿပဳလႈပ္ခတ္ခဲ႔သည္႔ အင္းအား ရစ္ခ်ားစေကား ၇.၀ အဆင္႔ရွိ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင္႔ လမ္းတံတားမ်ား ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမႈကို ေတြ႔ရစဥ္။(ဓါတ္ပံု-အင္တာနက္)

လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လူေပါင္း(၇၀)ေက်ာ္ေသဆံုးၿပီး၊ ရာေပါင္းမ်ားစြာ အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔ၿဖစ္ေနရေသာ လြယ္ေမြငလ်င္ဒဏ္သင္႔ေဒသမွ ၿပည္သူမ်ားမွ သင္တို႔၏ အကူအညီကို အထူးလိုအပ္ေနၾကပါသည္။ (ဓါတ္ပံု-EMG)

အခ်စ္မရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ေနမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေလာင္ကၽြမ္းစရာေတာ႔ မရွိဘူးေပါ႔
ဒါေပမယ္႔ ေတာက္ပတဲ႔ လင္းေရာင္ၿခည္
ေတြရဲ႕ အလွတရားကို မရႏိုင္ဘူး။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
တိမ္ေတြမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေလၿပင္းေတြတိုက္ရင္ ငိုခ်စရာတိမ္ေတြ
မရွိတာေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ လြမ္းဆြတ္တမ္းတၿခင္းဆိုတဲ႔
အႏုပညာတစ္ခုကိုလည္း မခံစားတတ္ေတာ႔ဘူး။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ၾကယ္ေတြမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
လွပတဲ႔ၾကယ္ေလးေတြ ေၾကြက်ေၿမခမွာေတာ႔
မစိုးရိမ္ရေတာ႔ဘူးေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ ၿမတ္ႏိုးယုယၿခင္းဆိုတဲ႔
အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
လမရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ေမွာင္မိုက္တဲ႔လမိုက္ညေတြကို မုန္းတီးရတာ
လၿပည္႕ညေတြကို ေမွ်ာ္ရတာေတြေတာ႔ မရွိဘူးေပါ႔။
ဒါေပမယ္႔ စြန္႔လႊတ္ၿခင္း၊ ေမွ်ာ္႔လင္႔ၿခင္းဆိုတဲ႔
လူသားဆန္ၿခင္းေတြကိုေတာ႔ ဆံုးရံႈးရတယ္။

အခ်စ္မရွိရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ
ေကာင္းကင္မရွိတဲ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔တူတယ္။
ရွင္လ်က္နဲ႔ ေသေနရသလိုပါပဲ။


မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ မတ္လ(၂၁)

လူ႕ဘ၀

တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ေန၀င္တာနဲ႔ ေနထြက္တာေလာက္ကိုပဲ
ထိုင္ၾကည္႕ေနရံုသက္သက္အတြက္နဲ႔ေတာ႔
လူၿဖစ္ရတာ ဘာတန္ဖိုးရွိပါ႔မလဲ။

တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ေန၀င္တာနဲ႔ ေနထြက္တာေတာင္
သတိမၿပဳမိေလာက္ေအာင္ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနရင္ေရာ
လူၿဖစ္ရတာ ဘာတန္ဖိုးရွိပါ႔မလဲ။


တကယ္ေတာ႔ ဘ၀ဆိုတာ
ေန၀င္တာနဲ႔ ေနထြက္တယ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေအာက္မွ
အလိုက္သင္႔ၿပဳမႈေနထိုင္ၿခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
တကယ္ေတာ႔ လူဆိုတာ

ရွင္ၿခင္းနဲ႔ေသၿခင္းဆိုတဲ႔ ကာလတစ္ခုေအာက္မွာ
အလိုက္သင္႔ရုန္းကန္ေနထိုင္ရတဲ႔ သတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးပါပဲ။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၅

သူမ

အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာဂ္ေလးတြင္ "သူမ"ဆိုေသာ နာမ္စားၿဖင္႔ စာေတြအေတာ္ေရး ၿဖစ္ေနသည္။
အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ ထို"သူမ"ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။
"သူမ"သည္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာ(သို႕မဟုတ္) မုန္းတီးရေသာ(သို႕မဟုတ္) ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀ေလးထဲကို ၀င္လာခဲ႔ဘူးေသာ(သို႕မဟုတ္) ထြက္ခြာသြားခဲ႔ဘူးေသာ(သို႕မဟုတ္) ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔တစ္ခါမွ မေတြ႔ဆံုဘူးေသးေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
မည္သို႕ဆိုေစ "သူမ"သည္ သူမသာၿဖစ္ပါေတာ႔သည္။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၁၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၈

ခ်ိန္းေတြ႕ၾကသူမ်ား

သူမႏွင္႔ခ်ိန္းထားရာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ႔ အခ်ိန္ကေစာေနေသးသည္။ ဒီေန႕သူမႏွင္႔တဖန္ၿပန္ဆံုရအံုးမည္မို႕ စိတ္ေစာစြာၿဖင္႔ ခ်ိန္ထားသည္႔အခ်ိန္မတိုင္ခင္ သူမထက္အရင္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲသို႕ ေရာက္ႏွင္႔ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ မေရာက္တာႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာသြားၿပီၿဖစ္ေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ထိုင္ၿဖစ္ေတာ႔ သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ပတ္သက္ခဲ႔ဘူးၾကေသာ အၿဖစ္အပ်က္ေတြက မေန႕တစ္ေန႕ကလိုပဲဟု ေတြးထင္ေနမိသည္။ အရင္ခ်ိန္ေတြကဆိုလွ်င္ ေဟာဒီဆိုင္ေလးထဲမွာပဲ သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ အရိပ္ခ်င္းထပ္တူညီခဲ႔ၾကသည္။ ႏွလံုးသားေတြ ရင္ခ်င္းအပ္ခဲ႔ၾကသည္မဟုတ္လား။ အတိတ္တုန္းကအၿဖစ္အပ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေၿပာင္းေတြးမိရင္း အခ်ိန္တန္ေတာ႔ သူမေရာက္လာသည္။ သူမႏွင္႔မဆံုၿဖစ္ေသာ အခ်ိန္ေတြက ၾကာခဲ႔ၿပီဆိုေပမယ္႔ သူမကေတာ႔ အရင္ကထက္အနည္းငယ္၀လာတာကလြဲလို႔ အရင္ကအတိုင္းပဲၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနရာ စားပြဲနားေရာက္ေတာ႔ သူမလက္ထဲမွာ ဟိုးအရင္ခ်ိန္ကအတိုင္း သူမေသာက္ေနၾက စေတာ္ဘယ္ရီမစ္ရွိတ္တစ္ခြက္ပါလာသည္။ သူမ၏အေလ႔အက်င္႔ေတြမေၿပာင္းလဲေသးတာလား ဒါမွမဟုတ္ ဟိုးအရင္ခ်ိန္က အေၿခအေနတစ္ခုကို ၿပန္လည္တမ္းတေန၍လားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မခန္႔မွန္းတတ္ေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူမမလာခင္ကတည္းက သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္အရင္ကဒီဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ၿဖစ္လွ်င္မွာေနၾကအတိုင္း အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္တစ္ပြဲႏွင္႔ ဘရူးေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို မွာထားခဲ႔သည္ပဲ မဟုတ္လား။



"မ်ိဳးေဇာ္ ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား"

"မၾကာေသးပါဘူး အခုေလးတင္ပါပဲ"

သူမက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအရင္အတိုင္း ၿပံဳးၿပလိုက္ေပမယ္႔ သူမ၏အၿပံဳးေတြက အရင္လိုမလန္းဆန္းမတက္ၾကြေတာ႔ဟု ထင္မိသည္။ ႏွစ္ေတြၾကာသြားၿပီဆိုေတာ႕လည္း သူမလည္း အေတာ္ရင္႔က်က္ေနေလာက္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ အရင္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တပ္မက္ခဲ႔ဖူးေသာ ႏႈတ္ခမ္းနီပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႔ေလးကေတာ႔ ယခုခ်ိန္ထိထင္က်န္ေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ေတြ႕ရန္အတြက္ တမင္သက္သက္မ်ား ဆိုးလာတာလားဟု စိတ္ကူးယဥ္မိေပမယ္႔ အဲဒီ႔စိတ္ကူးေတြက ယခုခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွမအပ္စပ္ေတာ႔မွန္းေတြးမိရင္း ကိုယ္႔စိတ္ကို ကိုယ္ခ်ိဳးႏွိမ္လိုက္ရသည္။



ၿပီးေတာ႔ သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္စကားေတြေၿပာၿဖစ္ၾကသည္။ အရင္ခ်ိန္ေတြကအတိုင္း သူမမိသားစုအေၾကာင္းေတြပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္႔မိသားစုအေၾကာင္းေတြပါသည္။ ဒါေပမယ္႔ အရင္ခ်ိန္ကလို အဲဒီ႔မိသားစုႏွစ္ခုကို ေပါင္းစီးဖို႕အတြက္မဟုတ္ေတာ႔ပဲ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းနစ္ေယာက္ အေတြးအၿမင္ခ်င္း ဖလွယ္ရံုသက္သက္သာၿဖစ္ေတာ႔သည္။ သူမေၿပာေသာ အေၾကာင္းအရာေတြမွာလည္း အရင္ကလိုသူမၿဖစ္ခ်င္ေသာအရာေတြ စိတ္ကူးေတြကို ေလာဘတၾကီးႏွင္႔မဟုတ္ေတာ႔ပဲ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္ထားေသာ သူမမိသားစုေလးႏွင္႕ခ်င္႕ခ်ိန္ၿပီးေၿပာတတ္လာတာၿမင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သက္ၿပင္းေမာေတြခ်မိသည္။ စကားေတြေၿပာလာၾကရင္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားေတာ႔ သူမက လက္မွနာရီ ကေလးကိုငံု႕ၾကည္႕ရင္း ၿပန္ရန္ၿပင္သည္။ အရင္ခ်ိန္ေတြက အခုလိုအေၿခအေနမ်ိဳးမွာသာဆိုလွ်င္ သူမလက္မွာနာရီပါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔လက္မွ နာရီေလးကအခ်ိန္ကိုသာ အတည္ယူရင္း ၿပီးလွ်င္ ကန္ေဘာင္သြားဖို႕၊ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ရန္သြားဖို႕ ပူဆာေလ႔ရွိသည္ပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြမဆံုးခင္ သူမထံမွ ႏႈတ္ဆက္သံက ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြကို ထိုးခြင္းသြားသည္။

" မ်ိဳးေဇာ္... ငါၿပန္ေတာ႔မယ္ဟာ.. ငါ အငယ္ေကာင္ကို ေက်ာင္းသြားၾကိဳဖို႕ အခ်ိန္ကနီးေနၿပီ။"



ကၽြန္ေတာ္က အလိုက္သင္႔ေခါင္႔ညိတ္ရင္း သူမေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲကေန ထြက္ခြာသြားတာကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ ေငးၾကည္႕ေနမိသည္။ ကေလးေတြတစ္ဖက္ႏွင္႔ အိမ္ေထာင္မႈကို ထိန္းသိမ္းေနရေသာ သူမကို ကၽြန္ေတာ္စာနာမိရင္း အေတြးေတြက အတိတ္ကာလထဲကို တေက်ာ႔ၿပန္ေရာက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေတြးေတြက မဆံုးေသး။ အိပ္ကပ္ထဲက ဖုန္းၿမည္သံၾကားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အလွ်င္စလိုထလိုက္မိသည္။ ဟုတ္သည္ပဲ။ ဒီေန႕ရံုးကၿပန္လွ်င္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ႏွင္႔ အလုပ္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးစရာရွိ၍ အိမ္ၿပန္ေနာက္က်မည္ဟု ဇနီးသည္ကို ဆင္ၿခင္ေပးရင္း ဒီေန႕မနက္အိမ္ကေန ကၽြန္ေတာ္ထြက္ခဲ႔သည္မဟုတ္လား။ အခုလည္း ဇနီးသည္ထံမွ ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္ရင္း မၾကာေသးခင္ကထြက္ခြာသြားႏွင္႔ၿပီးၿဖစ္ေသာ သူမ၏ေၿခလွမ္းေတြအတိုင္း ပစၥဳပၸန္ဘ၀ထဲကို ၿပန္ေၿပး၀င္လိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၿပန္လွည္႔ၾကည္႕မိေတာ႔ နီညိဳေရာင္ခပ္ရင္႔ရင္႔ ဆိုးထားေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးက အတိတ္ကာလတစ္ခုမွာ ၀ိုးတ၀ါးက်န္ရစ္ခဲ႔ေတာ႔သည္။

မ်ိဳးေဇာ္( ၀၅.၀၁.၁၁)

ဆက္ဖတ္ရန္...

လူဆိုတာမ်ိဳးက ဘယ္ေတာ႔မွၿငိမ္ၿငိမ္ေနေလ႕မရွိဘူးဗ်။ လူကမတတ္သာလို႕ ၿငိမ္ေနရလွ်င္ေတာင္မွ စိတ္ကဟိုေရာက္လိုက္ ဒိေရာက္လိုက္နဲ႔ စိတ္ကစားတတ္တယ္မဟုတ္လား။ အခုတစ္ေလာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာက ငါသာ ေနာက္ ေလး ငါး ေၿခာက္ႏွစ္ၾကာလို႕ အိမ္ေထာင္ေတြဘာေတြမ်ား က်သြားရင္ ဘာေတြၿဖစ္လာမလဲလို႕ စိတ္ကူးယဥ္မိပါရဲ႕။ အခုတေလာေခတ္စားေနတဲ႔ ရုပ္သံဇာတ္လမ္းတြဲေတြ၊ ၀တၱဳေတြမွာလည္း အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ငယ္ရည္စားနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔တဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြက အေတာ္႔ကိုေခတ္စားေနတယ္မဟုတ္လား။ လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ လက္ရွိအေၿခအေနတစ္ခုမွာ မြန္းက်ပ္လာရင္ အတိတ္ကေရႊေရာင္အတိတ္ေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ ၿပန္ေၿပာင္းသတိရတတ္ၾကေတာ႔ အခက္သား။ အဲဒီ႕ထဲမွာမွ ငယ္ကခ်စ္ႏွစ္တစ္ရာမေမ႔ႏိုင္ဆိုေတာ႔ ပိုဆိုးတာေပါ႔ဗ်ာ။ အိမ္မွာလက္ရွိ အိမ္ေထာင္ဖက္ရွိေနရက္သားနဲ႔ ငယ္ရည္စားေတြနဲ႔ လူေတြခ်ိန္းေတြၾကတာ၊ စိတ္ကူးယဥ္ၾကတာက ရုပ္ရွင္၊ ၀တၱဳေတြထဲမွာတင္မဟုတ္ပဲ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြထဲမွာပါ ဒုနဲ႔ေဒး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႕ကို ကိုယ္ခ်င္းစားၾကည္႕ရင္း ရိုးရိုးရွင္းရွင္းအခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြေရးရတာလည္း ပ်င္းလာတာနဲ႔ အခုလိုမေရာက္ေသးတဲ႔ အေၿခအေနတစ္ခုကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည္႕ရင္း ဒီပိုစ္႔ေလးကို ဖန္တီးလိုက္ရပါေၾကာင္း... :)

ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္း နတ္သမီး

ခ်စ္သူေရ...
လူဆိုတာ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ခ်ည္း
အသက္ရွင္ေနၾကတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးကြဲ႔။
ဒါေပမယ္႔ အခ်စ္အတြက္ေတာ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေတြ ထားတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ေအာ္... ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္။
လူဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ အသက္ဆက္ၾကရတာတဲ႔။
ဒါဆိုရင္ လူဆိုတာ အခ်စ္အတြက္နဲ႔ အသက္ဆက္ေနၾကတာပဲေပါ႔။

ခ်စ္သူေရ...
နင္ဟာ ငါ႔ရဲ႕ "ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းနတ္သမီး" ပါ။

အိပ္မက္မ်ား
၂၀၁၀၊ ဒီဇင္ဘာ(၃၁)



ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္း နတ္သမီး


(၁)

" အစ္ကို... မနက္က အစ္ကို႕ဆီကို ဖုန္းတစ္ေကာလ္ လာတယ္ သိလား။"

" ဟုတ္လား... ဘယ္သူလို႕ေၿပာသြားေသးလဲ"

" ဟင္႔အင္း... ဘာမွေတာ႔ေၿပာမသြားဘူး... မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အသံပဲ"

" ေအာ္... သင္႔ခ္ယူေနာ္"

ကၽြန္ေတာ္ရံုးကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေအာ္ပေရတာမေလးက ေၿပာလာေသာ မက္ေဆ႔ခ်္ၿဖစ္သည္။ အရင္ေန႕ေတြတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္ရံုးမွာမရွိတဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ဆီကိုဖုန္းလာတိုင္း တယ္လီဖုန္းေအာ္ပေရတာေတြကေၿပာၿပေနၾကမို႕ ဘာမွေတာ႔မထူးဆန္း။ ဒါေပမယ္႔ ဒီေန႔ေတာ႔ တစ္လမ္းလံုးစိတ္ကူးယဥ္လာေသာ အရာတစ္ခုႏွင္႔တိုက္ဆိုင္ေနသည္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ရင္ဖိုသြားသည္။ ဟုတ္သည္ပဲ။ ဒီေန႔က သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ၾကားမွာ တစ္ခ်ိန္ကေပးထားခဲ႔ဘူးေသာ ကတိစကားတစ္ခုရွိသည္မို႕ ဒီေန႕မ်ား သူမဖုန္းေခၚလာလွ်င္ဟူေသာ အေတြးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုတစ္ေန႔ကုန္လြမ္းမိုးထားသည္ပဲမဟုတ္လား။

ယေန႔ဂ်ဳတီက်ေသာ ေအာ္ပေရတာမေလးက ေရာက္တာသိပ္မၾကာေသးေသာ ၀န္ထမ္းအသစ္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ဆက္မေမးၿဖစ္ေတာ႔။ အရင္႔အရင္ေအာ္ပေရတာေတြသာဆိုလွ်င္ သူမဆီကလာေသာဖုန္းဆိုပါက အသံကိုမွတ္မိေနၿပီသားမို႕ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေနာက္ေၿပာင္က်ီစယ္ရင္ လာေၿပာမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရံုးကိုဖုန္းဆက္တတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း လက္ခ်ိဳးရည္ရေလာက္ေအာင္ နည္းသားမို႕ သူတို႕ဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီး မနက္ကငါ႔ဆီကိုဖုန္းေခၚလားဟု ေမးၾကည္႕ခ်င္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားထိန္းရင္ အလုပ္ထဲမွာပဲ စိတ္ကိုႏွစ္ထားလိုက္ေတာ႔သည္။


(၂)

ၿပာလဲ႔လဲ႔ပင္လယ္ၿပင္ၾကီး၏ အနားသပ္ဆီသို႔ ေန၀န္းနီနီတစ္ခုက ပုန္းလွ်ိဳးငံု႕ဆင္းဖို႕ တာစူေနၿပီ။ ၿဖဳလႊလႊသဲေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္တည္းထိုင္ေနရင္း ေရၿပင္က်ယ္ကို ဘာရယ္မဟုတ္ေငးၾကည္႕ေနမိသည္။ ေမွာင္ရည္ပ်ိဳးလာၿပီၿဖစ္ေသာ ေရမ်က္ႏွာၿပင္ရွိေက်ာက္ေဆာင္ေတြၾကားမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္းအရာ၀တၱဳတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသြားသည္။ ေရစပ္ကိုဆင္းရင္း အဲဒီ႔အရာ၀တၱဳေလးကို သြားေရာက္ဆယ္ယူၾကည္႕ေတာ႔ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာႏွင္႔ ၾကဳပ္လိုမ်ိဳးေရွးေဟာင္းပစၥည္းတစ္ခု ၿဖစ္ေနသည္။ ၾကဳပ္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွမၿမင္ဘူးေသာ ဘာသာစကားႏွင္႔စာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေရးထားၿပီး အဖံုးေနရာကိုေတာ႔ ခ်ိတ္ပိတ္ထားသည္။ ဒီၾကဳပ္ကေလးကိုၿမင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေတြးထဲကို ရုတ္တရက္၀င္လာတာက ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ႔ဘူးေသာ မီးခြက္ေစာင္႔ဘီလူးအေၾကာင္းႏွင္႔ တီဗြီဇာတ္လမ္းတြဲတစ္ခုထဲက ဂ်င္းနီဆိုေသာ လိုတရဖန္ဆင္းရွင္ေတြကိုပဲ ၿဖစ္ပါသည္။ ၿပီးေတာ႔ အကယ္၍မ်ား ေဟာဒီ႔ၾကဳပ္ေလးထဲကေန ကၽြန္ေတာ္၏ လိုအင္ဆႏၵေတြကို ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္ေသာ တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္သာ ထြက္လာခဲ႔လွ်င္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးယဥ္နယ္ခ်ဲ႔ေနမိေတာ႕သည္။ ကၽြန္ေတာ႔္စိတ္ကူးထဲမွာေတာ႔ ၾကဳပ္ေလးထဲမွထြက္လာမည္႔ တန္ခိုးရွင္ၾကီးက ဖန္ဆင္းေပလိုက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းလိုခ်င္သည္႔ စိမ္းလန္းစိုေၿပေနေသာ ၿမက္ခင္းစိမ္းက်ယ္က်ယ္ေတြရွိသည္႔ ၿခံ၀င္းေလးတစ္ခုႏွင္႔ တိုက္ပုေလးတစ္လံုး၊ ၿပီးေတာ႔ဇိမ္ခံကားၾကီးတစ္စီး၊ ၿပီးေတာ႔ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ကေလးေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေလးတစ္ခု စသည္စသည္ၿဖင္႔...။

အေတြးေတြဆံုးသြားေတာ႔ ၾကဳပ္ကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေစ႕ေစ႕ၾကည္႕ရင္း ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ႔ လက္တစ္ဖက္ႏွင္႔ ၾကဳပ္ကေလးကို အားယူလႊဲရင္း ေရၿပင္က်ယ္ၾကီးဆီသို႕ ေ၀းႏိုင္သမွ်ေ၀းေအာင္ အားကုန္သံုးၿပီး လႊင္႔ပစ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လႊင္႔ပစ္လိုက္ေသာ ၾကဳပ္ကေလးကေတာ႔ လႈိင္းၾကက္ခြပ္ကေလးေတြကိုစီးရင္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ေ၀းရာ ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးဆီသို႔ စီးေမ်ာထြက္ခြာသြားပါေတာ႔သည္။

(၃)

မနက္မိုးလင္းေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ညကမက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္ေလးအေၾကာင္းကို ၀မ္းသာအားရၿပန္ေၿပာၿဖစ္သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ခါမွမေရာက္ဘူးေသာ ပင္လယ္ကမ္းေၿခတစ္ခုကို ေရာက္သြားသည္႔အေၾကာင္း၊ ေရွးေဟာင္းၾကဳပ္ေလးတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ေတြ႔ခဲ႔သည္႕အေၾကာင္း၊ ၾကဳပ္ေလးထဲကေန တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္မ်ား ထြက္လာၿပီး လိုခ်င္တာေတြ ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္လွ်င္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔ပံုအေၾကာင္းေတြႏွင္႕ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အဲဒီ႕ၾကဳပ္ကေလးကို ဖြင္႔မၾကည္႕ေတာ႔ပဲ ပင္လယ္ၿပင္ထဲသို႕ ၿပန္လည္ေမွ်ာခ်လိုက္သည္႔ အေၾကာင္း စသၿဖင္႔ၿဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္႔စကားဆံုးသြားေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက " မင္းကြာ ေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲ။ အလကားရတဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ဘာလို႕ၾကဳပ္ကေလးကို ဖြင္႔မၾကည္႔ပဲ လႊင္႔ပစ္လိုက္ရတာလဲ" ဆိုၿပီး အားမလိုအားမရ ေမးလာၾကသည္။ အဲဒီ႕ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႕ကိုေမးခြန္းတစ္ခု ၿပန္ထုတ္ၿဖစ္သည္။ "တကယ္လို႕သာ ငါစိတ္ကူးယဥ္သလို တန္ခိုးရွင္ထြက္မလာဘူးဆိုရင္ေရာ... " ဆိုေတာ႔ သူတို႕ဆြံ႕အသြားၾကသည္။

(၄)

အကယ္၍ ညကကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္ေလးထဲမွာသာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔သလို တန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္သာ ထြက္မလာႏိုင္ခဲ႔လွ်င္၊ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေတာင႔္တေသာ အရာေတြမရခဲ႔ဘူးဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ယေန႔မနက္ခင္းလို စိတ္လက္ၾကည္ၾကည္သာသာၿဖင္႔ႏိုးထလာႏိုင္လိမ္႕မည္ မဟုတ္ပါ။ အခုေတာ႔ အိပ္မက္ေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္ထားေသာ အရာေတြကိုဖန္ဆင္းေပးႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ထားေသာ ၾကဳပ္ကေလးကိုလႊင္႔ပစ္ခဲ႔သည္႕အတြက္ တန္ခိုးရွင္ဖန္ဆင္းေပးႏိုင္ေသာ အရာ၀တၱဳေတြကို မပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ေပမယ္႔ "ထြက္လာခဲ႔လွ်င္"ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးတစ္ခုကိုေတာ႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။ အကယ္၍ အိပ္မက္ထဲမွာသာ ၾကဳပ္ကေလးကိုဖြင္႔ၾကည္႕လိုက္ၿပီး ဘာတန္ခိုးရွင္မွထြက္မလာခဲ႔လွ်င္၊ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ခဲ႔ေသာအရာမ်ားကို ဆံုးရံႈးရမည္႕အၿပင္၊ "ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္"ေလးတစ္ခုကိုပါ ထပ္မံဆံုးရံႈးရပါအံုးမည္။

မေန႕ကကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို ဖုန္းဆက္လာေသာ မိန္းကေလးသည္ သူမၿဖစ္ခ်င္မွလည္း ၿဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ အကယ္၍မ်ားကၽြန္ေတာ္သာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေမးရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား သူဆက္တာပါဟု ေၿပာလာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႔ပိုင္ဆိုင္ထားသည္႕ ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေလးတစ္ခုကိုပါ ထပ္မံဆံုးရံႈးရအံုးမည္။ အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရေသာသူမကိုဆံုးရံႈးခဲ႔ရရင္ေတာင္မွ၊ သူမအတြက္ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းေလး တစ္ခုကိုေတာ႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေသးသည္။လူဆိုသည္မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းႏွင္႔ အသက္ရွင္ေနၾကသူမ်ား ၿဖစ္ေၾကာင္း စာအုပ္တစ္အုပ္တြင္ဖတ္ခဲ႔ဘူးသည္။ တစ္ကယ္ေတာ႔ လူတိုင္းသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္႕စိတ္ကူးႏွင္႔ ကိုယ္ရူးေနၾကေသာ အေတာ္ရယ္စရာေကာင္းသည္ ပုဂိၢဳလ္မ်ားၿဖစ္ၾကပါသည္။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ ဒီေန႔ရံုးေရာက္ရင္ေတာ႔ မေန႕ကေအာ္ပေရတာမေလးကို ညကကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္ေလးအေၾကာင္း ေဖာက္သည္ခ်ရပါအံုးမည္။

မ်ိဳးေဇာ္

၂၀၁၁၊ ဇန္န၀ါရီ (၁)

တစ္ေက်ာ႔ၿပန္ ဒီဇင္ဘာ

ဒီဇင္ဘာ...
လေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာမွ နင္ကဘာလို႕
အၿမဲတမ္းေနာက္ေကာက္က်ရတာလဲ ဒီဇင္ဘာ။
တစ္ႏွစ္မွာရွိတဲ႔ ရက္ေပါင္းသံုးရာေက်ာ္မွာ
ဘာလို႕ငါ႔နားမွာ ရက္သံုးဆယ္ေလာက္ပဲ
ေနခ်င္ရတာလဲ ဒီဇင္ဘာ။

ဒီဇင္ဘာ...
အၿဖဳေရာင္ႏွင္းေတြ၊ ေငြမွင္ေရာင္ၿမဳခင္းေတြ
ေၿမာက္ၿပန္ေလညွင္းေတြၾကားက
ခ်စ္သံစဥ္ေတြ ဘယ္ကိုထြက္ေၿပးသြားၿပီလဲ
ဒီဇင္ဘာ။

ဒီဇင္ဘာ...
ၿမဳေတြဆိုင္းေနတဲ႔ ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႕ေဆာင္းညေတြမွာ
ေမတၱာအေႏြးဓာတ္ေတြ ငါ႔နားမွာေပ်ာက္ဆံုးေနတာသိလို႕
အရင္လို မေအးရဲေတာ႔တာလား ဒီဇင္ဘာ။

မဆံုႏိုင္တဲ႔လမ္းႏွစ္ခုမွာ ဒီဇင္ဘာက ငါ႔ကိုေစာင္႔လိုက္
ငါက ဒီဇင္ဘာကို ရပ္ေစာင္႔လိုက္ လုပ္ေနလို႕ေရာ
ဘာထူးေတာ႔မွာလဲ ဒီဇင္ဘာ။

ဒီဇင္ဘာကို ရပ္မေစာင္႔ေတာ႔ဘူးလို႕
ကိုယ္႔ဟာကိုဆံုးၿဖတ္ သကၠရာဇ္အသစ္ေတြကို
ကူးေၿပာင္းၾကည္႕ေပမယ္႕လည္း
ႏွစ္ကုန္ခါနီးရင္ နင္ကငါ႔ရင္ထဲကို
တစ္ေက်ာ႔ၿပန္ၿပန္ေရာက္လာတယ္ ဒီဇင္ဘာ။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ဒီဇင္ဘာ(၁၃)

ေနထိပန္းတို႕ လန္းပါေစ

အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ခဲ႔ရတဲ႔ ေရႊမိုးေငြမိုးေတြ ရြာသြန္းလိုက္သလိုပါပဲ...

ေနထိပန္းတို႕ လန္းပါေစ...

မိုးဆမ္းပန္းတို႔ ပြင္႔ပါေစ...

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ႏို၀င္ဘာ (၁၄)

ေဆာင္းအိပ္မက္

ေန႕လည္ခင္း ေနမြန္းတည္႔ခ်ိန္ဆိုေပမယ္႔ ေဆာင္းေလေအးေအးေတြေၾကာင္႔ ပတ္၀န္းက်င္က ခ်မ္းစိမ္႕စိမ္႕ၿဖစ္ေနသည္။ အေငြ႕တစ္ေထာင္းေထာင္းထေနေသာ ေကာ္ဖီခြက္ထဲသို႕ သူမက ရွည္ေမ်ာေမ်ာ နက္စ္ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ကေလးထဲမွ ေကာ္ဖီမႈန္႕ေတြကို ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းေလာင္းထည္႔သည္။ ေကာ္ဖီခြက္ထဲက ေရမ်က္ႏွာၿပင္မွာ ေကာ္ဖီမႈန္႕ေတြမ်ားလာလ်င္ ခဏရပ္သည္။ ၿပီးေတာ႔မွ အဲဒီ႔ေကာ္ဖီမႈန္႕မ်ား ေရေႏြးထဲသို႕ႏွစ္ၿမဳပ္သြားသည္႔ အခ်ိန္ထိ ဒီအတိုင္းထိုင္ၾကည္႕ေနသည္။ ေကာ္ဖီမႈန္႕ေတြေရေႏြးထဲသို႕ ေပ်ာ္၀င္ႏွစ္ၿမဳပ္သြားေတာ႔မွ သူမလက္ထဲရွိ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ေလးထဲမွ လက္က်န္ေကာ္ဖီမႈန္႕ေတြကို ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းေလာင္းထည္႔ၿပန္သည္။ ၿပီးေတာ႔ အထက္မွာဆိုခဲ႔ပါအတိုင္း ေကာ္ဖီမႈန္႕ေတြအားလံုး ႏွစ္ၿမဳပ္သြားသည္အထိေစာင္႔ေနၿပန္သည္။ အားလံုးၿပီးသြားေတာ႔မွ ဇြန္းေသးေသးေလးနဲ႔ ေမႊၿပန္သည္။ သူမေကာ္ဖီခြက္ကေလးကို ေဖ်ာ္လို႕၀ေလာက္ၿပီထင္ေသာ အခ်ိန္ၾကေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္က "ဟင္႔အင္း မေသာက္ေတာ႔ပါဘူး" ဟုေၿပာလိုက္သည္။ သူမေၿပာသည္႕ ' ေကာ္ဖီေသာက္အံုးေလ" ဆိုတာက ေနာက္က်ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူရယ္လိုက္ၾကသည္။ ဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္ေတြက သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ၾကားမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္မဟုတ္ေတာ႔တာေတာ႔ ေသခ်ာပါသည္။

ေန႕လည္ခင္း ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္တိုင္း အတူထိုင္ေနၾက ဒီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ အတူဆံုၿဖစ္ၾကတိုင္း သူမက ေကာ္ဖီကို သူမအက်င္႔အတိုင္း ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းေဖ်ာ္ၿပီးေသာက္တတ္သလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္းသူမေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနပံုကို အစအဆံုးထိုင္ၾကည္႕ေနတတ္သည္။ ၿပီးေတာ႔မွ ကၽြန္ေတာ္စားလက္စ ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကိုဆက္စားသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ထမင္းပန္းကန္ေလးထဲမွာ သူမအိမ္မွ ကိုယ္တိုင္ေၾကာ္လာသည္ဆိုေသာ ဆိတ္သားေၿခာက္ေၾကာ္ေတြက ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကိုယူထားသည္။ ဒီဆိုင္ေလးက ထမင္းဟင္းအစံုမရေပမယ္႔ ဆိုင္ေလးက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းရွိသည္မို႕ ေနလည္ခင္းထမင္းစာခ်ိန္တိုင္း ေဟာဒီ႔ဆိုင္ေလးမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြထိုင္ၿဖစ္ၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထမင္းစားရင္း စကားလက္ဆံုၾကေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ။ ေဆာင္းေလေတြၾကားမွာ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးသံ ၾကားေတာ႔မွ ႏွစ္ေယာက္သားအလန္႕တၾကားၿဖစ္သြားရသည္။ သူမက သူမအိမ္မွပါလာေသာ ထမင္းခ်ိဳင္႔ေလးကိုအလ်င္စလိုသိမ္းေနသလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွ စားပြဲထိုးေကာင္ေလးကို ပိုက္ဆံရွင္းဖို႕ ေခၚရသည္။ အလ်င္စလိုမလုပ္၍ကလည္း မၿဖစ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ႏွစ္ေယာက္သားေနာက္က်ၿပီးမွ စာသင္းခန္းထဲေရာက္သြားလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္မ်ိဳးၿမင္ကုန္အံုးမည္။ ဒါေပမယ္႔မရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔နားထဲသို႕ ေခါင္းေလာင္းသံေတြက အဆက္မၿပတ္ၿမည္ဟည္ေနၿပီ။ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံ။ ဒါ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးသံမဟုတ္။ ဘာသံေတြမွန္းမသိေသာ ဆူညံသံေတြက ကၽြန္ေတာ္႔နားထဲသို႕ အတင္းတိုး၀င္လာသည္။

ကၽြန္ေတာ္နားႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင္႔ဖိကပ္ရင္း သတိထားၾကည္႕လိုက္မိေတာ႔ ညကအိပ္ရာ၀င္ခါနီး ကၽြန္ေတာ္႕အိပ္ရာေခါင္းရင္းက ၿပတင္းေပါက္ကို ပိတ္ဖို႕ေမ႔ေနခဲ႔သည္ပဲ။ ၿပတင္းတံခါးမွ ေဆာင္းေလခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ခႏၵာကိုယ္တစ္ခုလံုး တုန္ရီေနသည္။ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ဂေယာက္ဂယက္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကိုေၿပာတာၿဖစ္ရမည္။

ပြင္႔ေနေသာၿပတင္းေပါက္ကို ပိတ္လိုက္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ခႏၵာကိုယ္က အခ်မ္းမေၿပေသး။ ၿပီးေတာ႔ ေၿမာက္ၿပန္ေလေတြၾကားမွ မည္သူမွမၾကားႏိုင္ေလာက္ဟု ထင္ေလာက္ေသာေလသံၿဖင္႔ တီးတိုးေရရြတ္လိုက္မိသည္။ ေဆာင္းေရ... ဒီတစ္ခါ ႏွင္းေတြမစဲခင္ ၀ဠ္ေၾကြးေတြ ေၾကပါေစေတာ႔......။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ႏို၀င္ဘာ(၃)

လက္သီးကေလးဆုပ္မိၿပီ ကန္ရိပ္သာ

ဟိုမွသည္မွလူေတြေၿပာေနၾကသည္ "ရာသီဥတုကေအးေတာင္လာၿပီမို႕ ေဆာင္းေတာင္၀င္ၿပီ"တဲ႔။ ဟုတ္သည္ပဲ။ ေန႔လည္ခင္းေနေရာင္ၿခည္ ေအာက္မွာေတာင္ ေအးစက္စက္ႏိုင္လွေသာ ေလေတြတိုက္ေနတာကို ေဆာင္းကိုေမွ်ာ္ေနၾကကၽြန္ေတာ္ ဒီတစ္ခါ ဘာေၾကာင္႔ သတိမထားခဲ႔မိရတာလဲ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ေဆာင္းေရာက္ၿပီဆိုေတာ႔လည္း ခါတိုင္းႏွစ္ေတြကလိုပဲ လုပ္ေနက်အတိုင္း လက္ေခ်ာင္းကေလး ေနာက္ထပ္တစ္ေခ်ာင္း ေကြးညြတ္ရင္း ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို ထပ္တိုးရည္တြက္ရအံုးမည္ေပါ႔။

ဒီတစ္ခါ ေနာက္ထပ္လက္ကေလးတစ္ေခ်ာင္း ေကြးညြတ္အၿပီးမွာေတာ႔ အရင္ႏွစ္ေတြကလိုမဟုတ္ပဲ တစ္စံုတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ သတိၿပဳမိသြားသည္။ ဟုတ္သည္။ ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္႔လက္တစ္ဖက္က ေနာက္ဆံုးလက္ေခ်ာင္းကေလးေကြးညြတ္အၿပီးမွာ လက္သီးဆုပ္ကေလး ၿဖစ္သြားသည္ပဲ။ ေအာ္... ဒါဆိုရင္ (၅)ႏွစ္ေတာင္ ၿပည္႕ခဲ႔ၿပီဆိုေသာ အတိတ္နိမိတ္ သေကၤတတစ္ခုေပပဲေပါ႔။

ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ေနရင္... ဆိုေသာ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုကို ဘာမွန္းမသိ စိတ္ထဲစြဲေနေသာ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းၿပဳရာ ဒီေလာကေလးထဲေရာက္ကတည္းက ေဆာင္းေရာက္တိုင္း မသိစိတ္က သူ႕အလိုလို ႏွစ္ေတြကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္လာခဲ႔တာ ငါးႏွစ္ေတာင္ ၿပည္႕ခဲ႔ပါၿပီ။ ၿပီးခဲ႔ေသာ ႏွစ္က မဆိုသေလာက္ေသာ ေလွကားထစ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို (၅)ႏွစ္ၿပည္႕ေၿမွာက္ခါနီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တက္လွမ္းခြင္႔ ရခဲ႔ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ မေရာင္႔ရဲ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေသး။ ဟုတ္သည္ပဲေလ။ တစ္ခ်ိန္က ကန္ရိပ္သာေက်ာင္းေတာ္သားဘ၀မွာ မက္ခဲ႔ေသာ အိပ္မက္ေတြက ယခုလက္ေတြ႔ဘ၀ထက္ပိုၿပီး ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားခဲ႔သည္ပဲ မဟုတ္လား။ လက္တစ္ဖက္က လက္သီးကေလးဆုပ္ရင္း ေဆာင္းေလေတြၾကားမွာ ရပ္ေနမိေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုကၽြန္ေတာ္ၿပန္ငံု႕ၾကည္႕လိုက္မိေတာ႔ အားရေက်နပ္ဖြယ္က မရွိေသး။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနေသာ အမိေၿမၾကီးေရာ ဘာေတြေၿပာင္းခဲ႔ၿပီလဲ။ အမွန္အတိုင္းေၿပာရရင္ေတာ႔ သူလည္းကၽြန္ေတာ္လိုပဲ ေဆာင္းေလေတြၾကားမွာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ရွက္ရႊ႕ံေနသည္ထင္႔။

မိမိတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ရည္ရြယ္ရင္း ဒီေလာကေလးထဲကို ၀င္လာခဲ႔မိေပမယ္႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးက ဆရာေတြ ဂုဏ္ယူ၀င္႔ၾကြားစြာေၿပာခဲ႔ဘူးေသာ Development အေၾကာင္းေတြေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္လိမၼာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႔မိသားစုတစ္ခု အတြက္တင္မဟုတ္ပဲ မိမိတိုင္းၿပည္၏ development အတြက္ကိုပါ ကူညီၿမွင္႔တင္ေပးႏိုင္သည္ ဆိုေသာ သီအိုရီေတြက ေလာေလာဆယ္မွာေတာ႔ လတ္တေလာ အေၿခအေနေတြေၾကာင္႔ စာအုပ္ပံုေတြၾကားကေန ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသး။

ငါးႏွစ္ဆိုေသာ ကာလမွာ အိပ္မက္ေတြက ေတာင္လိုပံုၿပီး အမွန္တကယ္ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးေသာ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေလာကေလးထဲမွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ ႏွလံုးသားတစ္စံုႏွင္႔ ခရီးဆက္ေနဆဲ။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ၿဖင္႔ အသက္ရွင္ရသည္ဆိုေသာ လူသားေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ ဒီေၿမကိုနင္း၊ ဒီေလကိုရူရင္း ခရီးဆက္ေနဆဲ။ ဒါေပမယ္႔လည္း အေကြးအေကာက္မ်ားလွေသာ လူ႕ဘ၀လမ္းခရီးမွာ ဟိုးအရင္ကေလွ်ာက္ခဲ႔ဘူးေသာ ကန္ရိပ္သာလိုေတာ႔ အၿမဲတမ္း ေပ်ာ္စရာေတြ၊ ေႏြးေထြးမႈေမတၱာတရားေတြနဲ႔ ၿပည္႕ေနေတာ႔သည္ မဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာပါသည္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၾကံဳေတြ႕လာရေသာ အခက္အခဲ အၾကမ္းအတမ္းေတြၾကားမွာ ကန္ရိပ္သာလမ္းေပၚက ေပ်ာ္စရာဘ၀ေတြကို ၿပန္လည္းေတြးေတာရင္း လက္ရွိဘ၀ကို ေၿဖသိမ္႔ရင္ဆိုင္ရင္းခရီးဆက္ေနဆဲပါပဲ။ လက္တစ္ဖက္က လက္သီးဆုပ္ကေလးတစ္ခု ၿဖစ္သြားခဲ႔ၿပီဆိုေပမယ္႔ က်န္ေနေသးေသာ ၿဖန္႕ထားဆဲလက္ငါးေခ်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေငးေမာၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကၽြန္ေတာ္အားေပးေနဆဲ။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၿဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ မေရာက္တာအေတာ္ၾကာၿပီ ၿဖစ္ေသာ ကန္ရိပ္သာကို အခြင္႔အေရးကေလးရခဲ႔လွ်င္ ေဆာင္းေလေတြၾကားမွာ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ထပ္ေလွ်ာက္ၾကည္႕ခ်င္ပါေသးသည္။ ၿဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ တစ္ခ်ိန္က ခ်စ္ရခင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပါ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေၿပာရင္း ဘ၀အေမာေတြကို ေၿဖသိမ္႔လိုက္ခ်င္ပါေသးသည္။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ႏို၀င္ဘာ(၂)


စာဖတ္သူမ်ားသို႕...
ဒီစာစုေလးကို ဖတ္လိုက္မိေသာ ကန္ရိပ္သာႏွင္႔ အစိမ္းသက္သက္ၿဖစ္ေနသူမ်ားအဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ဘာေတြေရးၿပီး ဘာေတြေၿပာေနသည္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္လိမ္႔မည္မဟုတ္သည္႔အတြက္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ တကယ္လည္း ဒီစာစုေလးက ကန္ရိပ္သာ၏ ရင္ေငြ႕ကိုခံုလႈံခဲ႔ဘူးသူမ်ားအတြက္သာ အဓိကရည္ရြယ္ရင္း ေရးၿဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ ကန္ရိပ္သာကို ပတ္သက္ဘူးသူတိုင္းကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔စာေလးကိုဖတ္မိလွ်င္ သူတို႔ရင္ထဲမွာရွိခဲ႔ဘူးသည္႔ ကန္ရိပ္သာကို လြမ္းေမာတမ္းတေနမည္ဆိုတာကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္သည္။

ဒီစာစုေလးက မႏွစ္ကကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ႔ေသာ "ကန္ရိပ္သာလမ္းေပၚက အိပ္မက္မ်ား" ၏အဆက္လည္းၿဖစ္သည္။ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ႔ မႏွစ္ကလို ကန္ရိပ္သာအေၾကာင္းေရးတိုင္း သံုးေနက် ေဘာပင္ေလးနဲ႔အၾကမ္းခ်မေရးၿဖစ္ေတာ႔ပဲ ကြန္ပ်ဳတာေရွ႔မွာပဲ တန္းၿပီးစာစီမိသည္။ ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္အၿဖစ္ရခဲ႔ေသာ မွင္သိပ္မလိုက္ေတာ႔သည္႔ အဲဒီ႔ေဘာလ္ပင္ေလးကို ဖိေရးလိုက္မိလွ်င္ ပ်က္စီးသြားမည္စိုး၍ ၿဖစ္သည္။ ဟုတ္သည္ပဲေလ... ဒီေဘာလ္ပင္ေလးရဲ႕ သက္တမ္းေတာင္ (၅)ႏွစ္ၿပည္႕ခဲ႔ပါၿပီေကာ...။

ၾကယ္ေၾကြည

အလင္းမရွိေတာ႔တဲ႔ ညေကာင္းကင္ယံမွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြေတာ႔ လူေတြဆုေတာင္းၾကတယ္...

အလင္းေတြၾကီးစိုးတဲ႔ ေန႔ေကာင္းကင္ယံမွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြေတာ႔ လူေတြသတိေတာင္ မထားမိဘူးတဲ႔...

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ညေရာက္လို႕ ၾကယ္ေတြရည္ရင္
ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔လိုေနတာကိုေတာ႔
လူေတြသိေကာင္းပါရဲ႕...

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ႏို၀င္ဘာ(၁)

ေနာက္ဆံုးဘူတာ

အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမြးဖြားၿခင္းဘူတာကေနၿပီးေတာ႔
လူ႕ဘ၀ဆိုတာကို စတင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔တယ္။
ရွင္သန္ၿခင္းဆိုတဲ႔သံလမ္းတစ္ခုမွာ ဘ၀ဆိုတဲ႔ရထားၾကီးက
တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ စထြက္ခါစကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တာေပါ႔...။

လမ္းခရီးမွာ တစ္ဘူတာၿပီးတစ္ဘူတာဆိုက္တိုင္းလည္း
လူေတြကကၽြန္ေတာ္႔ကို ၀ိုင္းေၿပာၾကတယ္....
"ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ေမြးေန႔ၿဖစ္ပါေစ"တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ကိုလူေတြက အဲဒီလိုဂရုစိုက္ၾကတာၿမင္ေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္တာေပါ႔...
ၿဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ဘူတာၿပီးတစ္ဘူတာ
ၿမန္ၿမန္ဆိုက္ကပ္ၿပီး လူေတြဆုေတာင္းေပးၾကတဲ႔
ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေတြကို "ေက်းဇူးပါ"လို႕
အၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခုနဲ႔ ခြန္းတု႔ံၿပန္ခ်င္မိတာ အမွန္ပါပဲ။

ဒါေပမယ္႔ ေနာက္မွသိလိုက္ရတဲ႔ အသိတစ္ခုက
ဘူတာေတြတစ္ဘူတာၿပီး တစ္ဘူတာဆိုက္ကပ္ၿပီးလို႕
ရွင္သန္ၿခင္းဆုိတဲ႔ သံလမ္းၾကီးဆံုးသြားလို႔ေရာက္လာမယ္႔
ေနာက္ဆံုးဘူတာရံုမွာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကိုႏွစ္သက္တယ္ဆိုတဲ႔
ေမြးေန႕ဆုေတာင္းသံေတြ မၾကားရေတာ႔ဘူးတဲ႔။

ကၽြန္ေတာ္တုန္လႈပ္လြန္းလို႕ ဘ၀ရထားေပၚကခဏဆင္း
ရထားလက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔ လူကိုသြားေမးၾကည္႕မိတယ္..။
အေမ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပို႕ေပးခဲ႔တဲ႔ လမ္းအတိုင္းၿပန္သြားလို႕ရတဲ႕
လက္မွတ္မ်ိဳးမ်ား ၀ယ္လို႕ရလားလို႕။
လက္မွတ္ေရာင္းတဲ႔သူ ၿပန္ေၿပာတာက...
အဲဒီ႔လိုလက္မွတ္မ်ိဳးကို ဘုရားသခင္ေတာင္ ၀ယ္လို႔မရဘူးတဲ႔ေလ။

ကၽြန္ေတာ္ေတြေ၀ေနေပမယ္႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔
တစ္ေရြ႕ေရြ႕သြားေနတဲ႔ ဘ၀ရထားေပၚၿပန္ခုန္တက္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္သြားရမယ္႔ ခရီးလမ္းကိုပဲဆက္ခဲ႔တယ္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ခရီးသြားေဖာ္သြားဖက္ အဘိုးအိုတစ္ဦးေၿပာတာက
ေနာက္ဆံုးဘူတာမွာ ၾကားရမယ္႔ အမွ်ေ၀သံေတြက
ေမာင္ရင္႔အရင္ဘူတာေတြမွာ ၾကားခဲ႔ရတဲ႔ "ဟက္ပီးဘတ္ေဒး"ဆိုတဲ႔
အသံေတြလိုမခ်ိဳသာဘူးတဲ႔။
ၿပီးေတာ႔ခြန္းတံု႕ၿပန္ဖို႕ဆိုတာလည္း အရမ္းခက္တယ္တဲ႔ေလ။

ကၽြန္ေတာ္စီးလာတဲ႔ ရထားၾကီးကေတာ႔ တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ပဲေပါ႔
လမ္းခရီးမွာ တစ္ဘူတာၿပီးတစ္ဘူတာဆိုက္တိုင္းလည္း
လူေတြေၿပာၾကတဲ႔ "ဟက္ပီးဘတ္ေဒး"ဆိုတဲ႔ အသံေတြကို
ခ်ိဳသာတဲ႔အၿပံဳးေတြနဲ႔ ခြန္းတံု႕ၿပန္ေနဆဲပါ။
ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ဆံုးဘူတာအေရာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ ရွိေန႕မယ္႔ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕
အမွ် အမွ် အမွ် ေ၀သံေတြကို
သာဓု သာဓု သာဓု သံုးၾကိမ္ၿပန္ေခၚႏိုင္ဖို႔ကေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားရပါအံုးမယ္...။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ေအာက္တိုဘာ(၉)

တစ္ေရးႏိုး ေငြ႕ရည္ဖြဲ႔ၿခင္း

ကၽြန္ေတာ္႔ခႏၵာကိုယ္ေပၚသို႕ က်ေရာက္လာေသာ ေနေရာင္ၿခည္ဒဏ္ခပ္စူးစူးေၾကာင္႔ ေကာင္းကင္ၿပင္ကို ေမာ႔ၾကည္႕မိေတာ႔ ကာလအတန္ၾကာေအာင္ မင္းမူေနၾကေသာ တိမ္မည္းမည္းေတြေတာင္မရွိၾကေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔လည္း တစ္ခါတစ္ရံ တိုက္ခတ္လာေသာ ေၿမာက္ၿပန္ေလညွင္းေတြေၾကာင္႔ မၾကာခင္ ေဆာင္းေရာက္ေတာ႔မည္ဆိုတာကိုေတာ႔ အလိုလိုေနရင္းသိလိုက္ရသည္။ ေၿမာက္ၿပန္ေလညွင္းေတြက တစ္ၿခားရာသီေတြမွာ တိုက္ခတ္တတ္ေသာ ေလေၿပေတြနဲ႔မတူ။ အနည္းငယ္ေအးစက္ေသာ အေငြ႕အသက္ေတြကပါလာစၿမဲ။ ကၽြန္ေတာ္အလြန္ႏွစ္သက္ေသာ အဲဒီ႕ေအးစက္ေသာ အေငြ႕အသက္ေတြက ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ေတာ႔ ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ေၿပာင္းေၿပာင္း ရိုးမသြားေသာ ခ်စ္သူ၏ကိုယ္သင္းရနံ႕ေတြလို ၿဖစ္ေနခဲ႔တာၾကာခဲ႔ပါၿပီ။ အခုေတာ႔ အဲဒီ႕လိုေဆာင္းရဲ႕အေငြ႕အသက္ေတြကို တစ္ဖန္ၿပန္လည္ရႈရိႈက္ခြင္႔ရေနၿပန္ၿပီ။

တစ္စံုတစ္ရာကို တစ္စြဲတစ္လမ္းႏွင္႔အယူသည္းတာရယ္လို႕ မရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ႏွစ္တစ္ခါေရာက္လာေနက်ေဆာင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႕ ကံေကာင္းၿခင္းေတြကို အၿမဲတမ္းသယ္ေဆာင္လာေပးတတ္သည္ဆိုေသာ အစြဲအလမ္းတစ္ခုရွိေနတာကေတာ႔ အေတာ္ရယ္စရာေကာင္းသည္ဟုထင္ပါသည္။

ေဆာင္း၏မနက္ခင္းေတြမွာ ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ကို ေရွ႕မွခ်ထားရင္း ယင္းေကာ္ဖီခြက္မွထြက္လာေသာ အေငြ႕ေတြက ေကာင္းကင္ထက္ကက်လာေသာ ၿမဳေတြနဲ႔ ေပါင္းစီးသြားတာကို ထိုင္ၾကည္႕ရေသာ ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္အလြန္ၿမတ္ႏိုးပါသည္။ ကမၻာေၿမအတြက္ ေအးၿမၿခင္းေတြယူေဆာင္လာေသာ ေဆာင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း ခ်မ္းေအးလြန္းလွ၍ ေကာ္ဖီေငြ႕ေတြထဲမွ အေႏြးဓာတ္ကိုႏွစ္ၿခိဳက္ပံုရသည္ထင္႔။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ကေတာ႔ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေရာက္လာေနက် ေဆာင္းသည္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ အေအးဓာတ္ေတြေလ်ာ႕လာေသာ္လည္း ကိုယ္႔အေပၚအခ်စ္ေတြေလ်ာ႔သြားေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွမစြန္႕လြန္႔ႏိုင္ေသာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ခံုမင္ႏွစ္သက္ဆဲၿဖစ္ပါသည္။

ေဆာင္းရာသီေရာက္ၿပီဆိုရင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ေဆာင္း၏ေအးစက္မႈကို ေႏြးေထြးေသာအိပ္ရာထက္မွာ အခ်ိန္ကုန္တတ္ၾကေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြတိုင္း ေစာေစာထရင္း ၿမဳေတြဆိုင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးမွ ေနမထြက္ေသးခင္တင္ရွိေနေသာ ေဆာင္း၏အလွကိုေငးၾကည္႕ရတာကို ပိုၿပီးႏွစ္သက္သည္။ ဘာလိုလိုနဲ႕ အခုေနာက္ပိုင္းေဆာင္းက ႏွင္းေတြကို ၿမင္ခြင္႔မရေတာ႔ေပမယ္႔ ၿမဳခိုးေတြေ၀ေနတာကို ေငးၾကည္႕ခြင္႔ရွိေသးသည္မို႕ ေတာ္ပါေသးသည္။

မၾကာခင္ေဆာင္းေရာက္ေတာ႔မည္။ ၿမစိမ္းေရာင္သစ္ရြက္ေတြေပၚမွာ ပုလဲေရာင္ႏွင္းစက္ေတြ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ၾကေတာ႕မည္။ ေၿမာက္ၿပန္ေလညွင္း သြဲ႕သြဲ႕ၾကားမွာ ခ်စ္သူေတြေမတၱာ၏ေႏြးေထြးမႈကို ေဖာ္က်ဳးၾကေတာ႕မည္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေတြးမိရင္း ကၽြန္ေတာ္နားဆီထဲသို႕ ေၿမာက္ၿပန္ေလေတြနဲ႔အတူ ရိုက္ခတ္လာတာက ကိုဌက္ၾကီး၏ ေဆာင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္။ ေအာ္... မၾကာခင္ "လြမ္းသူ႕အိပ္မက္"ေတြေတာင္ တစ္ေရးႏိုးၾကေတာ႕မည္။ ဒါဆိုရင္ တစ္ေဆာင္းေတာင္သစ္ၿပန္ေတာ႔မည္ေပါ႔။

မ်ိဳးေဇာ္
၂၀၁၀၊ ေအာက္တိုဘာ (၆)

ညရဲ႕ လ

ၿပတင္းေပါက္အၿပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေငးၾကည္႕လိုက္ေတာ႔ ေကာင္းကင္မွာ လမင္းၾကီးသာေနသည္။ လမင္းၾကီးရဲ႕အေၿခြအရံၾကယ္ေလးေတြကလည္း ေကာင္းကင္တစ္ၿပင္လံုးမွာ ထြန္းလင္းေနသည္မို႕ ဒီညကအေတာ္သာယာၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသည္။

O Moon
( By: Narayan Chandra Samal)

O moon o moon
You are so sweet
How good you are looking
And how good your light!

O moon o moon
You are very bright
Children’s stop crying
By seeing your sight

O moon o moon
You are very white
Everything looks beautiful
Under your light

O moon o moon
You are very quiet
I love your coolness
I love moonlight

O moon o moon
How romantic you’re light
Teens love you very much
They want moonlight

ေကာင္းကင္မွာ ေနမင္းၾကီးထြန္းလင္းေနခ်ိန္ႏွင္႔ ေနအလင္းေရာင္ရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားကို လူသားေတြက ေန႔တစ္ေန႕အၿဖစ္သတ္မွတ္ၾကသည္။ ေနမင္းၾကီး ကမၻာတစ္ဖက္ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်ိန္၊ တစ္ၿခားကမၻာတစ္ဖက္ၿခမ္းမွာ ထြန္းလင္းေနခ်ိန္မွာေတာ႔ အေမွာင္ၿခမ္းမွ လူသားေတြက အဲဒီ႔ေနမရွိေသာအခ်ိန္ေတြကို ညတစ္ညအၿဖစ္သတ္မွတ္ၾကသည္။ တစ္ကယ္ေတာ႔ ညဆိုတာက ေနမင္းၾကီးစြန္႕ခြာသြားခ်ိန္ကိုသာ ဆိုလိုၿခင္းၿဖစ္သည္။ လမင္းၾကီးရွိေနၿခင္း မရွိေနၿခင္းႏွင္႔ လားလားမွမဆိုင္...။

ေကာင္းကင္မွာ တိမ္လႊာေတြၿပည္႕သိပ္ေနခ်ိန္၊ ၿမဳေတြပိန္းပိတ္ေအာင္ ဆိုင္းေနခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ေနမင္းၾကီးကို မ်က္စိနဲ႔တိုက္ရိုက္မၿမင္ႏိုင္ေပမယ္႔ တိမ္ေတြ၊ ၿမဳေတြၾကားကေနသူ႕အလင္းေရာင္က ထိုးေဖာက္ႏိုင္သည္မို႕ အဲဒီ႔အခ်ိန္ေတြကို ေန႕အခ်ိန္ဟု လူသားေတြသတ္မွတ္ၾကသည္။ ဒါေပမယ္႔လည္း ညတစ္ညမွာ လရဲ႕အလင္းေရာင္ရွိသည္ၿဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ၿဖစ္ေစ ညကေတာ႔ ညသာၿဖစ္ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ေနအလင္းေရာင္မရွိပဲ ေန႕တစ္ေန႔မၿဖစ္ႏိုင္ေပမယ္႔လည္း လေရာင္မရွိပဲနဲ႕ေတာ႕ ညတစ္ညၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ညတစ္ညအတြက္ေတာ႔ သူမရဲ႕ေကာင္းကင္ၿပင္က လတစ္စင္းဟာ အသံုးမ၀င္တဲ႔ အပိုသက္သက္ ပစၥည္းတစ္ခုလည္း ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဒါေပမယ္႕လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕လူသားေတြကေတာ႔ လမိုက္ညေတြထက္ လသာေသာညေတြကို ပိုမိုႏွစ္သက္ၾကသည္။ လၿပည္႕ညေတြေရာက္ၿပီဆိုရင္ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြလုပ္ၾကသည္။ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ခ်စ္သူေတြစုဖြဲ႕ၿပီး လၿပည္႕ညရဲ႕လွပေသာ ေကာင္းကင္ေအာက္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ၿမဳးတူးၾကသည္။ တကယ္ေတာ႔ လတစ္စင္းသည္ ညဆိုေသာ ေ၀ါဟာရတစ္ခုၿဖစ္လာဖို႕ အမွန္တကယ္အေရးမၾကီးေပမယ္႔လည္း လမင္းၾကီးရွိေသာ ေကာင္းကင္ကို၊ လမင္းၾကီးမရွိေသာ ညေတြထက္ ပိုၿပီးလွပသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။

ေလာကၾကီးမွာ အသက္ရွင္သန္လႈပ္ရွား ရုန္းကန္ေနရေသာ လူသားတိုင္း၏ ဘ၀မွာ စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာမ်ား၊ သိမ္ငယ္စရာမ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာလူေတြကလည္း မိမိကိုယ္မိမိ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုအတြက္၊ မိသားစုတစ္ခုအတြက္၊ ကိုယ္ခ်စ္ရေသာသူတစ္ေယာက္အတြက္ အသံုးမ၀င္ေသာ၊ အသံုးမတည္႕ေသာ လူတစ္ေယာက္အေနၿဖစ္ မိမိကိုမိမိမွတ္ယူတတ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒီ႕လိုအေၿခအေနမ်ိဳးေတြေရာက္တိုင္း လေရာင္လႊမ္းေသာ ညရဲ႕ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ႕ၾကည္႕ရင္း ေၿဖသိမ္႕ခဲ႔ရဘူးေသာ ညေတြမေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိခဲ႔ဘူးပါသည္။

တစ္ကယ္ေတာ႔ ညရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ လမင္းၾကီးသာေနမွ ညတစ္ညၿဖစ္ႏိုင္တာမဟုတ္ပါ။ လေရာင္မရွိေသာ ညဟာလည္း ညတစ္ညသာၿဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမယ္႔လည္း လမင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ရွိေသာ ညရဲ႕ေကာင္းကင္က ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဘူးသမွ်ညေတြထဲမွာ အလွဆံုးၿဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။

မ်ိဳးေဇာ္ (၀၅.၀၉.၁၀)

လက္ေဆာင္မြန္

(၁)
"သား... ေမၾကီးနဲ႔ေဖၾကီးမွာ ဘယ္သူ႔ကိုအခ်စ္ဆံုးလဲ"
"အင္း... သားကေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ခ်စ္ပါတယ္။"
"ဟာ.. ငါ႔သားကလူလည္ပဲ... တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ေရြးေလ။ ေၿပာ ေမၾကီးနဲ႔ေဖၾကီး
ဘယ္သူ႔ကို အခ်စ္ဆံုးလဲ။ တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲေရြးရမယ္ေ
နာ္။"
"ဟာ.. နွစ္ေယာက္စလံုးကိုခ်စ္ပါတယ္ဆို။ အဲဒီ႕လိုမ်ိဳးၾကီးေတာ႔ သားလည္းမေရြးတတ္ေတာ႔ဘူး....။"
"ဟား ဟား.. ငါ႔သားကတကယ္႔ကိုလူလည္ပဲကြ... အေဖေရာအေမေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို
ညာစားမယ္႔ပံုပဲ၊"

(၂)
"ခ်စ္... ေမာင္႔ ကိုခ်စ္လားဟင္"
"အင္း.. ခ်စ္ပါတယ္ဆို... ဒါပဲ ခဏခဏေမးေနေတာ႔တာပဲ။ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ေၿဖေနရမွာလဲ။"
"ဟာ... ခ်စ္ကလည္း ဒါကေတာ႔အၿမဲတမ္းသိခ်င္လို႕ပါကြာ။ အရင္ထားခဲ႔ဘူးတဲ႔ ရည္စားေတြနဲ႕ ေမာင္နဲ႔ဆိုရင္ေရာ ဘယ္သူ႕ကိုပိုၿပီးခ်စ္လဲ။"
"အင္း... ေမာင္႔ကိုပဲအခ်စ္ဆံုး... ခစ္ခစ္"
"အင္း... ေမာင္ေတာ႔မထင္ပါဘူးေနာ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ရင္လည္း ဒီလိုပဲေၿပာအံုးမွာပဲမဟုတ္လား။"
"မဟုတ္ရပါဘူးကြာ... ေမာင္႔ကိုပဲတကယ္ခ်စ္တာပါ... ကဲ ရၿပီလား...။"

(၃)
"ေဖေဖ... သမီးနဲ႕ေမာင္ေလးရယ္မွာ ဘယ္သူ႕ကိုအခ်စ္ဆံုးလဲ ဟင္။"
"အာ.. သမီးကလည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေဖေဖနဲ႔ေမေမေမြးထားတဲ႔ သားသမီးေတြပဲေလ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို အတူတူခ်စ္တာေပါ႔ကြ။"
"ဟုတ္ပါဘူး... ေဖေဖညာေၿပာတာ... သမီးအထင္ေတာ႔ ေဖေဖတို႕က ေမာင္ေလးကိုပိုၿပီးေတာ႔ မ်က္ႏွာသာလည္းေပးတယ္ ဂရုလည္းစိုက္တယ္...။သမီးကိုက်ေတာ႔ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။"
"အဲဒီလိုမဟုတ္ရပါဘူး သမီးေလးရာ.. ေမာင္ေလးကသမီးထက္ အသက္ငယ္တယ္ေလ... ၿပီးေတာ႔အခုမွ သူကလူ႕ေလာကၾကီးထဲကို ေရာက္လာရတာဆိုေတာ႔ ပိုၿပီးေတာ႔ ဂရုစိုက္ရတာေပါ႔ကြာ။ ကဲ ဟုတ္ၿပီလား...။"
"ဟုတ္.. သမီးကိုပါေမာင္ေလးကိုခ်စ္သလိုခ်စ္ရမယ္ေနာ္... ပစ္မထားရဘူးေနာ္..။"

(၄)
"ဖြားဖြား... ဖိုးဖိုးနဲ႔ေၿမးမွာ ဘယ္သူ႕ကိုပိုခ်စ္လဲဟင္...။"
"အာ.. ေၿမးကေတာ႔လုပ္ၿပီး... ဖိုးဖိုးကိုလည္းခ်စ္သလို ေၿမးကိုလည္းခ်စ္တာေပါ႔ကြာ...။ ဒီကေလးကေတာ႔ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ေတြလာေမးေနၿပန္ၿပီ။"
"ဟုတ္ပါဘူး... ဖြားဖြားကဖိုးဖိုးဆိုအရမ္းဂရုစိုက္တာပဲ... ေၿမးကိုက်ေတာ႔ အလကားအားေန ဆူေနတာပဲ.. ဟြန္း။"
"အာ... ငါ႔ေၿမးကိုဆူတယ္ဆိုတာက ေကာင္းေစခ်င္လို႕ပါကြာ... ဖြားဖြားတို႕ၾကံဳေတြ႕လာရတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြနဲ႔ယွဥ္ၿပီးေတာ႔ ငါ႔ေၿမးကိုေၿပာၿပေပးတာပါ။ ဖိုးဖိုးကို ဂရုစိုက္ရတယ္ဆိုတာက ဖိုးဖိုးက အသက္အရမ္းၾကီးေနၿပီေလ... အဲဒါေၾကာင္႔သူ႕က်န္းမာေရးအတြက္ စိုးရိမ္လို႕ပါ ငါ႔ေၿမးရာ....။"
"ဟြန္း... ဒါဆိုရင္လည္း ၿပီးတာပဲ... ဖြားဖြား ေၿမးကိုလည္း ဖိုးဖိုးလိုခ်စ္ရမယ္ေနာ္။"
"အင္းပါ ငါ႔ေၿမးရာ... ငါ႔ေၿမးသာၾကီးလာရင္း ဖြားဖြားတို႕ကိုေမ႕မသြားနဲ႔ ဟုတ္ၿပီလား... ဟားဟား။"

တကယ္ေတာ႔ေလာကၾကီးမွာ ရွိတဲ႔လူသားတိုင္းဟာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားဆိုတာကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း ပတ္သက္ရင္း ေလာကၾကီးကိုအလွဆင္ေနၾကရတာပါ။ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဟာ လူတန္းစားမေရြး၊ အသက္အရြယ္မေရြး၊ ပညာတတ္သူ ပညာမဲ႔သူမေရြး၊ ရုပ္ေခ်ာသူ ရုပ္ဆိုးသူမေရြး အားလံုးပါ၀င္ပတ္သက္ခြင္႔ရွိတဲ႔ ေလာကၾကီးက လူသားတိုင္းကိုေပးအပ္ထားတဲ႔ လက္ေဆာင္မြန္တစ္ခုပါပဲ။ လူသားေတြဟာ ေမြးဖြားတဲ႔အခ်ိန္ကေနစတင္ၿပီး ေသဆံုးခ်ိန္မတိုင္ခင္အခ်ိန္အထိ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားကို ေလးနက္ယံုၾကည္ရင္း ယဥ္ေက်းတဲ႔ လူ႕ေဘာင္အသိုင္းအ၀န္းတစ္ခုကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ၾကရပါတယ္။
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဆိုရာမွာ (၅၂၈)လိုၿဖဳစင္ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔မိဘေမတၱာမ်ိဳးေတြအၿပင္၊ ခ်စ္သူရည္စားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကတဲ႔ (၁၅၀၀)လို ခ်စ္ၿခင္းမ်ိဳးေတြလည္းပါ၀င္ပါတယ္။ ၿဖဳစင္တဲ႔ (၅၂၈)အၿပင္ ပူေလာင္တတ္တဲ႔သေဘာရွိတဲ႔ (၁၅၀၀)လို ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားေတြကို လူသားေတြဟာ အေၿခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အသက္အရြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ၾကရင္း ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ယဥ္ေက်းတဲ႔လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တည္ေဆာက္လာၾကရတာလည္းၿဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိေနတဲ႔ မိသားစုေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းဆိုတာေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးညာသကာဆိုတာေတြဟာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ကေနၿဖစ္ေပၚလာၾကရတာပါ။ ဒီစာကိုေရးေနတဲ႔ စာေရးသူကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဟာလည္း စာေရးသူရဲ႕ အေဖနဲ႔အေမရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားေၾကာင္႔ လူသားတစ္ေယာက္အၿဖစ္ကိုေရာက္လာရတာၿဖစ္ၿပီး ဒီစာေလးကို ေရးခြင္႔ရခဲ႔တာပါ။ ယဥ္ေက်းတဲ႔လူသားပတ္၀န္းက်င္ မွာသာမက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနထိုင္ရာကမၻာၾကီးမွာရိွတဲ႕ အၿခားေသာအိမ္ေမြးတိရစၦာန္ေတြနဲ႔ ေတာရိုင္းတိရစၦာန္ေတြမွာပါ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားဆိုတာကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ႔ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာဆိုတာဟာ လူသားအခ်င္းခ်င္းအၿပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ တန္ဖိုးထားမႈ၊ ေလးစားမႈ၊ ၿမတ္ႏိုးမႈ၊ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံလိုမႈ စတဲ႔ေကာင္းမြန္ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ။ ဒါေပမယ္႔လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ မေတာ္ေလာဘသားေကာင္ေတြၿဖစ္တဲ႔ လူသားအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားအေပၚ မေတာ္ေနရာမွာ တစ္လြဲအသံုးခ်မႈေတြေၾကာင္႔ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားဟာ တန္ဖိုးနည္းမႈ၊ ညစ္ႏြမ္းမႈေတြၿဖစ္လာရပါတယ္။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုမွာ လူသားရယ္လို႕ရွိေနသေရြ႕ေတာ႔ ၿမင္႔ၿမတ္တန္ဖိုးထားစရာေကာင္းတဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားဆိုတာကလည္းရွိေနအံုးမွာပါ။
ဒါေၾကာင္႔လည္း ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားဆိုတာဟာ ေလာကၾကီးမွာရွိတဲ႔ လူသားတိုင္းပါ၀င္ပတ္သက္ခံစားခြင္႔ ရွိတဲ႔ တစ္ခုတည္းေသာ လက္ေဆာင္မြန္တစ္ခုပါပဲလို႕ ဆိုခ်င္မိပါတယ္။

လူသားအားလံုးခ်စ္ၿခင္းေမတၱာတရားကိုယ္စီနဲ႔ ေလာကအလွကိုေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳရင္း....

ခ်စ္ၿခင္းမ်ားစြာၿဖင္႔...
မ်ိဳးေဇာ္ (၂.၀၈.၁၀)

ပါရာရာယ္ႏွင္႔ အီေကြရွင္း

ေကာင္မေလးေရ...
တစ္ခ်ိန္က ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အရမ္းကိုၿဖဳစင္သန္႔ရွင္းတဲ႔ အၿဖဳေရာင္ကင္းဗတ္စတစ္ခု ရွိခဲ႔ဘူးတယ္ေနာ္။
ဒါေပမယ္႔လည္း အၿဖဳေရာင္ကင္းဗတ္စတစ္ခုကို ထိုင္ၾကည္႕ေနရံုသက္သက္နဲ႔ေတာ႔ ေလာကအလွေတြကို အားလံုးမၿမင္ႏိုင္ဘူးလို႕ ငါထင္လို႕ အဲဒီ႔ကင္းဗတ္စေပၚမွာပဲ ငါေဆးေတြၿခယ္ခဲ႔တယ္မဟုတ္လား။ ငါမွတ္မိသေလာက္ေတာ႔ ၿဖဳ နီ ၿပာ ၀ါ ေရာင္စံုေပါ႔...။

ေကာင္မေလးေရ...
အဲဒီ႔အၿဖဳေရာင္ကင္းဗတ္စေပၚမွာ ငါေရးခဲ႔တဲ႔ပံုေတြရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို နင္သေဘာေပါက္ရဲ႕လား။ ငါေရးခဲ႔တာက ကင္းဗတ္စတစ္ခုလံုးေပၚမွာ အလ်ားလိုက္မ်ဥ္းတိုေလးေတြ ႏွစ္ေၾကာင္းစီ စဥ္ထားတဲ႔ပံုေတြေလ။ အဓိပၸာယ္ကိုေရာ နင္သိရဲ႕လား။

ေကာင္မေလးေရ...
အဲဒီ႔ပန္းခ်ီကားကိုၾကည္႕ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေၿပာတယ္။ မင္းပန္းခ်ီကားရဲ႕ နာမည္ကို "ပါရာရယ္"လို႕မွည္႔ပါလားတဲ႔။ မင္းဆြဲထားတဲ႔ ပန္းခ်ီကို ရူပေဗဒအၿမင္နဲ႕ၾကည္႕ရင္ မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းၿပိဳင္ေနတာမို႕ ဆံုမွတ္ဆိုတာမရွိတဲ႕ "ပါရာရာယ္"ေပါ႔တဲ႔။

ေကာင္မေလးေရ...
ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္မွာ ၾကည္႕ရႈခံစားသူတိုင္းက သူတို႕ရဲ႕အၿမင္ကိုယ္စီကို ခံစားပိုင္ခြင္႔ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာကိုယ္တိုင္မွာလည္း သူခံစားထားတဲ႔အႏုပညာတစ္ခုကို အဲဒီ႔ပန္းခ်ီကားထဲမွာ လူေတြၿမင္သာေအာင္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ နားလည္ရခက္ေလာက္ေအာင္ ၿဖစ္ၿဖစ္ ထည္႕သြင္း ေရးဆြဲတတ္ၾကပါတယ္မဟုတ္လား။

ေကာင္မေလးေရ...
ငါေရးခဲ႔တဲ႔ ပန္းခ်ီကားကို လူေတြေၿပာသလို "ပါရာရယ္" တစ္ခုလို႕အဓိပၸာယ္ေကာက္ရင္လည္းရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အမွန္တကယ္ေတာ႔ ငါ႔ပန္းခ်ီကားထဲမွာ ၿမဳပ္ထားခဲ႔တဲ႔၊ လူေတြမၿမင္ႏိုင္ေအာင္ေရးထိုးခဲ႔တဲ႔ ပန္းခ်ီကားရဲ႕ နာမည္ေလးတစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္။ အဲဒါ"အီေကြရွင္း"တဲ႔ေလ။ မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းေတြ႕တိုင္း ပါရာရာယ္ရဲ႕နိယာမ ေတြကိုပဲ စဥ္းစားတတ္ၾကတဲ႔လူေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ႔ပဲ ေဟာဒီ႔ငါရဲ႕ "အီေကြရွင္း"ဆိုတဲ႔ ပန္းခ်ီကားေလးကို ငါ႔ႏွလံုးေသြးေတြနဲ႔ လိမ္းၿခယ္ခဲ႔တာပါ။

ေကာင္မေလးေရ...
ငါ႔ရဲ႕ အီေကြးရွင္း ပန္းခ်ီကားေလးကို ပိုၿပီးေသသပ္လွပေအာင္ နင္႔ရဲ႕နားလည္ခြင္႔လႊတ္မႈ၊ အားေပးမႈ၊ အနစ္နာခံမႈေတြနဲ႔ ေဘာင္ခတ္ခြင္႔ၿပဳခဲ႔တဲ႔ နင္႔ကိုလည္းေက်းဇူးပါ။

မ်ိဳးေဇာ္ (၂၀.၀၇.၁၀)

အညတရႏွင္႔ ေကာင္းကင္ (၂)

ေကာင္မေလးေရ...
ငါငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ ၿပီးေတာ႔အခုခ်ိန္ထိ ငါ႔စိတ္ထဲမွာစြဲက်န္ေနတဲ႔ ပံုၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္ နင္႔ကိုေၿပာၿပမယ္ေနာ္။
ေန႔အလင္းေရာင္မရွိေတာတဲ႔ ညဘက္ေတြမွာ မိုးေကာင္းကင္ထက္မွာ လင္းလက္ေနတဲ႔ၾကယ္ေလးေတြကို နင္ ေငးၾကည္႕ဘူးတယ္ မဟုတ္လား။ အခုငါေၿပာၿပမယ္႔ ပံုၿပင္ေလးကလည္း အဲဒီ႕ၾကယ္ေလးေတြအေၾကာင္းပါပဲ။ ပံုၿပင္ေလးထဲမွာ ငါတို႕ၿမင္ေနရတဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြဟာ ခိုကိုးရာအသိုက္အၿမံဳမရွိတဲ႔ အထီးက်န္ဌက္ကေလးေတြ ေကာင္းကင္ၾကီးေပၚမွာ ၿမင္႔သထက္ၿမင္႔ေအာင္ မရပ္မနားပ်ံသန္းရင္း ေနာက္ဆံုးေတာ႔ သူတို႔ေတြရဲ႕ အေတာင္ပံေလးေတြအပူခ်ိန္လြန္ကဲၿပီး မီးထေတာက္ရာကေန ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုး မီးကၽြမ္းၿပီး ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ မွိန္တုတ္မွိန္တုတ္လင္းလက္ေနတဲ႔ ၾကယ္ကေလးေတြ ၿဖစ္သြားၾကတာတဲ႔။ နင္နားလည္ေအာင္ေၿပာရရင္ေတာ႔ ေကာင္းကင္ထက္မွာ ငါတို႕ၿမင္ေနေတြ႔ေနရတဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြဟာ တကယ္ေတာ႔ အဲဒီ႔ဌက္ကေလးေတြ အပ်ံသန္းလြန္ရာကေန ေနာက္ဆံုးေတာ႔သူတို႕ရဲ႕ အေတာင္ပံေတြမီးေလာင္ၿပီး မီးေတာက္ေတြကေန တစ္ဆင္႔ထြက္လာရတဲ႔ အလင္းေရာင္ေတြတဲ႕ေလ။

ေကာင္မေလးေရ...
ငါ.. ညကနင္႔အေၾကာင္းေတြ စဥ္းစားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ နင္ကလွပတဲ႔ မိုးသားေကာင္းကင္ၾကီးတဲ႔ေလ။ ငါကေတာ႔အဲဒီ႕ေကာင္းကင္ၾကီးေဘးက ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔တဲ႔။ ငါရဲ႔အလင္းေရာင္ေတြဟာ နင္႔ရဲ႕နံေဘးမွာ ေနမင္းၾကီးသာေနခ်ိန္၊ လမင္းၾကီး၀င္းပေနခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ၾကီးအတြက္ဘာမွ မသံုးမ၀င္ေပမယ္႔ လမင္းၾကီးေတြ၊ ေနမင္းၾကီးေတြ မရွိတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔ နင္႔ရဲ႕ေမွာင္မိုက္ေနတဲ႔ေကာင္းကင္ၾကီးကို ငါရဲ႕မွိန္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔အလင္းေရာင္ေလးနဲ႔ ညရဲ႕ေကာင္းကင္အလွကို ထိန္ညိွေပးရံုသက္သက္သာ တာ၀န္ယူရတဲ႔ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔တဲ႕ေလ။

ေကာင္မေလးေရ...
တကယ္ေတာ႔ ငါဟာေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ႔ၾကည္႔ၿပီးၿပံုးၿပတတ္ရံုသက္သက္သာ တတ္ႏိုင္တဲ႔ မိုးသားေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္က အညတရေလးတစ္ေယာက္ပါ။ တကယ္လို႕ ေနာက္ထပ္တစ္ခါသာ နင္႔အေၾကာင္းေတြကို အခုလိုမ်ိဳး ထပ္မက္ခြင္႔ရခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ငါ႔ကိုယ္မွာအေတာင္ပံေတြတပ္ၿပီး နင္ရွိရာေကာင္းကင္ၾကီးကို အၿမန္ပ်ံသန္းလာခဲ႔ခ်င္ပါတယ္။ ငါရဲ႕ေတာင္ပံေတြမီးကၽြမ္းၿပီး ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔မၿဖစ္မခ်င္း အခ်ိန္အထိေပါ႔။

ေကာင္မေလးေရ...
တကယ္ေတာ႔ ငါဟာေကာင္းကင္ၾကီးနံေဘးမွာ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔ၿဖစ္ရံုသက္သက္သာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ႔ အညတရေလးတစ္ေယာက္ပါ။

မ်ိဳးေဇာ္ (၀၇.၀၇.၁၀)

"အညတရ" ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို အဓိပၸာယ္ဘာမွန္းမသိေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အတြက္....

ဘလက္အဲန္၀ိႈဳက္

တစ္ခါက လမ္းခရီးတစ္ခုမွာ အၿဖဳေရာင္နဲ႔ အနက္ေရာင္တို႕ ဆံုမိၾကပါသတဲ႔။ အဲဒီ႔မွာတင္ အၿဖဳေရာင္နဲ႔ အနက္ေရာင္တို႕ဟာ သူတို႔ရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္သြင္ၿပင္ လကၡဏာေပၚမွာ သူသာတယ္ ကိုယ္သာတယ္ ဆိုၿပီး အၿပိဳင္အဆိုင္ ၿငင္းခံုၾကပါသတဲ႔။

အၿဖဳေရာင္ : ေဟ႔ေကာင္.. ငမည္း.. မင္းပံုစံက ညစ္တီးညစ္စုတ္နဲ႔ အေတာ္ရုပ္္ဆိုးတာပဲေနာ္။

အနက္ေရာင္ : ေအာင္မာ... မင္းကေရာ ဘာထူးလို႕လဲ... ပံုစံကၿဖဳဖတ္ၿဖဳေရာ္ လူမမာပံုစံနဲ႕။

အၿဖဳေရာင္ : ေဟ႔ေကာင္.. ငါကၿဖဳစင္ၿခင္းကို ကိုယ္စားၿပဳတာကြ။ ငါကိုအၿမဲတမ္းၾကည္႕လိုက္.. အၿဖဳေရာင္ဆိုတာ သန္႔စင္ၿခင္း၊ ၾကည္လင္ရွင္သန႔္ၿခင္းကို ကိုယ္စားၿပဳတယ္ကြ.. ဟဲ ဟဲ။

အနက္ေရာင္ : ဟား ဟား... မင္းရဲ႕အဲဒီ႔ ၿဖဳစင္ၿခင္းဆိုတာၾကီးက နည္းနည္းေလးစြန္းထင္းလိုက္တာနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းသြားေရာကြ။ ငါကိုၾကည္႕ပါလား... အနက္ေရာင္ဆိုေပမယ္႔ ေတာ္ရံုတန္ရံုအစြန္းအထင္းကို ခံႏိုင္တယ္ကြ။ ၾကည္႕လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္းမည္းနက္ၿပီး ေတာက္ေၿပာင္ေနတာေပါ႔ကြာ.. ဟင္း ဟင္း

အၿဖဳေရာင္ : ဟား ဟား... မင္းဟာဘာထူးမွာလဲကြာ... အညစ္ေပၚအညစ္ထပ္တာကိုး ဒီေလာက္ေတာ႔ရွိမွာေပါ႔။

အနက္ေရာင္ : ေဟ႔ေကာင္ မင္းအဲဒီ႔လိုမေၿပာနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕အေရာင္ေတြဆိုရင္ ေနစားၿပီး ေဟာင္းႏြမ္းသြားလို႔ အေရာင္ေတြလြင္႔သြားၿပီၤဆိုရင္ အၿဖဳေရာင္ ၿဖစ္သြားၾကတာကိုေရာ မင္းဘယ္လိုေၿပာမလဲ။ တကယ္ေတာ႔ အၿဖဳေရာင္ဆိုတာ အေပါစားအေရာင္ၾကီးပါကြာ။ ဆင္းရဲသားေတြ၊ အက်ဥ္းက်ေနတဲ႔သူေတြ ၀တ္တဲ႔အေရာင္ကြ။ ငါ႔ဆိုရင္ မင္းၾကည္႕လိုက္။ တကယ္႔ကို ႏိုင္ငံနဲ႔ယွဥ္တဲ႔ အခမ္းအနားပြဲၾကီးေတြမ်ိဳးမွာ လူၾကီးလူေကာင္းေတြ အၿမဲတမ္း၀တ္ဆင္ရတဲ႔အေရာင္ေလကြာ။ ဟား ဟား

အၿဖဳေရာင္ : ေအာ္ ေအာ္.. မင္းကိုညဘက္ သူခိုးဂ်ပိုးေတြအေမွာင္ထဲမွာ လူေတြမၿမင္ေအာင္ ၀တ္တာၾကေတာ႔ ထည္႔မေၿပာဘူးပဲ။ ငါရဲ႕အၿဖဳေရာင္က သူေတာ္ေကာင္းေတြက ၀တ္ၿဖဳစင္ၾကယ္အေနနဲ႔ ၀တ္တာကြ။ မင္းဘာနားလည္လဲ။

ဒီလိုနဲ႕ေနာက္ဆံုးမွာ အၿဖဳေရာင္နဲ႔အနက္ေရာင္တို႕ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားႏိုင္လုရင္း သည္းမခံႏိုင္ၾကေတာ႔ပဲ ထၿပီးတိုက္ခိုက္ၾကသတဲ႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အၿဖဳေရာင္ေပၚမွာ အမည္းေရာင္ေတြ စြန္းထင္က်န္ခဲ႔ၿပီး၊ အနက္ေရာင္ေပၚမွာေတာ႔ အၿဖဳေရာင္ေတြစြန္းထင္ခဲ႔သတဲ႔ေလ။
အဲဒီ႔မွာသူတို႔သတိထားမိၾကတာက အၿဖဳေရာင္ေပၚမွာ အနက္ေရာင္ေတြေရာေႏွာထားတဲ႔ ပံုစံနဲ႕၊ အနက္ေရာင္ေပၚမွာ အၿဖဳေရာင္ေတြေရာေႏွာထားတဲ႔ပံုစံဟာ သူတို႔ေတြသီးၿခားရပ္တည္ေနရတာထက္ ပိုၿပီးလွပေနတယ္ဆိုတာကိုပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ အၿဖဳေရာင္နဲ႔အနက္ေရာင္တို႕ဟာ သီးၿခားစီမရပ္တည္ၾကေတာ႔ပဲ အေဆြခင္ပြန္းေတြ ၿဖစ္သြားၾကပါသတဲ႔။
အလင္းေရာင္ရဲ႕သေကၤတာတစ္ခုၿဖစ္တဲ႔ အၿဖဳေရာင္ဟာ ေန႕ဘက္ကိုကိုယ္စားၿပဳၿပီး၊ အနက္ေရာင္ကေတာ႔ လူေတြအိပ္စက္အနားယူဖို႕အတြက္ ညတစ္ညၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္တဲ႔ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ အၿဖဳေရာင္နဲ႔အနက္ေရာင္ (တစ္နည္း) ေန႔နဲ႔ည ေပါင္းစည္းမိရာကေန ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြအသက္ရွင္သန္ေနထိုင္ေနရတဲ႔ ရက္တစ္ရက္ ဆိုတာၿဖစ္လာရတာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိသမွ်အရာရာတိုင္းဟာ တူတာေတြခ်ည္းမဟုတ္ပဲ ဆန္႕က်င္ဘက္အရာေတြနဲ႕ပါ ေပါင္းစပ္ထားၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ကိုယ္နဲ႔ပံုစံမတူတိုင္း၊ ရပ္တည္ခ်က္မတူတိုင္း အမုန္းမပြားၾကပဲ ကိုယ္႔စီပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႔ သဘာ၀ကေပးတဲ႔အလွတရား ေတြနဲ႕ ေလာကၾကီးကို အလွဆင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ...။

မ်ိဳးေဇာ္ (၂၆.၀၆.၁၀)

အခ်စ္သစ္ပင္

ေကာင္မေလးေရ…
အရင္က နင္အပင္ေလးေတြ စိုက္ဘူးလား။
အခုေတာ႔ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ အမွတ္တရသစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ေလာက္ စိုက္ၾကည္႔ၾကရေအာင္။
သစ္ပင္တစ္ပင္စိုက္ဖို႔ဆိုရင္ အရင္ဆံုးသစ္ေစ႔ေလး တစ္ေစ႔ေလာက္ေတာ႔ လိုမယ္ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။
ၿပီးရင္အဲဒီ႔သစ္ေစ႔ေလးကို ေၿမၾကီးထဲမွာၿမွပ္၊ ေၿမၾသဇာထည္႔၊ ေရေလာင္း။
ဒါဆိုရင္ ပထမဆင္႔ အပင္ေလးတစ္ပင္ စိုက္ပ်ိဳးၿပီးၿပီေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔ ဒီအဆင္႔ေလာက္နဲ႔ေတာ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ ၿဖစ္လာဖို႔ သိပ္မေသခ်ာလွဘူးေနာ္။
ငါတို႕ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ သစ္ေစ႔ေလး အပင္တစ္ပင္အၿဖစ္ေပါက္ဖြားရွင္သန္လာေအာင္ ေန႕တိုင္းေပါင္းသင္၊ ေရေလာင္းေပးရမယ္ မဟုတ္လား။ ေလာင္းရိပ္မမိေအာင္ထားဖို႔လည္း လိုမယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ သစ္တစ္ပင္ၿဖစ္လာၿပီဆိုရင္လည္း အသီးေတြ၊ အပြင္႔ေတြ၊ အကိုင္းအခက္ေတြနဲ႔ ေ၀ဆာေနေအာင္ ၿပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ေပးဖို႔လည္း လိုမယ္ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။

ေကာင္မေလးေရ…
ဘယ္လိုလဲ နင္စိတ္ပ်က္သြားၿပီလား။ လမ္းေဘးမွာ အေလ႔က်ေပါက္ေနတဲ႔ အပင္ေတြဒီေလာက္မ်ားတာ နင္႔က်မွ အပင္တစ္ပင္ၿဖစ္ဖို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ခက္ရသလားလို႕လည္း နင္ ငါကိုအထြန္႕တက္ခ်င္ေနၿပီ မဟုတ္လား။

ေကာင္မေလးေရ...
လူတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ခ်စ္သူေတြ ၿဖစ္ၾကဖို႕ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ေရးဆို၊ ၿပီးရင္ခ်စ္ေရးဆိုခံရသူက လက္ခံလိုက္ရင္ေတာ႔ အဲဒီ႔ႏွစ္ေယာက္က ခ်စ္သူေတြၿဖစ္သြားၾကေရာ မဟုတ္လား။ သစ္ေစ႔ေလးကို ေၿမၾကီးထည္႕ေရေလာင္းတဲ႔ အဆင္႔ကိုေက်ာ္ၿပီးေတာ႔ သစ္တစ္ပင္မေပါက္ႏိုင္သလိုေပါ႔ ေကာင္မေလးေရ။

ခ်စ္သူေတြၿဖစ္သြားၾကၿပီဆိုရင္လည္း ဒီအတိုင္းပစ္ထားလို႔မရ။ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ခရီးအဓြန္႔ရွည္ဖို႕အတြက္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ၿမင္ေန၊ ေတြ႕ေနရဖို႕၊ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာေနဖို႕ လိုေသးတယ္မဟုတ္လား။ သစ္ေစ႕ေလးကို ေၿမၾကီးထဲမွာ ၿမွပ္ခဲ႔ရံုနဲ႕ေတာ႔ သစ္တစ္ပင္ၿဖစ္လာဖို႕ သိပ္မေသခ်ာသလိုေပါ႔ ေကာင္မေလးေရ။

အပင္တစ္ပင္ေပါက္ဖြားရွင္သန္ရာမွာ ေလာင္းရိပ္မိတာဟာ အေႏွာင္႔အယွက္တစ္ခု ၿဖစ္တတ္သလို၊ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ခရီးလမ္းမွာလည္း ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကေရာက္လာမယ္႔ အေႏွာက္အယွက္ေတြ၊ ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြကို ဂရုမစိုက္မိဖို႕ လိုအံုးမယ္ေနာ္။

အဲ ၿပီးရင္ေတာ႔ ငါတို႕ရဲ႕အခ်စ္သစ္ပင္ေလးမွာ အသီးအပြင္႔ေတြ၊ အကိုင္းအခက္ေတြနဲ႔ ေ၀ဆာေနဖို႕ ေမတၱာတရား၊ သစၥာတရားေတြနဲ႔ နားလည္ခြင္႕လႊတ္မႈဆိုတဲ႔ အရာေတြလည္းအမ်ားၾကီး ၿဖည္႕ဆည္းေပးဖို႕ လိုအံုးမယ္ မဟုတ္လား။

ေကာင္မေလးေရ...
အခုေရာ နင္ငါနဲ႔သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ အတူတူစိုက္ၾကည္႕ခ်င္ေသးရဲ႕လား။ လမ္းေဘးမွာ အေလ႔က်ေပါက္ေနတဲ႔ သစ္ပင္ေလးေတြကိုၿမင္တိုင္း သစ္တစ္ပင္ၿဖစ္ဖို႔ အရမ္းလြယ္တယ္လို႔ နင္ထင္ခဲ႔ဘူးေပမယ္႔ တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္ကိုတိုင္ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကည္႕မွသာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ အပင္တစ္ပင္ရွင္သန္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အဆင္႔ေတြကိုၿဖတ္ၿပီး သေႏၶတည္ေမြးဖြားခဲ႔ရတယ္ဆိုတာ နင္သိၿပီမဟုတ္လား။ အခုေလာက္ဆိုရင္ နင္လည္း သစ္ပင္ေလးေတြကို တန္ဖိုးထားတတ္ေလာက္ၿပီထင္ပါရဲ႕။

ေကာင္မေလးေရ...
နင္ဒီစာေလးကိုဖတ္ၿပီး သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္စိုက္ၾကည္႕ဖို႕ ၀န္ေလးသြားၿပီလား။ ဒါမွမဟုတ္ေသးရင္ေတာ႔ ငါနဲ႔အတူတူ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ေလာက္ ဆက္ၿပီးစိုက္ၾကည္႕ၾကရေအာင္လား။
ေလာကၾကီး သာယာလွပဖို႕ သစ္ပင္ေတြလိုအပ္သလို ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေတြတည္တံ႕ဖို႕အတြက္လည္း ေမတၱာတရားေတြ အမ်ားၾကီး လိုအပ္တယ္ေနာ္။
ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေတြ ကမၻာတည္သေရြ႕ တည္တံ႕ေအာင္၊ ေလာကၾကီးကို ေကာင္းက်ိဳးၿပဳႏိုင္ေအာင္လို႕ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း အသက္ရွင္သန္ေနတုန္းအခ်ိန္ေလးမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ အခ်စ္သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ေလာက္ စိုက္ၾကည္႕ခဲ႔ၾကရေအာင္လား။

မ်ိဳးေဇာ္ (၂၃.၀၆.၁၀)

ဘ၀ေအာ္ပရာ

ဘ၀ဆိုတဲ႔ ဇာတ္ထုပ္ၾကီးက ေတာ္ေတာ္႕ကိုရႈပ္တယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔ကေတာ႔ ဘယ္သိပါ႔မလဲ။ ပြဲၾကည္႔စင္ကေန ေနၾကာစိေလး၀ါးလိုက္၊ ေပါ႔ကြန္းေလးစားလိုက္နဲ႔ ဇိမ္ကိုရွိလို႕။
တစ္ခါတစ္ေလေလာက္မွ အိပ္ခ်င္ေၿပေလးထၿပီး လက္ခုပ္ကေလးတီးလိုက္ၾက၊ ၀ါးခနဲ႔ထရယ္လိုက္ၾက၊ ဟင္႔ကနဲမဲ႔သြားလိုက္ၾကနဲ႔။
က်ဳပ္မွာေတာ႔ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာလို႕။ မာယာဆိုတဲ႔ မိတ္ကပ္ေတြကို မ်က္ႏွာမွာ မလိမ္းခ်င္ပဲလိမ္း၊ ဇာတ္ဆရာခိုင္းတဲ႔အတိုင္း မရယ္ခ်င္ပဲနဲ႕ သြားၿဖဲၿပရ၊ မငိုခ်င္ပဲနဲ႔ မ်က္ရည္က်ၿပလိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္မုန္းစရာေကာင္းတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း စင္ေပၚေရာက္ခ်င္တဲ႔ေကာင္ ခံဟဲ႔ဆိုၿပီး ကိုယ္႔ဟာကိုေတာ႔ဆံုးမမိသား။
သူမ်ားေတြလိုပြဲၾကည္႕စင္ကေန သူမ်ားကတာကိုေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၾကည္႕ေနရင္ အေကာင္းသားလို႔လည္း ေနာင္တရမိပါရဲ႕။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေပါက္တဲ႔နဖူးမထူးေတာ႔ပါဘူးဆိုၿပီး ဆက္ကရမွာပဲ။
ဒါနဲ႔ဇာတ္စင္ေထာင္႔က ဟိုငနဲ႔ကိုအရက္တိုက္ၿပီး (၁၅)မိနစ္ေလာက္ေစာၿပီး ပြဲသိမ္းကန္႕လန္႕ကာခ်ခိုင္းထားတာ ဒီေကာင္ကအခုေတာ႔ ဘယ္ေခ်ာင္မွာ အမူးလြန္ၿပီး သြားအိပ္ေနတယ္မသိ။
ဘ၀ဆိုတဲ႔ေအာ္ပရာဇာတ္ရႈပ္ၾကီးက ေတာ္ေတာ္႔ကိုစိတ္ကုန္ခ်င္စရာ ေကာင္းလာၿပီ။
ဟား... ဟိုးေရွ႔ကလူတစ္ေယာက္ ငါ႔ဆီထလာပါလား။ ဆုေတာ္ေငြခ်ီးၿမွင္႔မလို႕ထင္ပါရဲ႕။
ဟာ ဟာ... ပြဲသိမ္းကန္႕လန္႕ကာက ဘာလို႕ခ်လိုက္ၾကတာတုန္း... ဟိုမွာဆုခ်မယ္႔သူလာေနတယ္ေလ။
ဒီလိုပါပဲ ဘ၀ဆိုတာ ဇာတ္သိမ္းခ်င္တုန္းက မသိမ္းရ၊ ဆက္ကခ်င္ၿပန္ေတာ႔ မကရနဲ႕ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတယ္။

မ်ိဳးေဇာ္ (၂၀.၀၆.၁၀)

အညတရႏွင္႔ ေကာင္းကင္

ေကာင္မေလးေရ...
လူေတြေၿပာေၿပာေနၾကတာ နင္ၾကားဘူးတယ္မလား
ဒီေန႔ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ ေနသာေနလိုက္တာ
ဒီေန႔ေတာ႔ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ မိုးအံု႕ေနတယ္
ဒီေန႔ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ ၿမဳေတြဆိုင္းေနလိုက္တာ
ဒီေန႔ေတာ႔ ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ ႏွင္းေတြေ၀ေနလိုက္တာ
ဒီေန႔ေတာ႔ ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ ၾကယ္ေတြစံုတယ္
ဒီေန႔ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ လမင္းၾကီးသာေနလိုက္တာ
စသၿဖင္႔ စသၿဖင္႔ေပါ႔...

ေကာင္မေလးေရ...
တကယ္ေတာ႔ ေကာင္းကင္ၾကီးမွာဘာေတြပဲၿဖစ္ေနေန
အဲဒီ႔ၾကည္႕တတ္ၿမင္တတ္တဲ႔သူကသာ
ေကာင္းကင္ၾကီးကို ခ်စ္တတ္ခင္တတ္တဲ႔စိတ္ေလးရွိေနခဲ႔ရင္
ေကာင္းကင္ၾကီးကေတာ႔ အၿမဲတမ္းလွပေနမွာပါ။

ေကာင္မေလးေရ...
တကယ္ေတာ႔ နင္ဟာငါရဲ႕ေကာင္းကင္ၾကီးပါ
ငါကေတာ႔ အဲဒီ႔မိုးသားေကာင္းကင္ေအာက္က
ေကာင္းကင္ၾကီးကိုခ်စ္တတ္တဲ႔ အညတရတစ္ေယာက္ေပါ႔...။

ေကာင္မေလးေရ...
ငါ နင္႔ကိုသတိရတဲ႔အခါ၊ လြမ္းဆြတ္မိတဲ႔အခါ
ေကာင္းကင္ၾကီးမွာ ဘာေတြပဲၿဖစ္ေနေန
ေမာ႔ေမာ႔ၾကည္႕ၿပီး ၿပံဳးတတ္တာ
နင္သတိၿပဳမိရဲ႕လား...။

ေကာင္မေလးေရ...
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း
ငါအရမ္းကိုအလုပ္ေတြရႈပ္ေနတဲ႔အခါ၊ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ႔အခါ
ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ႔ၾကည္႕ဖို႕ အခြင္႔အေရးမေပးတဲ႔အခါမ်ိဳးမွာ
ငါ႔ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ ငံု႕ၾကည္႕ေပးပါလား။

ေကာင္မေလးေရ...
တကယ္ေတာ႕ငါဟာ
ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ႔ၾကည္႕ရံုသက္သက္
ခ်စ္တတ္တဲ႔ အညတရေလးတစ္ေယာက္ပါ။

မ်ိဳးေဇာ္ (၁၆.၀၆.၁၀)

မုန္တိုင္းမိၿခင္း

ကလင္.. ကလင္.. ကလင္
အိပ္မက္မ်ား ဟဲလို...အမိန္႔ရွိပါ

ေကာင္မေလး ဟုတ္... ဟို..အိပ္မက္မ်ားကိုေရးတဲ႔ ကိုမ်ိဳးေဇာ္ဆိုတာ....

အိပ္မက္မ်ား ဟုတ္... အခုေၿပာေနတာ.. ကၽြန္ေတာ္ပါ။

ေကာင္မေလး ေအာ္... သမီးက "အိပ္မက္မ်ား"ကို ခဏခဏ၀င္ၾကည္႕ၿဖစ္တဲ႔ ပရိသတ္တစ္ေယာက္ပါ။ ကိုမ်ိဳးေဇာ္ေရးတဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္စကားေၿပာဟန္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြက ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္... သိလား

အိပ္မက္မ်ား ဟုတ္ကဲ႔.. ေက်းဇူးပါ... ဒါေပမယ္႔ အဲလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေရးတာ(၃)ပုဒ္ပဲရွိပါတယ္ဗ်ာ။ အင္းလ်ားက်ိန္စာ၊ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔ နဲ႔ တစ္ေထာင္႔ေလးရာ ကိုးဆယ္႔ကိုး ဟုတ္တယ္ဟုတ္

ေကာင္မေလး ဟုတ္... အဲဒီ႔ထဲမွာ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔ကို အရင္ဖတ္မိၿပီး အိပ္မက္မ်ားကို အၿမဲတမ္းလိုလို ၀င္ၾကည္႕ၿဖစ္သြားတာပါ။ ဒါနဲ႔ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင္႔ နဲ႔ တစ္ေထာင္႔ေလးရာ ကိုးဆယ္႔ကိုး ကိုတစ္ၿခားဘေလာဂ္ေတြမွာလည္း သူမ်ားေတြကသူတို႕ေရးသလိုလိုနဲ႔ ၿပန္ကူးၿပီး တင္ထားတာေတြ႕ရတယ္ေနာ္။

အိပ္မက္မ်ား ဟုတ္တယ္ဗ်... ကၽြန္ေတာ္လည္းေနာက္မွသိရတာ... အခုေတာ႔ အဲဒီ႔သံုးတဲ႔လူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရၿပီး ေၿပလည္သြားပါၿပီ။

ေကာင္မေလး ေအာ္... ေကာင္းပါတယ္.. ဒါနဲ႔အဲဒါေတြက ၿဖစ္ရပ္မွန္ေတြလား...

အိပ္မက္မ်ား ဟဲ ဟဲ... ဒါကေတာ႔ ထင္ခ်င္သလိုထင္လို႕ရပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲကလာတဲ႔ ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ေတြလို႕ေတာ႔ ေၿပာလို႕ရတယ္ဗ်...

ေကာင္မေလး ဒါနဲ႔... အစ္ကိုက အခ်စ္အေၾကာင္းေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေရးတယ္ဆိုေတာ႔ ေမးရအံုးမယ္.. လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ဖို႕ဆိုရင္ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးသား ဘယ္ဟာကိုပိုၿပီးဦးစားေပးသင္႔သလဲဟင္?

အိပ္မက္မ်ား အင္း... ကၽြန္ေတာ္႔အထင္ေတာ႔ အခ်စ္တစ္ခုၿဖစ္ဖို႔ ႏွလံုးသားဆိုတဲ႔ ပိုင္းေ၀ကို ဦးေႏွာက္ဆိုတဲ႔ ပိုင္းေၿခနဲ႔ စားရမယ္ ထင္တာပဲ....

ေကာင္မေလး ဟင္... ဘာေတြလည္းဟင္... ညီမေတာ႔ နားမလည္ေတာ႔ဘူး

အိပ္မက္မ်ား ဒီလိုဗ်ာ... နားလည္လြယ္ေအာင္ ဥပမာၿပရရင္ လူတစ္ေယာက္ဆိုတာကို ရြက္ေလွၾကီးလို႕ သေဘာထားၾကည္႕ေပါ႔...

ေကာင္မေလး လာၿပန္ၿပီ... ရြက္ေလွ.... အစ္ကိုေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ အရြဲ႕တိုက္ၿခင္း ကဗ်ာထဲက ရြက္ေလွၾကီးလား... ခစ္ ခစ္

အိပ္မက္မ်ား ဟာ.. မဟုတ္ဘူးဗ်... ဒါကေနာက္ထပ္ရြက္ေလွတစ္ခု.. ဟဲ ဟဲ... အဲ ခုနက စကားကိုၿပန္ေကာက္ရရင္ ႏွလံုးသားဆိုတာက အဲဒီ႔ရြက္ေလွၾကီးမွာပါတဲ႔ "ရြက္"ေပါ႔ဗ်ာ။ "ရြက္"ဆိုတာက သိတဲ႔အတိုင္း ေလတိုက္တဲ႔ဘက္၊ ေလေခၚေဆာင္ရာဘက္ကိုလိုက္တယ္ဗ်။ အဲဒီ႔ေနရာမွ "ေလ" ဆိုတာကေတာ႔"အခ်စ္"ကို ကိုယ္စားၿပဳတယ္လို႔ပဲ ထားလိုက္ပါေတာ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ႔"အခ်စ္ေလ"ေတြက ႏွလံုးသားဆိုတဲ႔ ရြက္ကို ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ဆုိက္ကပ္ရမယ္လို႔ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ကမ္းနဲ႔ေ၀းရာကို ဆြဲေခၚသြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ဦးေႏွာက္ဆိုတဲ႔ ပဲ႕နဲ႕ ဦးတည္ရာလမ္းေၾကာင္းကို ၿပန္ထိန္းရတယ္မဟုတ္လား.. အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေၿပာရရင္ေတာ႔ ရြက္ေလွနဲ႔တူတဲ႔လူတစ္ေယာက္ဟာ ႏွလံုးသားဆိုတဲ႔ရြက္ကို အခ်စ္ေလေတြရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာဘက္ကို ရြက္လြင္႔ရင္း လမ္းေၾကာင္းမွားေနတယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ဦးေႏွာက္ဆိုတဲ႔ ပဲ႔နဲ႔အလိုက္သင္႔ ၿပန္ထိန္းရတာေပါ႔ဗ်ာ....

ေကာင္မေလး အင္း... အစ္ကိုကေတာ္ေတာ္ေၿပာတတ္တာပဲေနာ္... ေပါက္တတ္ကရ

အိပ္မက္မ်ား တကယ္ေၿပာတာဗ်... အဲဒီ႔ေနရာမွ ရြက္ကအရမ္းၾကီးၿပီး ပဲ႕ကေသးေနရင္လည္း ပဲ႔က်ိဳးတတ္တယ္ဗ်.... ၿပီးေတာ႔ေလေတြအရမ္းၾကမ္းေနခ်ိန္မွာ ပဲ႕ကိုအရမ္းၾကီးထိန္းမိၿပန္ရင္လည္း ရြက္ကစုတ္သြားအံုးမယ္... သတိထားေပါ႔ဗ်ာ....

ေကာင္မေလး ဒါနဲ႔ အစ္ကိုရြက္ေလွရဲ႕ ရြက္နဲ႕ပဲ႕ကေရာ အေၿခအေနဘယ္လိုရွိလဲဟင္

အိပ္မက္မ်ား အင္း.. ကၽြန္ေတာ္ရြက္ေလွၾကီးကေတာ႔ ဘ၀ဆိုတဲ႔ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးထဲမွာ မုန္တိုင္းမိၿပီး ရြက္ေရာ ပဲ႕ေရာ က်ိဳးေၾကသြားၿပီဗ်... အခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ေရစုန္ေမွ်ာလိုက္ေနရတယ္....

ေကာင္မေလး ေအာ္.... ေဆာရီးေနာ္.... ဒါနဲ႕ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ စကားေၿပာဟန္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြရွိေသးရင္ ထပ္တင္ေပးပါအံုးေနာ္...

အိပ္မက္မ်ား ဟုတ္... အခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ခင္ဗ်ားေလးနဲ႔ေၿပာေနတဲ႔ စကားေၿပာေတြကိုပဲ ပိုစ္႔တစ္ခုအေနနဲ႔တင္လိုက္ေတာ႔မယ္ဗ်ာ... ဘယ္လိုလည္း ခြင္႔ၿပဳတယ္မလား

ေကာင္မေလး ရွင္.....

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ
မ်ိဳးေဇာ္(၁၂.၀၆.၁၀)

မွတ္ခ်က္။ ။ တကယ္႔ၿဖစ္ရပ္မွန္မဟုတ္ပါ။ ပိုစ္႔တစ္ခုအေနနဲ႔ ဖတ္လို႕ေကာင္းေအာင္ ဖန္တိးထားေသာ စိတ္ကူယဥ္ဇာတ္လမ္းသက္သက္သာ ၿဖစ္ပါေၾကာင္း။